De Counter-Strike documentaire is net afgelopen. Vijftig minuten lang kon je zien hoe een vader op zoek ging naar antwoorden die de verslaving van zijn zoon moesten verklaren. De jongen was namelijk Counter-Strike verslaafd. In een kort uur is iedereen aan het woord geweest, van makers, bedenkers, uitgevers en tegenstanders, iedereen heeft zijn zegje gedaan, maar niemand weet het antwoord. Aangezien ook de wetenschap ons niet kan helpen lijkt de "geweld in games" discu ie er een zonder einde te worden is in het kort de conclusie van Robin Benger. We hoeven in ieder geval geen antwoord van dit soort documentaires te verwachten, want men had weer een extreem geval te pakken. Ik denk dat de vader dan ook bij zichzelf te rade moet gaan of er niets aan zijn opvoeding schort dan de schuld bij een spel neer te leggen. Het is dan ook jammer dat de "normale" gamer niet aan het woord is gekomen, maar die zijn waarschijnlijk niet intere ant genoeg voor de TV.

Maar wat vonden jullie ervan? Herkende iemand zichzelf in de hoofdpersoon?