Terwijl ik dit typ kijk ik met lichte schaamte in mijn digitale agenda. ’15 maart, deadline preview Warframe.’ Het laat zich raden: die datum heb ik niet gehaald. Daar heb ik deels een goede reden voor. Warframe is een spel dat zich in een maandje tijd zienderogen heeft ontwikkeld. Middels updates werden er nieuwe spelelementen, wapens en modi aan de gesloten bèta toegevoegd. Er zullen er nog vele volgen.

Op papier zijn die toevoegingen overigens niet zo spannend, maar in de praktijk hielden we door de aanpa ingen een ander, positiever gevoel over aan Warframe. De game leek met zijn vele identieke omgevingen, vijanden en opdrachten aanvankelijk erg snel in herhaling te vallen. Digital Extremes is gelukkig druk bezig (geweest) dat probleem te bestrijden. Vandaar dat dit niet de eerste, maar de derde versie van deze getergde preview is.

Fictieve perikelen

Genoeg journalistieke perikelen. Tijd voor fictieve perikelen, zoals in het verhaal van Warframe. We gaan niet eens trachten het narratief uit te leggen, want het gaat, zoals in menig sciencefictionschietspel, volledig nergens over. Het komt er op neer dat jij in de schoenen treedt van een Tenno, een soort van ruimteninja wiens taken vooral bestaan uit het bezoeken van intergalactische schepen en planeten om kwaadaardig gespuis met de grond gelijk te schieten, schoppen of hakken.

Daar komt geen competitiedrift bij kijken. Warframe is een coöpgame. Middels een hub vlieg je uit naar allerlei locaties om het in je eentje (niet aan te raden) of met maximaal drie anderen (wel aan te raden) op te nemen tegen drie uiteenlopende vijandelijke ra en. Dat doe je voornamelijk door op het ruimtegespuis te schieten. Dat klinkt rechttoe-rechtaan, en dat is het schieten an sich ook. Warframe biedt gelukkig tegenwicht met een sierlijke besturing en enkele vernuftige spelelementen die de gameplay net dat kleine beetje extra charme geven.

Complete chaos

De ctrl-knop speelt daarin een belangrijke rol. De knop fungeert als trukendoos. Je Tenno kan zich ermee afzetten tegen muren, over de grond glijden en zelfs een tegenstander in het gezicht schoppen, mits welgetimed. Daarnaast beschikt iedere Tenno over een zwaard, dat in kleine ruimtes een handig en goed gebalanceerd alternatief voor je geweren is. Mede daardoor doet de game enigszinds denken aan een free-to-play-kla ieker en third person hak-en-schietgame van weleer: GunZ Online.

Zodoende schiet en hak je je met vrienden of wildvreemden door de vele levels heen. Van waar teamwork is vaak geen sprake, want Warframe maakt het je niet lastig genoeg om dergelijk samenspel af te dwingen. Enkel tijdens de nieuwe Wave-modus (waarin je hordes aan vijanden verslaat) en gedurende de kleinschalige eindbaasgevechten, is het handig wanneer je als groepje fungeert. Dan kun je elkaar snel weer op de voet helpen wanneer iemand het loodje legt.

Warframe moet het eigenlijk geheel hebben van zijn actie, maar dat ondervonden wij zeker niet als ergerlijk. Het is leuk en bevredigend je kills zo spectaculair mogelijk aan elkaar te rijgen. Zeker als je speelt met drie medespelers vliegen de lichaamsdelen bij vlagen door het scherm en leiden de speciale krachten van de Tenno voor spectaculaire confrontaties. Warframe is op zijn best wanneer de chaos dat ook is.

Warframes

Die speciale krachten zijn overigens gelinkt aan de pakken - ‘Warframes’ - van de Tenno. Er zijn talloze Warframes om uit te kiezen, ieder met een écht eigen speelstijl en vier unieke skills. Zo is de Excaliber van alle markten thuis en zo geschikt voor beginnende spelers. De Rhino is daarentegen het equivalent van een tank uit MMO-games en vergt ervaring om mee uit de voeten te kunnen. De Ember laat zich weer geheel anders spelen en heeft dankzij haar kwaliteit om lucht te ‘superheaten’ meer gemeen met een caster.

Natuurlijk speelt het onvermijdelijke betaalmodel achter Warframe daarin een grote rol. Het laat je nieuwe Warframes, krachten, wapens en upgrades kopen. Geld is dus handig, maar niet benodigd. Die items kun je ook bijeen sprokkelen door vijanden te verslaan en zo geen cent uit te geven. Je ontvangt dan naast punten om uit te geven in de winkel, ook grondstoffen waarmee je zelf items kunt maken. Daar heb je overigens wel blauwdrukken voor nodig, maar ook die zijn vrijwel allemaal in de shop tegen in-game-geld verkrijgbaar.

Omdat Warframe een coöpgame pur sang is, leidt het betaalmodel niet tot een pay-to-win-systeem. Helaas valt er alsnog heel veel op af te dingen. Het duurt echt tergend lang voordat je de juiste items en hoeveelheid punten bijeen hebt gesprokkeld hebt om bijvoorbeeld een nieuwe Warframe te kopen. Na een weekje spelen vervalt de gameplay in het grinden voor nieuwe content. Wil je het voor jezelf vermakelijk houden, dan ben je vroeg of laat zo goed als verplicht je portemonnee te trekken.

Vers

Digital Extremes probeert het betaalmodel te verantwoorden door de game constant up te daten met nieuwe leukigheidjes. Daar slaagt de studio aardig in. In een maandje tijd pa eerden onder meer dagelijks log-in-beloningen, een pet-systeem, nieuwe modi en triviale raids de revue. En tijdens Pasen lagen de levels bezaaid met paaseieren met daarin leuke cadeautjes. Dergelijke service verwacht je van niet van een free-to-play-titel die nog in bètafase verkeert.

Als Warframe officieel lanceert, is er een reële kans dat de game dan tjokvol content zit. Althans, dat is te hopen. Hoewel twee updates voor genoeg verfri ing zorgden, is de game gebaad bij nog meer afwi eling. Met name de omgevingen, die willekeurig worden gegenereerd, ogen vrijwel allemaal hetzelfde, wat behoorlijk desoriënterend kan zijn. En zoals gezegd zorgt het betaalmodel ervoor dat je veelal aan het grinden bent. Het is daarom even afwachten of Warframe uiteindelijk ook voor de niet-betalende speler langer dan een weekje vermakelijk is.