Ik strik de veters van mijn schoenen, trek mijn warme lerenjas aan en knoop mijn sjaal strak rond mijn nek. Klaar om het gure weer buitente trotseren. De wintermaanden zijn weer in aantocht en dat is te merken ook.De dagen worden korter, de nachten langer en mijn lichaam begint weer langzaamaan te snakken naar de warme zonnestralen die volop je huid strelen tijdens delente en zomer. De meeste mensen trekken tijdens de eindejaarsperiode lekkerhun stulp in om te genieten van gezelligheid, warmte en wat quality time met familie en vrienden. Voor ons gamers breken nu de mooiste maanden van het jaaraan: de meest veelbelovende games komen rond deze periode uit en aangezien erbuiten weinig valt te beleven, heb je des te meer reden om lekker binnen op jebank te ploffen met een hapje en drankje en te genieten van de nieuwstespellen. De laatste maanden van 2007 kunnen nu waarschijnlijk al de boeken inals fantastische tijden waarin enorm goede games het daglicht zien. Zo heb iknet Uncharted en de nieuwe Ratchet uitgespeeld, ligt Ma Effect al te spinnenin mijn Xbox 360 en The Orange Box smeekt om mijn aandacht. Genoeg te spelen dus,maar ook dit jaar duikt er een terugkerend ritueel bij mij op; het herspelenvan bepaalde games die elk jaar weer rond deze periode hun weg naar mijnknuistjes weten te vinden. Dit jaar is het niet anders.Er is een aantal games dat ik ieder jaar weer rond deze tijdherspeel. Eén daarvan is mijn favoriete game aller tijden: Final Fantasy IX. Ikspeelde deze game voor het eerst rond november 2000. Voor mij ging een tweedewereld open zoals ik die voorheen nog niet had meegemaakt. De hele winter van2000/2001 heeft de game mijn leven beheerst en tot op de dag van vandaag isvoor mij het gevoel van het winterseizoen onlosmakelijk verbonden met dezegame. Ik ga dan nog steeds ieder jaar terug naar Alexandria om weer samen metZidane en co op avontuur te gaan. Elk jaar is het weer een fantastisch herzienvan oude vrienden en gegarandeerd een weergaloos verhaal. Een andere game die ik ook trouw ieder jaar weer opstart, isMetal Gear Solid. Ook deze game speelde ik het eerst in de winter, die van 1998om precies te zijn. Bij deze game heb ik eveneens het gevoel dat hij het bestetot zijn recht komt wanneer de kachel staat te gloeien, de sneeuwvlokken buitennaar beneden dwarrelen en ik mij lekker in bed of de bank kan nestelen ondereen warme deken met een kop hete chocola of anijsmelk. Niet geheel vreemd, wanneerje je bedenkt dat het grootste deel van Metal Gear Solid zich afspeelt in hetijzige Alaska. Deze twee games zijn de games die ik elk jaar rond deze tijd religieusherspeel, hoeveel toffe (nieuwe) games er op dat moment ook op me liggen tewachten. Ik kom op dit moment om in de vette nieuwe games en terwijl ik de heteadem van collega's Jaap en Erwin in mijn nek voel als een horde hitsigebloedhonden die snakken naar mijn teksten, zit ik de laatste tijd weer elkeavond te genieten van twee kunststukken die mijn jeugd voor een deel hebbengevormd.Het is moeilijk om aan te geven waar dit terugkerenderitueel precies uit voort vloeit. Het sentiment gaat dieper dan simpelwegnostalgie, het is voor mij veel profaner dan dat. Het voelt gewoon als eenherzien met oude kameraden en het opnieuw beleven van waanzinnige avonturen enverhalen. Ik kijk eigenlijk ieder jaar weer uit naar het einde van het jaar,zodat ik eerdergenoemde games weer kan spelen, al dan niet aangevuld met anderspeelvoer uit vervlogen tijden. Het is een gevoel wat je mee moet maken en watje dient te kennen, wil je precies weten waar ik het over heb. Woorden schietennu eenmaal te kort om deze emotie volledig te kunnen beschrijven.Deze games zijn voormij echte kla iekers en blijven oneindig speelbaar, zoals een rasechtekla ieker behoort te zijn. Het gevoel wat ik krijg als ik weer het ontroerendesubplot van Vivi Ornitier volg, of tegen Sniper Wolf vecht, is werkelijkonbetaalbaar en is voor mij één van de belangrijkste redenen waarom videogamesnog steeds het ultieme tijdverdrijf zijn. Terwijl ik dit aan het schrijven ben,krijg ik weer zin om vanavond mijn trouwe PSX aan te zwengelen en verderte gaan. Een avondje heerlijk TetraMaster spelen, ik kan niet wachten! Wat zeg je Jaap? Waar mijn recensiesblijven? Zucht, m'n maatjes zullen nog even op me moeten wachten, ben ik bang…