Het is grappig om te zien dat het voormalige Duitse studentenproject Tink overeenkomsten vertoont met het Nederlandse De Blob. Beide games zijn platformers, draaien om kleur en het verzetten tegen de grijsjes. En beide games geven ook een steek onder water naar een game-industrie die meer en meer draait om saaie zekerheid, in plaats van creativiteit. Er is echter ook een groot verschil tu en de twee. De Blob werd een paar jaar terug gespot door THQ die er twee games van maakte, Tink bestaat nog niet.
Tink wordt momenteel verder ontwikkeld door de studenten die ondertu en het bedrijfje Mimimi Productions hebben opgericht. Maar concreet door uitgevers opgepikt is het project nog niet en met de beurs die ze van de staat Beieren hebben gekregen, kunnen ze slechts tot december vooruit met het project. Waar De Blob een mooi en romantisch succesverhaal is, is Tinks verhaal nog niet begonnen.
Daarom staat het project nu op de Gambitious-site, waar mensen al in de game kunnen investeren vanaf twintig euro en ook meedelen in de winst als de game komt en een succes blijkt te zijn. Mimimi Produtions kiest hiervoor omdat ze zich zo puur kunnen richten op het ontwikkelen van een toffe game, in plaats van het versturen van 1000 t-shirts en stickers, zoals dat bij Kickstarter-projecten gaat. Alle investeringen worden gebruikt om de game beter, leuker, mooier en uitgebreider te maken. Resultaatdenken, wat is de return on investment, dat zijn de dingen waar het om gaat draaien. Een harde les in hoe het er momenteel voor staat in de game-industrie. Toevalligheden en lekker creatief zijn, is niet meer genoeg, je moet beter zijn dan de ander. De dubbele laag en ironie die Tink met zich meedraagt, zijn moeilijk te mi en – of de game er nu uiteindelijk komt of niet.
Maar wat zijn ze dan nu aan het maken?
Gelukkig zijn de jongens van Mimimi Productions onbevangen en ambitieus genoeg om niet met het handen in het haar te gaan zitten. Met een spelwereld die werkelijk uit het spel knalt, vestigen ze gelijk de aandacht op zich. En ook de ideeën die ze over gameplay hebben, zitten goed in elkaar. Het platformen verloopt zoals dat in A asin’s Creed ook gaat: druk op een knop en je springt automatisch en vloeiend van platform naar platform. Daarnaast moeten er puzzels in de game komen (deze werden niet getoond) en mag er een robbertje gevochten worden.
Hierbij komen de verschillende kleuren terug. Met een druk op de blauwe (Xbox-)knop verlam je vijanden, met de groene worden grijze griebels bangeschijters en met rood val je gespuis simpelweg aan. Een eenvoudig systeem dat zich vooral moet gaan bewijzen als de tegenstand pittiger wordt en je eindbazen bijvoorbeeld op afstand houdt met groene aanvallen, om de kleinere vijanden eerst vakkundig af te ranselen.
Tot nu toe kent de game slechts drie vijanden en daardoor is het moeilijk inschatten hoeveel tactiek nodig gaat zijn bij de gevechten, al liet een soort tu eneindbaas zien dat er over na is gedacht. Deze eindbaas is namelijk alleen te verslaan door met een bepaalde kleur aan te vallen, maar dat is behoorlijk pittig als deze beschermd wordt door andere vijanden. Je moet hierbij echt timen en plannen, simpelweg wat knoppen rammen gaat niet werken.
Of het vechtsysteem verder wordt uitgebouwd, of de spelwereld echt tot leven gaat komen en of het verhaal een happy end gaat krijgen, dat ligt helaas meer aan de centjes dan aan de ambitie en het talent van de jongens van Mimimi Productions. Zonde.