Als we The Evil Within 2 beginnen te spelen, voelt het gelijk vertrouwd. Oké, de zwarte balken zijn op verzoek van fans achterwege gelaten. Grafisch is het ook een stap voorwaarts, wat niet zo gek is als je je bedenkt dat het vorige deel zowel op de huidige als op de vorige generatie spelcomputers verscheen. Maar de manier waarop hoofdpersonage Sebastian Castellanos beweegt, rent en schiet voelt vertrouwd. Het is allemaal een beetje klungelig, maar met opzet. Je bent immers ook maar een gewone man, die niet altijd raak schiet en geen stalen longen tijdens het rennen heeft. Je bent ook niet noodzakelijk een vechter, maar vooral een overlever.
Union
Dat overleven gebeurt dit keer in Union. Wie het einde van de vorige game nog begrepen heeft (petje af): we gaan opnieuw een STEM in, ditmaal om Sebastians verloren dochter te redden. Blijkbaar had hij namelijk een dochter waarvan hij dacht dat ze al jaren geleden overleed, maar in de praktijk wordt ze als proefpersoon gebruikt door Mobius om een nieuwe STEM te maken; een soort droomwereld gesimuleerd met de hersens van, in dit geval, Seb’s dochter Lily.
Op Union als horrorsetting valt weinig af te dingen. Het heeft alles dat we van een horroromgeving verlangen. Krakende oude huisjes? Check. Lugubere kelders? Check. Donkere bo en waarin je je bij elk krakend geluid een stukje onveiliger voelt? Check. Tijdens het kleine uur dat we The Evil Within 2 spelen is een gedeelte lineair, maar in het tweede deel van de demo mogen we Union wat meer vrij verkennen. Hoewel het lineaire stukje beduidend intenser is, met tal van gescripte scènes waarin we besprongen worden of de omgeving plots verandert, heeft ook het vrij verkennen wel iets. De game neigt hier meer naar bijvoorbeeld The Last of Us. Niet alleen doordat de nadruk hier echt op overleven ligt, maar ook doordat de zombies een soort Clicker-achtig geluid maken. Het is een naar geluid, alsof iemand over een schoolbord krast, waardoor we de zombies instinctief liever uit de weg gaan. We zijn benieuwd hoeveel van de uiteindelijke game lineair is, en hoeveel open.
Te veel uitgelegd?
Met meer vrijheid en een flinke grafische upgrade zet Tango Gameworks met dit tweede deel dus een goede stap voorwaarts. Ook op gebied van verhaalvertelling heeft de studio naar de fans geluisterd. Omdat menigeen geen snars meer van het einde van het eerste deel snapte, wil de studio dit keer het hele concept van STEM nadrukkelijker uitleggen. Daarin schieten ze wat ons betreft wel door. Sebastian is zich ontzettend bewust van het feit dat hij in een soort droomwereld zit en vindt het dan ook nodig om alles te verklaren. Alsof je een horrorfilm met iemand kijkt die voortdurend roept “het is niet echt hoor”.
Het vorige deel was juist zo sterk doordat je je voortdurend afvroeg wat er in vredesnaam om je heen gebeurde. Waarom er bloed uit de muren kwam, waarom er overal zonnebloemen te zien waren, wat de betekenis van alles was. Nu weten we het al en dat maakt The Evil Within 2, in ieder geval het stuk dat wij spelen, een stuk minder spannend.
Toch geeft een bepaald gedeelte van de demo ons goede hoop op nog een twist. Op een gegeven moment worden we door het serene Claire de Lun door een spiegel gelokt, net zoals in het origineel vaak gebeurde, en in deze wereld lijken andere wetten en regels te gelden. We weten niet precies wat hier gaande is, en juist dat fascineert. Weet The Evil Within 2 ons dan toch nog goed te verra en? Laten we het hopen, want spelen willen we hem toch wel.
The Evil Within 2 verschijnt 13 oktober op pc, PS4 en Xbox One. Voor deze preview speelden we de game op de pc.