Graaf Mannfred is de jongste telg uit de beruchte Von Carstein-dynastie. Nou ja, ‘jong’? De doortrapte vampier gaat al wat eeuwen mee en zijn relatieve jeugd compenseert hij met een dorst naar bloed die even onstilbaar is als zijn honger naar verboden kennis. De ondode edelman is een begenadigd dodenbezweerder en zijn beheersing van leven en dood doet slechts onder voor de legendarische Nagash. Mannfred von Carstein heeft er alles voor over om zijn ambitie te vervullen: de Empire of Man vernietigen en de scepter zwaaien over wat ervan overblijft.
Dat wordt nog lastig. Vampire Counts van andere bloedlijnen hebben hetzelfde bescheiden doel en zweren niet zomaar trouw aan een leider die al eerder is vernederd door het keizerrijk, ook al is hij een Von Carstein. Heersend vanuit Castle Drakenhof in het uiterste zuidoosten van wat de Empire of Man ooit beschouwde als territorium, weet Mannfred zich omringd door vijanden. De dwergen naar het oosten en zuiden hebben geen intere e in de platte vlaktes en bakstenen steden van het keizerrijk, maar deinzen er niet voor terug om een bijl te begraven in de schedel van een al te nieuwsgierige zombie. Verder naar het zuiden zoeken de Greenskins naar een excuus om ‘Stunties’ en ‘Humies’ in elkaar te timmeren. Of hun slachtoffers levend of ondood zijn zal hen een zorg zijn. Een wijze Vampire Count zal zijn gevechten dus met zorg moeten kiezen.
Steen, papier, klauw
Tijdens de eerste beurten geeft de tutorial ons regelmatig een duwtje in de juiste richting. Op aanraden van de adviseur sturen we het leger van Mannfred – bestaande uit zombies, skeletten, wilde vleermuizen, wolven en iets dat een ‘Varghulf’ heet – af op een concurrerende Vampire Count, Dieter von Stickler. Het eerste gevecht begint en we willen als vanouds de linies opstellen, maar er klopt iets niet. Waar zijn onze boogschutters? Zelfs geen werpsperen? Blijkbaar is dat een brug te ver voor de beperkte hand-oogcoördinatie van gereanimeerde lijken. Het arsenaal van de Vampire Counts bestaat uitsluitend uit mêlee-eenheden, maar compenseert dat gemis met een snelle toegang tot vliegende beesten waarmee je genadeloos de flanken van de tegenstander kunt bestoken.
We sturen ons kanonnenvoer van zombies en skeletten op Dieter en zijn net zo levenloze linies af. Tot onze grote schrik zien we onze enige Varghulf – een grotesk, vleermuisachtig monster – een roedel Dire Wolves in stormen, terwijl een regiment zombies kreunend op het monster afstrompelen. Met een kalme doortastendheid die een onoplettende buitenstaander zou verwarren met blinde paniek sturen we onze Fell Bats om te helpen, maar het blijkt niet nodig: de Varghulf heeft al korte metten gemaakt met zijn aanvallers. Het wordt ons duidelijk dat de gelijke voet waarop soldaten elkaar bevechten in voorgaande Total War-games niet geldt voor de grimmige wereld van Warhammer. Mannfred spreekt zijn Invocation of Nehek uit om het vleermuismonster te helen en richt zijn aandacht op Dieter von Stickler. De vijandige vampier weet zich opvallend goed staande te houden te midden van onze skeletten, maar tegen de Legendary Lord van de Vampire Counts maakt hij geen zijn van kans.
De dood van hun aanvoerder blijkt de genadeklap voor de nog vechtende tegenstanders. Zonder het leiderschap van Dieter verzwakt de magie die de ondode troepen bij elkaar houdt dusdanig dat ze in een kettingreactie uiteenvallen tot stof. Ondoden voelen geen angst en rennen dus nooit weg van een gevecht, maar als ze onder genoeg druk komen te staan, loopt een regiment dus het risico om plotseling uit elkaar te vallen.
Leeslijst
Onze eerste overwinning levert Mannfred genoeg ervaringspunten op om in niveau te stijgen. Met elk level verdien je een Skill Point die je aan een diverse selectie aan vaardigheden mag besteden. Ons oog valt op de mogelijkheid om de Invocation of Nehek te verbeteren. Niet alleen herstelt de spreuk bestaande eenheden, maar wekt de Invocation nu ook de doden op het slagveld tot leven. Het is een alleraardigste verra ing voor de generaal die denkt dat zijn flanken veilig zijn. Behalve een Skill Point worden we voor onze succesvolle veldslag beloond met een speciaal zwaard, dat de aanvallende eigenschappen van Mannfred een boost geeft. Los van de individuele bonu en die je opbouwt, kun je jouw hele factie versterken door in de boeken te duiken. De Vampire Counts halen hun kennis uit vier boeken vol verboden kennis, waarmee ze onder meer hun beheersing van zombies en skeletten verbeteren.
