Als gamesjournalist word je zo af en toe uitgenodigd om bijeenkomsten bij te wonen waar je informatie over een nieuwe game krijgt of de kans krijgt om een reeds aangekondigde game wat beter te bekijken. Jawel, we hebben het over de perstrip. Afgelopen dinsdag was er weer eens één, ditmaal gewijd aan de aankomende filmgame Cars, gebaseerd op gelijknamige animatiefilm van Pixar Studios.
Het idee van de bijeenkomst was dat de aanwezige journalisten allereerst de film te zien kregen en vervolgens ook de game konden spelen. Vol goede moed stapte ik een kwartier voor aanvang (het evenement vond in Hoofddorp plaats op het kantoor van Buena Vista, lekker dichtbij mijn cribje in Amsterdam) de trein in. Aangekomen op station Hoofddorp (wat een treurige bende, sorry iedereen die in Hoofddorp woont) begon mijn queeste om het kantoor te vinden. Het kantoor bleek tegenover het station te zitten, nog geen minuut lopen. Altijd lekker.
In de centrale hal van het gigantische gebouw werd naar mijn naam gevraagd en ik werd op een soort aanwezigheidslijst gezet. De vriendelijke baliemedewerker verzocht me naar de vierde etage te gaan, daar zou men mij opvangen. Aangekomen op de vierde etage -het liftstickertje gaf aan 'Disney', dat kon niet mi en- vertelde een andere dame mij dat ik door moest naar de negentiende etage, de hoogste etage van het gebouw. De Mickey Mouse-pop vaarwel zeggende die op de vierde etage stond, stapte ik weer de lift in: op naar de negentiende.
Weer twee andere dames vroegen me aldaar om m'n mobiel in te leveren, er mocht immers bij deze vroege screener van Cars helemaal niets opgenomen worden. De bioscoopzaal die ik vervolgens instapte was goed gevuld, ik denk dat er zo'n twintig á dertig mensen zaten. Geen direct bekende koppen, dus gewoon maar lekker in je eentje gaan zitten. De film begon te draaien en twee uur later stapte ik met een goed gevoel naar buiten. Cars is absoluut weer een toffe film, die mi chien ietwat meer Disney-moraal heeft dan de vorige Pixar-film, maar wel weer écht grappig is.
Film gezien, tijd voor de game. Game? Welke game? De klok ging richting half zeven en iedereen die normaal op kantoor werkte was al huiswaarts vertrokken. Daar sta je dan, met een groep journalisten die allemaal staan te wachten op het volgende commando. Waar moeten we heen? De filmman ging naar beneden, dat deden wij dus ook maar. Op de begane grond vormde zich weer een groepje mensen: weet niemand verder iets? Nee blijkbaar, want iedereen stond er maar een beetje. Een bijdehante dame stapte naar voren en greep de filmman bij z'n lurken om te vragen of er nog iets op het programma stond. Hij wist van niets, maar hij zou wel even een belletje voor ons plegen. Twee minuten later kwam hij terug met het nieuws dat niemand verder iets wist. Lekker dan, we zijn toch gamejournalisten, geen filmcritici?
Aldus eindigde de perstrip in een sof. Je ziet de film, leuk, maar vervolgens wil je ook de game spelen. Want in tegenstelling tot veel filmgames, lijkt Cars juist wél een vermakelijk spelletje te worden. En zo stapte ik ietwat teleurgesteld weer de trein in, terug naar de hoofdstad.