The Witcher 2: Assassins of Kings (hands-on) | Gamer.nl

The Witcher 2: Assassins of Kings (hands-on) | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Het hoofd van Geralt hangt omlaag. Hij zit met zijn handen vast aan een houten balk, op zijn rug de brandwonden van zweepslagen. De witte haren – we weten waar Julian A ange zijn coupe vandaan heeft – glinsteren in een donkere cel. ‘The Witcher’ is gevangen genomen door het koninkrijk dat hij ooit verdedigde en zijn geheugen is hij grotendeels kwijt. De deur gaat open. Geralt wordt ondervraagd naar de reden waarom hij vastzit. In een chronologische volgorde (of juist niet, je kunt zelf kiezen) vertelt hij het verhaal dat begint met een stevige tutorial.

Ger-fucking-alt

Het eerste deel van The Witcher heeft een fantastisch verhaal met een cliffhanger om u tegen te zeggen. De game kreeg mede daardoor een grote groep fans die inmiddels met smart wacht op een antwoord. En dat ga je krijgen. The Witcher 2 bevat een verhaal gevuld met verraad, mysterie, pa ie en, jawel, kei- en keiharde actie. Want hé, je bent niet voor niets Ger-fucking-alt.

Dat schelden mag trouwens, want in The Witcher 2 vloekt en tiert iedereen als een dronken piraat. Het past goed bij de zwartgallige humor van de game die het verhaal op sommige momenten een stuk luchtiger maakt. Dit komt voornamelijk door de uitstekende stemacteurs die ontwikkelaar CD Projekt heeft ingehuurd. De stemmen zijn duidelijk en geloofwaardig, waarbij Geralt de kroon spant met zijn eeuwige norse ondertoon.

Gesimplificeerd

De donkere humor vertoont gelijkeni en met het origineel, maar het actiesysteem is grotendeels vernieuwd. Het vechten gebeurt nu voornamelijk met de twee muisknoppen: de ene voor lichte aanvallen, de andere voor zware. Hoewel het in theorie gemakkelijk lijkt, is het vechtsysteem in sommige situaties een stuk moeilijker geworden. Om een goede aanvalscombinatie uit te voeren, moet je echt precies op het goede moment klikken. Dit zorgt ervoor dat je niet als een idioot op je muis gaat klikken, aangezien dat op sommige vijanden gewoon geen effect heeft.

Het vechsysteem voelt vooral soepeler aan. The Witcher 2 is meer een actiegame geworden en de gevechten gaan snel en flitsend. Met de WASD-toetsen kun je vijanden selecteren en met de ALT-knop zet je ze vast. Hoe gemakkelijk het is om verschillende vijanden aan te vallen, een dergelijk makkelijke prooi ben jij ook in je eentje. Daar maakt de kunstmatige intelligentie goed gebruik van: groepen vijanden proberen je echt te omsingelen – en dan ben je echt de klos.

Eigen stijl

Naast de twee zwaarden die Geralt op zijn rug kan dragen, bevat The Witcher 2 een uitgebreid scala aan wapens, waaronder een pikhouweel (aanrader!), hamer, verschillende bijlen en ander groter moordgereedschap. Dit vormt samen met de kleine wapens (werpme en, bommen, valstrikken), waarvan je er vijf bij je kunt dragen, de basis van het gevecht ysteem. Geralt kan ook gebruik maken van vijf signs: een soort van magische runenstenen, variërend van een vuurbalaanval tot een telekinetische golf. Het valt direct op dat deze twee verschillende aanvalsmogelijkheden goed te combineren zijn, zowel op tactisch als grafisch vlak. Vooral het laatste is gaaf, want de magische krachten zien er in groot gevecht spetterend uit.

Niet alleen in de gevechten zien de graphics er overigens goed uit. The Witcher 2 zou zich op dit vlak kunnen meten met alle andere bekende RPG's. En dat voor een bètaversie, waar duidelijk staat dat het spel nog niet op zijn top is. Het zijn de kleine aspecten waar The Witcher 2 mee scoort. Je kunt bijvoorbeeld duidelijk zien dat Geralt de wapens echt op zijn lichaam draagt: hij haalt zijn zwaard goed uit de schede en draagt een hamer gewoon aan zijn riem. Dit betekent wel dat je niet alles naar wens kunt aanpa en in The Witcher 2, dus Geralt zal er altijd een beetje hetzelfde uit blijven zien.

Ontdekkingsreis

Wanneer je snel rondkijkt, merk je dat The Witcher 2 bij hoge grafische instellingen motion blur bevat, het onscherper worden van omgevingen. Het past goed bij de schimmige, donkere ambiance waar Geralt zich vaak in bevindt. De omgevingen zijn niet heel erg dynamisch, hoewel er genoeg ruimte is om zelf op ontdekking te gaan. Dit merk je vooral wanneer je wilt klimmen of dalen, want dit kan alleen op specifieke plekken. Dit resulteert soms in een wilde zwaai met het zwaard omdat je er niet helemaal goed voor staat. Hierdoor merk je wel dat wanneer Geralt zijn zwaard heeft getrokken, hij gewoon met het wapen in zijn handen klimt.

In de wereld van The Witcher 2 is veel te ontdekken. Het is mogelijk om in bijna elk huisje te gaan, elk met een eigen sfeer en inrichting. Wanneer Geralt een herberg betreedt, voelt het ook echt knus aan. Je hoort gelach, folkmuziek, het botsen van bierglazen en een vrouw die iemand op een niet zo vriendelijke wijze duidelijk maakt dat hij moet vertrekken. In een volgende stad is een herberg weer heel anders. Je wordt duidelijk gestimuleerd om op ontdekkingsreis te gaan, want afgezien van de verschillende minigames die je in gebouwen kunt spelen (vergelijkbaar met Red Dead Redemption), wil je gewoon weten wat er achter elke deur zit.

The Witcher 2 maakt je nieuwsgierig naar het verhaal, de omgevingen en de mysteries rondom verschillende mensen en wezens. Na een dikke acht uur lijkt het alsof je nog maar net begonnen bent met de game: verschillende side-quests en ontdekkingstochten nemen al uren in beslag. CD Projekt claimt dat The Witcher 2 minstens twintig uur aan speeltijd bevat, maar dat gaan er zeker veel en veel meer worden.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou