Wie de screenshots van Two World onder ogen zal krijgen, zal ogenblikkelijk moeten denken aan de kaskraker van vorig jaar, The Elder Scrolls IV: Oblivion.  Want ook hier heb je een énorm grote wereld, vol met prachtige omgevingen met de meeste gekke flora en fauna, een episch verhaal en de nodige side quests. Kijk je even verder, zoals wij konden doen, dan zie je dat er toch meer achter deze titel zit. Veel meer. Op sommige vlakken is ontwikkelaar Reality Pump namelijk nog heel wat verder gegaan, waardoor men de speelervaring nog een paar stapjes hoger probeert de krijgen. Mooie woorden natuurlijk, want waren het niet de Duitsers van het in november uitgekomen Gothic 3 die ook hetzelfde pretendeerde en er vervolgens toch enigszins in faalden? Juist. Toch lijkt het bij Two Worlds anders uit te pakken.

Ook in Two Worlds mooie omgevingen met een uitstekende kijkafstand

Dat gezegd, het verhaal stelt alvast wel enigszins teleur en doet haast denken aan andere games, films en een plot uit een zeer bekende boeken-reeks. De wereld waarin Two World zich afspeelt is het land Antaloor. Het koninkrijk Cathalan is onder een constante bedreiging van een gigantisch leger van Orcs. Altijd weer die groene rakkers. Als de held zelf heb je andere dingen aan je hoofd: je zus is drie jaar geleden ontvoerd na een brute aanval op je dorp. Lange tijd heb je gezocht, maar tevergeefs. Nu, jaren later zijn er enkele duistere lieden die weten waar ze is. Eén probleempje, zij vragen hiervoor echter wel een aantal unieke voorwerpen voor terug. Niets gaat voor de zon op, ook niet in dit land, dat blijkt maar weer. Je raadt het al,  natuurlijk zijn deze voorwerpen verspreid over de gehele wereld van Antaloor. Tijd om de wandelschoenen maar weer uit de kast te halen.

Had je in Oblivion niet meer dan uitgestrekte bo en, meren en wat sneeuw in het noorden van het land, in Two Worlds is de wereld veel diverser. Het noorden van Antaloor zal redelijk overeenkomen met het landschap van Bethesda's topper, het zuiden is echter totaal verschillend. Dit is namelijk een vulkanisch gebied. Hier blijft het niet bij: er zijn bamboebo en, woestijnen, open vlaktes, heien (inclusief de hutjes). Allen inclusief een eigen klimaat en de eigen bloempjes en bijtjes. Mocht de 30 vierkante kilometer boven de grond niet genoeg zijn, dan kun je ook nog eens ondergronds gaan. In totaal is er zo'n 40 kilometer aan ondergrondse gangen en kerkers in deze game te vinden. Heel wat andere koek dus! Wel is de levendigheid van Two Worlds vergelijkbaar met dat van Oblivion. Ook hier komen de hertjes je tegemoet terwijl de konijntjes weer van je weghuppelen en stormen er zwijnen op je af die... Wacht even! Zwijnen?

Een varkentje dat in Two Worlds makkelijker te wa en valt

Toch niet die krengen die we al eerder leerden kennen in Oblivion, of eigenlijk, Gothic 3? Uh, jawel. Deze beesten zullen namelijk ook weer veelvuldig je pad kruisen in Two Worlds. Toch is het nu niet nodig om gelijk al in paniek te raken. Het combat systeem is velen malen beter uitgewerkt dan dat van het Duitse Gothic 3. Aangezien alle bewegingen van alle personages volledig zijn opgenomen door middel van motion-capturing technieken, zien de animaties er levensecht uit. Saillant detail is dat dit nog maar een late alfa-versie betreft. Moet je nagaan hoe mooi het in het echt zal gaan worden. Hoe dan ook, we hebben zelf al even mogen spelen met de besturing en het viel op dat naast dus de mooie animaties het vechten vrij gemakkelijk ging. Doodgaan van een zwijn zal dus een stuk moeilijker zijn in Two Worlds!

We spraken al eerder over aanpa ingen in het genre om zo despeelervaring naar een nieuw niveau te tillen. Eén van dezeaanpa ingen die Reality Pump heeft gemaakt, is de mogelijkheid om tenaller tijde van kla e te veranderen. Kies je normaliter tijdens destart van een RPG een kla e waar je de rest van je leven aan vast zit,in Two Worlds is deze keuze niet definitief. Wil je dus in plaats vaneen magiër toch liever een vechtersbaasje worden, dan is het slechtseen kwestie van een trainer te bezoeken en hopla, je bent klaar vooreen intensief knokgevecht. Deze aanpak geeft meer het gevoel vanvrijheid, je staat nog meer vrij in je doen en laten.

