Natuurlijk is Yoshi’s New Island veel meer dan een huilende baby. Toch kan niemand ontkennen dat de constante dreiging van een wegzwevende kleine geluidsorkaan geen vitale rol speelt in het spelconcept. En wie hier nog niet mee bekend is doet er goed aan om op zijn minst een YouTube-filmpje van het fenomeen te bekijken of liever nog een van de eerdere delen in de serie op te pikken. Je komt er vervolgens snel achter dat een 3DS-versie van Yoshi’s Island niet alleen een schrik voor de oren is, maar ook een zeer intere ante platformtitel.
Een enorm ei
Ook in dit nieuwe deel is Yoshi nog steeds de betrouwbare groene draak die we al sinds jaar en dag kennen. Als vanouds kan hij met zijn enorme tong vijanden inslikken, ze via een geheim proces in een ei laten veranderen om ze vervolgens als projectiel met zich mee te dragen. Daarnaast hebben zijn sprongen nog altijd een zweverige kwaliteit, waarmee je in een laatste stuiptrekking vaak net het richeltje weet te halen. Deze elementen, in combinatie met een vrolijk, fantasierijk en vaak ingenieus levelontwerp, maakt van de Yoshi-titels uiterst sterke games.
De eerste levels die wij in de demo spelen, voelen echter niet bijzonder geïnspireerd aan. Hoewel deze eerste stappen vermoedelijk de beginlevels zijn en wellicht nog niet helemaal tot in de puntjes uitgewerkt, is er gewoon te weinig verra ing, structuur en intelligentie in te vinden. De platformelementen voelen soms nogal willekeurig geplaatst en het zoeken naar een sleutel om de dichte deur te openen is kinderlijk simpel. Het hoogtepunt is een enorm ei dat we halverwege tegenkomen. Dit letterlijk beeldvullende gevaarte kan weggeschoten worden en kan, mits goed gericht, aardig wat schade aanrichten. De juiste richting voor het ei is te bepalen aan de hand van een speciaal blok dat de speler een beter overzicht van het level geeft en is te besturen door de 3DS te bewegen. Het is een leuke vondst en smaakt naar meer.
En een enorme vleermuis
Behalve dat de eerste levels nog niet erg intere ant lijken, valt ook het grafische plaatje een beetje tegen. De achtergronden zijn soms mooi, in de vertrouwde pastelkleurige schilderstijl die we gewend zijn van Yoshi, en soms gewoonweg niet erg indrukwekkend. Het driedimensionale effect werkt, maar geeft niet bepaald een extra visuele stimulans. Grootste tegenvaller zijn echter de personages, die vaak nogal kartelig zijn. Dit heeft waarschijnlijk vooral met het vroege ontwikkelstadium van de game te maken, anders is er eigenlijk geen excuus voor deze slordigheden.
Aan het einde van de eerste levels staan we oog in oog met een enorme vleermuis. Deze grote ronde baas bestrijd je met het gooien van eieren, die je produceert door de kleinere vleermuisjes, die de baas af en toe op je laat afstormen, met je uitschuiftong in te slikken. Ook dit gedeelte is, in lijn met de rest van de demo, niet erg uitdagend en is hopelijk geen realistische graadmeter voor de moeilijkheidsgraad van de complete game.
Gelukkig staat Yoshi’s New Island pas voor volgend jaar in de planning, want in deze eerste speelse ie laat de game geen enorme indruk achter. De levels mi en de creativiteit die we gewend zijn van Nintendo-platformers en daarnaast doet het spel soms wat ouderwets en flets aan. Vooral visueel weet de game geen moment echt indruk maken. Hoewel vooral de originele Yoshi’s Island nooit echt bekend heeft gestaan om de chaotische en snelle actie zoals we die kennen van een Super Mario of Donkey Kong, maakt de game wel indruk met intelligente puzzels en platformelementen waarbij je constant op het puntje van je stoel zit om die verdraaide baby maar niet te laten vallen. Dit gevoel blijft bij deze game tot nog toe helaas uit, ook al is het gejank nog steeds even pijnlijk.