Shaun White Skateboarding speelt zich af in New Harmony, een westerse stad waar een streng regime het voor het zeggen heeft. Zij houdt haar bevolking onder de duim en probeert het creatieve, het spontane uit de mens te halen. Dit lukt vrij aardig en heeft ervoor gezorgd dat er totaal geen ruimte meer is voor pa ies en kunst. Dit komt, net als in The Saboteur, tot uiting in de stijl van het spel. De stad is een grijze en grauwe bende.
Zwaard en schild
Verzet tegen deze intolerante gang van zaken komt vanuit de skatescene, met Shaun White in de hoofdrol. Spijtig genoeg maakt de overheid deze skate- en snowboardgoeroe monddood. Dit heeft natuurlijk ook een keerzijde. Alsof je Link uit The Legend of Zelda bent, word jij vanuit het niets de belangrijkste verzet trijder. Het is je taak om de wereld weer kleur te geven, zowel letterlijk als figuurlijk. Alleen doe je dit niet met een zwaard en schild, maar met een plank met wielen.
Door leuke trucjes uit te voeren, groeit je flow. Hiermee schud je burgers als het ware wakker. Zij worden zich op die manier bewust van hun onderdrukking en zullen je vervolgens proberen te helpen door je tips en opdrachten te geven. Het voelt soms een beetje kunstmatig dat je een paar minuten voor iemands neus staat te springen om maar genoeg flow te krijgen, maar het is het is wel zo'n beetje het enige skatespel dat het verhaal daadwerkelijk handen en voeten probeert te geven.
Skateparadijs
Deze aanpak maakt ook de link met het creatieve skaten duidelijk. Je skatet niet om zoveel mogelijk punten te halen. Je springt op je plank om de stad weer te laten opbloeien. Ubisoft heeft hier een absurdistisch tintje aan gegeven. Voer je een bepaald aantal trucjes uit, dan krijgen objecten en gebouwen hun oorspronkelijke kleur en vorm terug. Dit betekent dat het ineens kan gebeuren dat er opeens een enorme ramp uit de grond herreist. In het begin van het spel is New Harmony een suffe plek, maar binnen de kortste keren is het een waar skateparadijs.
Ubisoft had het hierbij kunnen laten, maar is nog een stapje verder gegaan. Kom je rails (handleuningen) tegen waar een groene pijl op afgebeeld is, dan kun je deze voor een korte periode verlengen. Terwijl je aan het grinden bent, wordt de rail vanzelf langer en kun je zelf bepalen in welke richting deze gaat. Hierdoor kun je op plekken komen die te voet en per plank onbereikbaar zijn. Of je laat de rail op een dakrand uitkomen en maakt zo een lange combo, om wat meer flow te kweken.
Creatief
Hoe creatiever je bent in het aan elkaar knopen van trucjes, hoe leuker het vormgeven en 'inkleuren' van de omgeving is. Hier ligt ook de kracht van Shaun White Skateboarding. Het is geen spel waarin de opdrachten centraal staan. Het is eerder een De Blob-achtige ervaring, waarbij de opdrachten vooral voor wat structuur zorgen. Het is een sterk concept, maar hier schuilt ook een gevaar in. Voor hoelang blijft deze insteek immers intere ant?
Dit gevaar komt met name voort uit de besturing. Het is nog even afwachten of deze je wel echt zoveel controle geeft als je zou willen. Shaun White Skateboarding is zeker geen simulatie van de skatesport, maar je wilt toch alle mogelijke trucjes kunnen uitvoeren. Mi chien is het een kwestie van gewenning en is het juist een uiterst diepgaand systeem, maar na een paar uur spelen had ik nog niet het idee dat ik precies datgene kon doen wat ik wilde. Welk trucje je uitvoert, voelt net iets te willekeurig. Zo'n beetje het hele a ortiment aan sprongen zit in de game en je raakt er wel wat bedrevener in, maar hoe je specifieke sprongen maakt, is niet zo eenduidig als in Skate of Tony Hawk.
Zeker omdat Shaun White Skateboarding om het creatieve skaten draait, is het wel van belang dat je hier genoeg controle hebt. Het vormgeven en inkleuren van de omgeving is voor een uurtje of vier in ieder geval intere ant genoeg. Wanneer de besturing meewerkt, waarschijnlijk voor nog wel langer. Is dat het geval, dan hebben Electronic Arts en Activision er een waardige skateconcurrent bij. Al was de laatste Tony Hawk-game natuurlijk een misbaksel van jewelste.