Ook draken, of in dit geval draakjes, zijn van de partij

In Oblivion hadden we de fasttravel-optie. Heb je eenmaal een lokatieontdekt, dan kun je er vervolgens heen teleporteren, want je enorm veeltijd en moeite zal schelen. Dit zit er in Two Worlds niet in. Hier moetje het doen met teleportplatforms, vergelijkbaar met die van Diablo II.Op bepaalde plekken in de wereld staan deze verspreid. Heb je zeeenmaal gevonden, dan kun je ze gebruiken om zo vliegensvlug heelAntaloor door te teleporteren. Gaandeweg het spel zul je zelfs eeneigen teleportsteen kunnen maken, wat het reizen helemaal gemakkelijkzal maken. Om dit te kunnen bewerkstellen zul je wel een enorme questmoeten halen, dus weet waar je aan begint.

Diversiteit en sfeer, daar zitten de steden in Two Worlds vol mee

Overigens zijn er ook gewoon paarden in het spel te vinden. Heb jeeenmaal de kunst van het paardrijden geleerd, dan kun je een paardkopen, wat het reizen vanzelfsprekend zal versnellen. De besturing vande knol werkt wel anders dan dat je gewend bent. In Two Worlds bestuurje niet je paard, maar het personage dat op het paard zit. Met anderewoorden, je geeft bevelen aan het paard. Het is even wennen in hetbegin, maar het avontuurlijke gevoel komt zo wel extra naar boven. Eengeheel nieuwe dimensie aan het knolhobbelen dus!

Hey ho, Silver Black Beauty!

Een enorm heikelpunt in RPG’s is het doodgaan. Ging je dood inOblivion, dan was er niet veel meer te doen behalve opnieuw laden (watsoms lang kan duren). Idem ditto voor Gothic 3.  De makers van TwoWorlds hebben besloten om deze ergerni en voor eens en voor altijd dedeur uit te doen en hebben bepaalde savepunten bedacht. Overal in dewereld zullen van deze bepaalde “Ankhs des Levens” te vinden zijn. Hierkun je verder niets mee doen, maar ze geven wel aan dat je hier terugzult komen, mocht je komen te sterven. Dat sterven trouwens geendoodzonde is (excuseer de woordgrap) bleek al gauw tijdens eengameplaydemonstratie.

Toen de ontwikkelaar tijdens deze demo het loodje liet, werd hijonmiddellijk weer herrezen door één druk op de knop. Zonder enige strafdanwel verlies van experience, uitrusting of geld kon de beste mangewoon weer doorspelen en liep hij als een speer terug naar desnoodaard die hem eerder had vermoord, om hem op zijn beurt weer eenkopje kleiner te maken. Wellicht zal dit het spel makkelijker gaanmaken en zul je hierdoor minder op gaan letten met wat je gaat doen,maar vooralsnog lijkt het een aangename toevoeging te zijn onder deminder grote RPG-goden onder ons.

Nóg een verschil met Oblivion: de laadtijden zijn nagenoeg nietaanwezig. Tijdens het spelen word je niet geconfronteerd metlaadschermen, zelfs niet wanneer je een stad of een huis binnengaat. Ofdit ook zo zal zijn in de uiteindelijke versie van Two Worlds kon menniet direct zeggen, maar het was wel iets waar men graag naar streefde.In ieder geval kun je er van uitgaan dat door middel van dezestreamingtechnologie de wachttijden tot een minimum gehouden worden.Klinkt goed nietwaar?

En okay, om het af te leren, nog één verschil dan: Multiplayer.  Jawel, hetzal mogelijk zijn om met meerdere mensen de wereld rond te reizen.Ein-de-lijk! In de game zitten namelijk twee multiplayer modes die delevensduur van het spel nog een stuk kunnen rekken. Je zult de keuzehebben uit een ‘Arena mode’, waarin je het in gevechten tegen anderespelers moet opnemen, en een ‘RPG mode’, die je in staat stelt om samenmet zeven andere gamers quests tot een goed einde te brengen. Niet demain quest uit de singleplayer, maar een compleet nieuw verhaal zalhier geïntroduceerd worden.

Hoewel het onmogelijk is om Two Worlds niet te vergelijken metOblivion, heeft deze game toch meer een eigen smoel dan aanvankelijkgedacht. Er zitten namelijk een hoop vernieuwingen in die gamers weleens heel aardig kunnen gaan verra en. Sterker nog, we hebben nog maarhet topje van de ijsberg behandeld. Daarom laten we het hier maar bijvoor nu.

Eén ding is in ieder geval al wel zeker: de fans van het genrekan ik van harte aanraden om naar Two Worlds uit te gaan kijken. EenOblivion-killer is natuurlijk lastig – die game heeft gewoon voor destandaard gezorgd –,  maar beter dan de meeste games uit dit genre?Absoluut!