The Elder Scrolls: Legends (hands-on) | Gamer.nl

The Elder Scrolls: Legends (hands-on) | Gamer.nl

Er zit niet één, maar twee arrow in the knee-verwijzingen in The Elder Scrolls: Legends. ‘Kijk,’ lijkt het digitale kaartspel te zeggen. ‘Wij hebben ook een rijke lore en onze eigen inside jokes!’ En daar is eerlijk gezegd weinig tegenin te brengen. The Elder Scrolls-lore vormt een degelijke voedingsbodem voor Legends, dat voortborduurt op bekende kaartspelconcepten, maar tegelijk dieper gaat dan je op het eerste gezicht zou verwachten.

Want laten we eerlijk zijn: Legends komt niet uit de lucht vallen. Het onverwachte succes van Hearthstone: Heroes of Warcraft heeft al geleid tot een kleine golf aan digitale kaartspellen die op hun eigen manier proberen te innoveren. Legends doet dat onder andere met een gesplitst speelveld. Je kunt je kaarten op twee verschillende ‘lanes’ plaatsen; deze kunnen alleen tegenstanders in dezelfde lane aanvallen. Het creëert direct een strategische diepgang omdat je de plaatsing van je kaarten constant in je achterhoofd moet houden.

Een ander aspect dat strategisch spelen moet bevorderen zijn de runen: voor elke vijf levenspunten die je verliest, barst een rune uiteen en mag je een kaart trekken. Sommige van deze kaarten mag je dan direct – in de beurt van je tegenstander – spelen. Hierdoor moeten agre ieve decks die de tegenstander snel van kant willen maken, extra voorzichtig spelen om niet onverwacht zelf het onderspit te delven.

Dat is nog maar het begin: Legends bevat namelijk behoorlijk wat kaarttypes die zich allemaal anders gedragen en op elkaar inspelen. De meest voorkomende zijn wezens zoals Orcs, Atronachs en andere wezens uit de The Elder Scrolls-franchise. Deze hebben ook weer hun eigen attributen waardoor ze meteen kunnen aanvallen, als een schild voor je levenspunten fungeren, enzovoort. De verhaalmodus helpt nieuwkomers om de belangrijkste basiskennis geleidelijk op te pikken. Dat dit gebeurt middels een nogal plomp en slaapverwekkend verhaal, nemen we dan maar even voor lief.

Wombo combo

De fijne kneepjes van het spel zul je toch echt zelf moeten ervaren. Pas dan blijkt hoe gecompliceerd het spel is. Gedurende onze speelse ies kwam het zelden voor dat al in de eerste paar beurten duidelijk was wie er zou winnen. Comebacks maken is zeer zeker mogelijk, weten we inmiddels uit ervaring. Omgekeerd werkt dat natuurlijk ook: zo wist een van onze tegenstanders ons offensief op een haar na te overleven en diende ons van repliek met een verpletterende combo die ons in één klap uitgeschakelde. Tot nu toe voelt elk potje daardoor fris aan, al is dat deels toe te wijzen aan het feit dat iedereen nog volop aan het experimenteren is met verschillende soorten decks.

Er zijn namelijk vijf verschillende kaartkleuren die overeenkomen met een specifieke speelstijl. Strength-kaarten pa en goed bij agre ieve spelers die de tegenstander snel af willen maken, Intelligence-kaarten draaien om spreuken, het doel van Willpower is om een groot leger te creëren, Agility biedt de mogelijkheid om sterkere tegenstanders te omzeilen of met trucjes te verslaan en tot slot draait Endurance om sterke kaarten die het bord domineren.

Je mag maximaal twee verschillende soorten kaarten in een deck stoppen. Zo kun je een deck met Willpower en Endurance maken of een deck dat zich compleet op Agility richt. Hierdoor zijn er in totaal vijftien decksoorten denkbaar. Elke combinatie heeft net even een andere speelstijl en kaartsynergie. Tel daarbij op dat decks minimaal vijftig en maximaal zeventig kaarten mogen bevatten en het wordt duidelijk dat er buitengewoon veel opties zijn voor deckbouwers.

Media has no description
Media has no description

De balans opmaken

Wie eerder trek heeft in een simpele modus, kan terecht in de Arena. Hier mag je net als in Hearthstone steeds één van drie kaarten kiezen om in je deck te stoppen. Arena-decks bevatten slechts dertig kaarten, maar voor elke tegenstander die je verslaat mag je weer een nieuwe kaart kiezen om aan je deck toe te voegen. Hier komt ook het verdienmodel om de hoek kijken: je kunt Arena-tickets en pakjes kopen met in-game goud dat je met quests verdient, of je zult de portemonnee moeten trekken. De quests lijken meer gericht op nieuwe speelstijlen uitproberen dan potjes winnen, bijvoorbeeld ‘Speel 25 Intelligence-kaarten’.

Wel lijken sommige kaarten op het eerste gezicht relatief wel érg sterk of juist niet goed genoeg. Uiteraard is dat alleen definitief te zeggen met grondige statistieken. Het is vooral een onderbuikgevoel: er is nog geen sprake van een ‘meta’ waar de sterkere decks en kaarten boven zijn komen drijven. Dat zal ongetwijfeld wel gaan gebeuren tijdens de open bèta die volgt op deze gesloten alfa.

Afgaand op de complexe regels en steile leercurve lijkt The Elder Scrolls: Legends bij uitstek geschikt voor spelers die op zoek zijn naar een diepgaand digitaal kaartspel. Het moet nog blijken of het spel een gezond spelersaantal kan bereiken, maar de elementen om dit klaar te spelen zijn in elk geval aanwezig.

The Elder Scrolls: Legends verschijnt later dit jaar voor iOS en pc.

Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou