Voordat we beginnen, is het handig om iets duidelijk te maken: Yo-Kai Watch wordt uitgegeven door Nintendo, maar is niet door het Japanse gamebedrijf ontwikkeld. Dat werd gedaan door Level-5, een studio die we ook wel kennen van Dark Cloud, Profe or Layton en Ni no Kuni. Deze Japanse studio werkt steeds nauwer samen met Nintendo om exclusieve games te ontwikkelen, waar Yo-Kai Watch het zoveelste resultaat van is.
Deze samenwerking tu en Nintendo en Level-5 is in Japan al een groot succes. Daar zijn inmiddels al meerdere spellen in de Yo-kai-reeks verschenen en wordt ook een gelijknamige animatieserie uitgezonden. De tweede Yo-kai Watch-game is in Japan vijf miljoen keer verkocht - een gigantisch aantal voor een enkel land. De gameserie is hard op weg om één de populairste in Japan te worden.
Hier in Europa lopen we nog achter: hier zal de eerste Yo-Kai Watch-game pas op 29 april voor de Nintendo 3DS verschijnen. Een spannend moment voor zowel Nintendo als Level-5. Slagen ze er in om deze reeks hier net zo groots te maken als in Japan, zoals twintig jaar terug ook bij Pokémon gebeurde? Of is dit nieuwe monsterverzamelspelletje toch iets te obscuur voor ons in het westen?
Coach
In Yo-Kai Watch jaag je op spoken. Door de gehele stad zijn er zo'n 200 verschillende wezentjes verspreid, ieder met zijn of haar eigen attributen, vaardigheden en superaanvallen. Deze spoken zijn alleen te zien met een speciaal horloge dat je in de game krijgt, met daarop een hiervoor bedoelde lens. Dat vertaalt zich vrij direct naar de daadwerkelijke game. Bovenin het scherm staat een meter die aangeeft hoe dicht je bij een mogelijk spook bent. Ben je in de buurt? Dan kun je op A drukken om de dichtstbijzijnde boom, de onderkant van een auto, de grond bij de bosjes of een ander object van dichtbij te bekijken. Met het touchscreen bestuur je de lens van het horloge, waarmee je het onzichtbare spook probeert op te sporen. Heb je de lens lang genoeg op je vijand gericht, dan begint er een gevecht tegen de gevonden yo-kai.
Tijdens zo'n gevecht gebruik je de spoken die je eerder hebt gevangen, al heb je niet de directe controle. Ze vallen automatisch aan, waardoor jij alleen voorwerpen kunt gebruiken om ze te genezen of minigames speelt om speciale superaanvallen uit te voeren. Het zorgt ervoor dat je bijna altijd op het aanraakscherm bezig bent. Bij superaanvallen moet je bijvoorbeeld vormen natekenen, op rondvliegende stippen tikken of zo snel mogelijk cirkels ronddraaien om een speciale balk te vullen.
Gevechten worden spannender zodra je een volledig team van zes yo-kai onder je hoede hebt. Er staan slechts drie van je spookjes tegelijk in beeld, maar je kunt aan een rad op het onderste scherm draaien om te bepalen welke drie er klappen vangen en zelf aanvallen. In het begin een luxe, maar later een noodzaak. Zo zul je yo-kai naar achteren 'draaien' die genezen moeten worden, of bepaalde spookcombinaties het scherm in vegen die effectief zijn tegen een bepaalde tegenstander. Je bent een coach, die indirect het beste uit het team probeert te halen.
Tik, tik, tik
In Yo-Kai Watch tik, veeg en draai je over het onderste aanraakscherm. Zo'n beetje ieder onderdeel van de game is speciaal gemaakt voor de stylus - wij hadden het pennetje zelf bijna altijd bij de hand. De circle pad en knoppen kwamen eigenlijk alleen van pas bij het navigeren van menu's en rondlopen in de wereld.
Je zou denken dat zo'n nadruk op het touchscreen vervelend zou zijn, maar het tegendeel blijkt waar. In de paar uur die we tot nu toe hebben gespeeld, waren we nooit gefrustreerd door de minigames die we met het 3DS-pennetje moesten spelen. Gevechten voelen erdoor niet als statische, beurtelingse evenementen, maar als Mario Party-achtige potjes.
Eenzaam avontuur?
Het is de setting waardoor Yo-Kai Watch zich nog meer weet te onderscheiden. Deze wereld zit mi chien wel vol met spookachtige monstertjes die ons aan Pokémon deden denken, maar de regels hier omheen zijn compleet anders. De yo-kai-monstertjes zijn namelijk alleen te zien door de hoofdpersoon, wat zorgt voor een compleet andere dynamiek.
Omdat de rest van de wereld zich niet bewust is van de yo-kai, ben jij de enige die met ze kan praten en vechten. Dat is van groot belang, want de aanwezigheid van de spoken heeft wel invloed op anderen. Zo kwamen we vrij vroeg in de game bijvoorbeeld een yo-kai tegen die nabijgelegen mensen ontzettend hongerig maakt. Het was aan ons om zijn verzoeken in te willigen, zodat een meisje naast hem haar constante honger verloor.
Juist omdat de omringende wereld zich van geen kwaad bewust is, voelt je avontuur soms raar en zelfs eenzaam. We twijfelden bijvoorbeeld geregeld over wat er nou wel of niet echt is in de gameswereld. De op insecten jagende hoofdpersoon is jong genoeg om er op los te fantaseren - en zo een spookwereld bij elkaar te dromen. Gaat Yo-Kai Watch over een mythische wereld die achter de onze schuilt? Of over een basi choolstudent die zijn eigen avonturen bedenkt, en vriendjes bij elkaar heeft gefantaseerd?
Voorlopige conclusie
Het is de setting die Yo-Kai Watch ook juist charmant maakt. Echt of niet - de avonturen die je beleeft weten een nostalgische snaar te raken. Want wie heeft er vroeger nou niet gehoopt dat de wereld vol zit met iets heel bijzonders, waar verder niemand van weet? Je speelt in dit spel geen vergezocht personage in een totaal andere wereld, maar iemand die we zelf wel eens konden zijn - als de wereld zo mysterieus was als we op jonge leeftijd hoopten. Of dat gevoel blijft? Dat moeten we nog zien. We voelen ons in elk geval gedreven om alle spookjes te verzamelen.
Yo-Kai Watch verschijnt op 29 april voor de Nintendo 3DS.