Ridge Racer Unbounded | Gamer.nl

Ridge Racer Unbounded | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

We zien het Japanse ontwikkelaars de laatste jaren steeds vaker doen. Square-Enix kocht een paar jaar terug al het typisch westerse Eidos; Capcom bracht zijn Dead Rising-franchise onder bij Blue Castle Games in Canada; Konami liet zijn laatste Castlevania in Spanje maken en het aankomende Silent Hill: Downpour druppelt straks binnen vanuit Tsjechië. Het eveneens Japanse NamcoBandai zag het aan en besloot zelf ook maar eens een gokje te wagen met zijn Ridge Racer-franchise. Dit keer rijden we daarom eens niet met Japanse import, maar is het Finse BugBear Entertainment verantwoordelijk voor Ridge Racer: Unbounded. En de ironie wil dat we dankzij die Finnen direct dubbel zien als we voor het eerst de weg opgaan.

Twee games in één

Wie deze game straks gaat spelen, ziet namelijk twee games tegelijk: Split Second en Burnout. BugBear Entertainment probeert de schijn van pure diefstal niet eens te vermijden. Drift je power-meter vol en je kunt met een boost dingen laten ontploffen of omver beuken. Vijandelijke racers, de muren van gebouwen die vervolgens als short cut fungeren, vrachtwagens die grote containers met benzine op hun onderstel dragen; Split Second kon het zo gek niet bedenken of Ridge Racer: Unbounded heeft het. Jammer dat ze net even iets minder onberispelijk naar Burnout hebben gekeken, dan was het wegbeuken van concurrerende asfaltvreters mi chien ook feilloos geweest. Maar helaas, gewoon rammen om je tegenstanders uit te schakelen is er niet bij. Ja, het kan, mits je onwerkelijk vaak op iemand z’n vierwieler inrijdt tot z’n ‘levensbalk’ leeg is. Iemand laten crashen met een welgemikte duw in de muur maakt hier met 200 kilometer per uur niet zoveel uit. Totdat je jouw boost aangooit, dan is het plotseling bijna genoeg om een tegenstander een keer vies aan te kijken en hij ligt al vier kilometer verderop na te smeulen – natuurlijk wel weer met de gebruikelijke slow motion als opsmuk.

Het probleem voor iedereen die moord en brand wil schreeuwen vanwege dit ongenuanceerde kopieergedrag: vol gas over een baan heen scheuren en alles en iedereen aan gort rijden is nog steeds makkelijk scoren op de pleziermeter. Iets dat ze bij BugBear maar al te goed begrepen hebben. Tunneltje door? Even de boost aangooien en alle pilaren aan gort rijden, omdat het kan. Laatste bochtje voor de finish en je ligt tweede? Boost weer aan, in de bocht vol inrijden op je voorganger en vervolgens als winnaar over de finish heen kachelen. Jatwerk? Absoluut, maar het is alweer even geleden dat we het gedaan hebben en dat maakt in ieder geval het eerste X-aantal keren dat we met deze game de weg op gaan een heerlijk rauwe ervaring.

Baantje bouwen

Vooral in dat ‘het eerste X-aantal keren’ schuilt het grote gevaar voor deze titel. Ja, het is weer eens leuk om als een idioot te gaan scheuren en beuken. Maar omdat de ervaring an sich niet nieuw is, ligt sleur al snel op de loer. Dat probeert Ridge Racer: Unbounded tegen te gaan met zowel een aantal intere ante modi als de optie om iedereen zelf z’n levels te laten bouwen. Tijdens onze se ie was het mogelijk om een aantal blokken (je kunt uiteindelijk kiezen uit 130 ‘bouwstenen’) aan elkaar te leggen om zo je eigen baan te creëren. En toch voelde dat nog beperkt. Opties als het verhogen of verlagen van terrein ontbraken, er was geen mogelijkheid om ook maar iets te veranderen aan de beschikbare speelblokken en vanwege het zwaar stedelijke thema leken alle voorhanden zijnde stukken nogal op elkaar.

De uiteindelijke versie van dit systeem belooft in ieder geval op één front verbeterd te worden: volgens NamcoBandai gaat het straks mogelijk zijn om zelf setpieces aan te pa en door ook aparte objecten als bijvoorbeeld lantaarnpalen of hekken neer te zetten. Dat lost in ieder geval een van de drie genoemde problemen op, maar het neemt niet weg dat hetgeen wij voorlopig zagen, zich voornamelijk leent voor bouwen van grotendeels generieke banen. Wat dat betreft zijn twee additionele modi intere anter. In de ene mochten we achter het stuur van een vrachtwagen kruipen om zoveel mogelijk politieauto’s omver te kegelen tijdens een wilde achtervolging, in de tweede draait het enkel en alleen om driften. Glijdend over een circuit vol bochten werd al snel de kracht van die twee modi duidelijk. Op de momenten dat het goed gaat en je met één waanzinnige drift vlotjes honderd meter asfalt verorbert voelt het bijna weer even aan als een echte Ridge Racer-game - nooit verkeerd natuurlijk.

Duimen geblazen

Uiteindelijk is er voldoende te leren van deze eerste speelse ie. Zoals het feit dat de game nog niet 100% weet te overtuigen. Daarvoor laat Ridge Racer: Unbounded nog iets te veel steekjes vallen. Deze game moet het dan ook niet hebben van een baanbrekend nieuwe mogelijkheid of heerlijk verse insteek, maar van de hoge snelheid, de dikke explosies en het testosteronverhogend inbeuken op tegenstanders. We zeiden het al, precies die elementen die makkelijk scoren op de pleziermeter van de gemiddelde gamer. Het is het grootste voordeel van Ridge Racer: Unboundeds; verschijnen op een markt zonder actuele concurrenten. Slim gezien van die Polen, wij duimen ondertu en vast dat het ook voorbij die insteek intere ant is.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou