Natuurlijk zijn de aquarelstijl en de vrolijke wereld opvallende elementen in Skyward Sword. Toch is het vooral de besturing die de grootste impact heeft op dit nieuwe Zelda-avontuur. Na jaren bedenken, proberen, aanpa en en finetunen is een systeem ontworpen waarin de Wii MotionPlus zorgt voor een uiterst precieze besturing. Het veelbesproken acce oire, of de controller waar de technologie al in is verwerkt, blijkt e entieel voor de speelervaring en maakt Skyward Sword echt anders dan zijn voorganger, Twilight Prince . En dat is niet langer alleen marketingtaal, maar dit keer werkelijk voelbaar in het spel. Niet langer is willekeurig met je afstandsbediening zwaaien goed voor een al even willekeurige zwaardvechtbeweging. Dit keer doet je zwaard in beeld precies wat jij met je Wii-afstandsbediening doet. Het is geen game waarin de nieuwe besturing erop is geplakt (zoals Twilight Prince , dat eigenlijk een GameCube-game was), maar waarin de bewegingsgevoelige besturing centraal staat.
Het nieuwe, precieze nabootsen van je bewegingen heeft meer gevolgen dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Het zwaardvechten is nu echt een kwestie van je vijanden op het juiste punt raken en vanuit de juiste hoek. Moeilijk is het niet; het vereist gewoon een andere manier van spelen. Het is heerlijk om te ontdekken dat je een vijand precies op die ene plek moet raken waar hij zijn verdediging open laat, of dat je een touw maar op één manier kunt doorsnijden. Door de directe vertaling van jouw acties op het scherm en de leuke en originele manieren waarop vijanden en locatiepuzzels daarop inspelen, heb je nog meer het gevoel dat jij in de schoenen van de held staat.
Naast uiterst precies zwaardvechten is de besturing op meer punten veranderd. Meteen al aan het begin van het avontuur blijkt dat Link veel wendbaarder is dan voorheen, en dat heeft deels te maken met het feit dat de A-knop niet meer gebruikt wordt om te vechten. Link heeft nu een sprintfunctie om zich sneller en makkelijker door de speelwereld te manoeuvreren. In plaats van dom tegen een laag muurtje op te lopen, is het nu mogelijk om er in een vloeiende beweging op te klimmen. Hij hangt aan richels, zwaait over afgronden en weet enorme vallen te breken door een doek als parachute te gebruiken. Zo beweeg je veel natuurlijker door het speelveld en is de overgang tu en vechten en klimmen en klauteren veel vloeiender.
In Skyward Sword kun je ook insecten vangen met een net, en zelfs bij zo’n onderdeel komt de precieze besturing van pas. Er zijn allerlei verschillende beestjes die in je netje terecht horen te komen en daarbij is het de bedoeling dat je heel precies mikt. Niet elke tor of vlinder pak je op dezelfde manier. Het is een kwestie van in de juiste houding staan, je netje gereed houden, wachten op het goede moment en dan toeslaan.
Het upgradesysteem is het bewijs dat Zelda niet alleen qua definitie een rollenspel is. In de Scrap Shop, te vinden op de Bazaar in Skyloft, worden verzamelde spullen gebruikt om je uitrusting te upgraden. Het gaat dan om steentjes, doodshoofdjes of andere kleine voorwerpen die vijanden achterlaten of in het speelveld verborgen zijn. Goed zoeken en de locaties verkennen levert dus sterkere spullen op, waardoor de gevechten weer wat makkelijker worden. Selecteer bijvoorbeeld je schild in de Scrap Shop en je ziet welke voorwerpen je nodig hebt om ‘m om te vormen tot een sterkere versie.
De vooruitstrevende nieuwe besturing en de voorzichtige stap op het gebied van upgrades komen als geroepen. Want een spelconcept dat vijf jaar geleden nog nieuw en fris leek, begint inmiddels tekenen van ouderdom te vertonen. In een overvolle markt met een steeds grotere voorkeur voor meer westers geörienteerde, uitgebreide rollenspellen op HD-spelcomputers, lijkt het Zelda-concept toch ineens wat ouderwets. Of de kerkers, het verhaal en de genoemde nieuwe besturing desalniettemin hebben geleid tot “de beste Zelda ooit”, zie je binnenkort in de review.