‘De remake waarvan je wist dat hij zou komen’, zo kunnen we Majora’s Mask 3D met recht wel noemen. Sinds N64-meesterwerk The Legend of Zelda: Ocarina of Time als heruitgave met 3D-weergave verscheen in de zomer van 2011, zat het er al dik in dat het directe vervolg uit 2000 dezelfde weg zou volgen richting de 3DS. Dat geeft niets, want het is alweer vijftien jaar geleden dat dit duistere deel uit de Zelda-reeks voor het eerst verscheen. Een mooi moment om het avontuur te introduceren bij een nieuwe generatie gamers en veteranen te verleiden om er opnieuw in te duiken.
Interactieve aantekeningen
Aanvankelijk werd Majora’s Mask door velen beschimpt en bekritiseerd om een gebrek aan kerkers en z’n depre ieve ondertoon. Waar Ocarina of Time destijds de ultieme incarnatie was van het beproefde Zelda-concept (een open spelwereld met een dubbele laag en meer kerkers dan op de vingers van één hand te tellen), legt Majora’s Mask de nadruk op side-quests en interactie met andere personages. Bovendien heeft Link slechts drie in-game dagen de tijd om de wereld van de ondergang te redden, maar kan hij dankzij de kracht van muziek op elk moment terug naar het begin van de eerste dag. Wie in een rap tempo de wereld wil redden, kan zich door de vier reguliere kerkers spoeden en zo snel mogelijk de confrontatie aangaan met de eindbaas. Maar dan mis je juist de e entie van deze game, die draait om het helpen van alle inwoners in de verdoemde spelwereld genaamd Termina.
Om je te a isteren bij het uit de brand helpen van vele tientallen eigenzinnige figuren, krijg je al snel de beschikking over een soort interactief aantekeningenboek. Dit Bomber’s Notebook was in de oorspronkelijke N64-versie nog minder van belang – wellicht dat daarom velen voorbij gingen aan de daadwerkelijke opzet van de game. Om die reden wordt het boek je op de 3DS nadrukkelijker in de handen gedrukt en worden meer gebeurteni en en doelstellingen bijgehouden. Het is zelfs mogelijk om een wekker te zetten zodat je op het juiste moment in het verloop van de drie dagen op de juiste plek bent en een ziel gelukkig kunt maken. Ook kun je ditmaal je muzikale talent gebruiken om de tijd door te spoelen – niet meer steeds in stappen van twaalf uur, maar ook in kortere periodes.
Visvijver
Op het gebied van gameplay en content verandert er verder niet heel veel. Wel kun je (net als in Ocarina of Time 3D) meer a istentie krijgen dankzij adviesverstrekkende Sheikah Stones en heeft Termina in deze versie bijvoorbeeld een visvijver gekregen, maar verder blijft de inhoud vrij gelijk aan het origineel. Visueel heeft het spel echter een upgrade gekregen die zelfs een stapje verder lijkt te gaan dan de 3DS-port van Ocarina of Time. Naast nieuwe modelleringen en textures (waardoor met name de langzaam op aarde neerstortende maan een bijzonder eng en duister voorkomen heeft gekregen) lijken bepaalde gebieden gedeeltelijk aangepast – bijvoorbeeld om ze wat overzichtelijker te maken. Uiteraard kan het spel op het bovenste scherm weergegeven worden in stereoscopisch 3D. Het onderste scherm is bedoeld voor het navigeren van menu’s en om snel items te kunnen selecteren.
Wie de game op een New 3DS speelt, kan de camera bedienen met de rechter analoge (C-)stick, al hebben we daar vooralsnog weinig behoefte aan gehad. Wel prettig is het mikken door middel van de gyroscoop in de handheld (die ook in de oude 3DS aanwezig is), waardoor het afvuren van pijlen met net wat meer precisie mogelijk is. Hoe de port zich al geheel houdt anno 2015, vertellen we je graag in een later stadium – wanneer iedere 3DS-bezitter slechts drie dagen de tijd heeft om de wereld te redden.