Net zo belangrijk is het boek waarmee je de omringende landen geleidelijk kunt corrumperen. De hoeveelheid Vampiric Corruption in een provincie is al een sterke factor in het onderdrukken van de levende bevolking, maar daar houdt het niet bij op. Als de ondoden hun invloed verspreiden, verandert de omgeving in een onheilspellend spookbos, vol mist en giftige dampen. Een vijandelijk leger dat zich in een gecorrumpeerde provincie durft te vertonen, lijdt elke beurt verliezen. Omgekeerd doet het betreden van onaangetast land net zoveel pijn voor een Vampire Count. Een goed opgebouwde provincie doet vanzelf de Vampiric Corruption van de omliggende provincies stijgen en de acties van Agents helpen je deze invloed te sturen, vergelijkbaar met de Creep uit Starcraft. Dit leidt ertoe dat de expansie van een Vampire Count een kwestie is van geleidelijke ondermijning, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Greenskins, die verzot zijn op rücksichtslose rooftochten diep in vijandelijk gebied.
Buit of brand?
Aan de andere kant hoeft verovering niet altijd het doel te zijn van je veldtocht. In Total War: Warhammer is de Old World onderverdeeld in twee soorten provincies: de Human Settlements, waar de Empire en de Vampire Counts over steggelen, en de Dwarven Holds, waar de Greenskins en de Dwarves over ruziën. Wanneer je als Vampire Count een Dwarven Hold weet in te nemen, kun je deze niet permanent bezetten. Wel kun je ervoor kiezen om de uit bergen gehouwen nederzetting te plunderen of volledig plat te branden. Als je voor het laatste kiest, ontzeg je de vijand permanent een bron van inkomsten, maar daarmee geef je ook de buit op die je helpt bij het op de been brengen van nieuwe legers.
Terug naar Mannfred. Na onze overwinning op Dieter von Stickler nemen we zonder moeite de provincie in ten westen van onze beginpositie. Om de uitbreiding veilig te stellen rekruteren we een tweede generaal. Deze Vampire Lord heeft de beschikking over dezelfde vaardigheden als Mannfred, met uitzondering van de beloningen die de Legendary Lord krijgt door Quest Battles te winnen – zoals een zombiedraak om te berijden. Los van de gebruikelijke training van allerlei troepen die enkele beurten in beslag neemt, kunnen de Vampire Counts direct zombies en skeletten uit de grond laten rijzen. Dit kan het verschil maken als een nederzetting op het punt staat om belegerd te worden. Trommel een generaal op en laat hem diezelfde beurt een blik zombies opentrekken. Een paar wandelende lijken zijn op zichzelf niet genoeg om een invasiemacht het hoofd te bieden, maar in combinatie met het garnizoen van de stad heb je tenminste een kans.
Eenmansleger
Ons nieuwe leger ziet zijn kans schoon om het onbewaakte Eschen in te nemen, terwijl Mannfred onderweg is om de stad te ondersteunen. De computergestuurde tegenstander laat het hier echter niet bij zitten. Twee omvangrijke legers van ondode rivalen verschijnen uit de Fog of War en vallen de pas veroverde stad aan. Ons secundaire leger maakt geen schijn van kans en betaalt de ultieme prijs voor onze roekeloosheid. Nog erger: één van de twee aanvallers weet binnen dezelfde beurt Mannfred te bereiken. Ver in de minderheid overwegen we de graaf terug te trekken, maar we hebben geen tijd meer om rustig onze wonden te likken. We besluiten onze speelse ie af te sluiten met een heroïsch gevecht tot de laatste man.
Compact opgesteld, zodat al onze eenheden profijt hebben van Mannfred von Carsteins leiderschapsaura, laten we de levenloze hordes op ons afkomen. Met alle magie die we tot onze beschikking hebben, helen we de Varghulf, die nog niet hersteld is van een korte aanvaring met de koppige Dwarves. Afwi elend sturen we een vloek richting concentraties van vijanden, die als een beschadigende schokgolf door de gelederen dendert. De flanken beginnen letterlijk te verkruimelen, maar de kern van ons leger – bestaande uit de Varghulf, een regiment Ghouls en Mannfred zelf – houdt zich staande. Wonderbaarlijk genoeg keert langzaam het tij. De Varghulf springt in het rond om skeletten aan stukken te scheuren en Mannfred sabelt hoogstpersoonlijk een Hero neer, gevolgd door de vijandelijke generaal.
Ook al hebben we gebruikgemaakt van alle vuile trucjes die we konden bedenken – de tactiek om de doden te laten verrijzen achter de vijandelijk linie houden we erin – staan we toch te kijken van deze overwinning. Zonder onze Varghulf hadden we geen schijn van kans gehad, maar dit voelde iets te makkelijk. We vragen ons af of zulke eenheden zich goed laten balanceren, maar daar kan The Creative A embly zich nog een paar maanden over buigen. Los van deze twijfel smaakte onze speelse ie naar meer. We hebben slechts een glimp opgevangen van alle mogelijkheden en tactieken die de Vampire Counts kennen, maar de ondoden spelen nu al als geen andere factie uit de lange geschiedenis van Total War.
Total War: Warhammer verschijnt op 24 mei voor pc.