Radical Heights is in grote lijnen niet anders dan bijvoorbeeld Fortnite: Battle Royale en PlayerUnknown’s Battlegrounds. Ook in deze game vallen spelers uit de lucht om elkaar vervolgens in een steeds kleiner wordende arena te bevechten tot er nog maar één speler over is. Toch probeert Radical Heights op twee punten op te vallen in de nu al enigszins verzadigde battle royale-markt: de game heeft een hele lage instapdrempel en heeft een erg funky stijltje.
Schieten maar
Die lage instapdrempel snijdt meteen aan twee kanten. Nog meer dan zijn genregenoten is Radical Heights gericht op elkaar afschieten en is het niet mogelijk om bijvoorbeeld te bouwen. Daardoor is de game wel heel gemakkelijk om even op te pakken en weer weg te leggen, maar het haalt ook een beetje de rek uit de game. Er zijn immers minder creatieve oplo ingen mogelijk, waardoor potjes al snel saai dreigen te worden.
Dat betekent overigens niet dat er helemaal geen ruimte is voor creatieve ideeën. Torens en schansen bouwen behoort dan weliswaar niet tot de mogelijkheden, er zijn wel objecten te bemachtigen waarmee je je tegenstander behoorlijk kunt verra en. Zoals een trampoline, die vooral handig is als je tegenstander en jij in een horizontaal kat-en-muis-spelletje verwikkeld zijn geraakt en jij hem ineens van boven verrast. Ook zijn er door het level heel lijnen gespannen waarmee je snel van A naar B kan roetsjen, wat soms erg verra end werkt in de verder nogal horizontale speelstijl van de game.
Prettig gestoorde sugarrush
Het zijn acties die goed bij de rest van de funky stijl van Radical Heights pa en. De hele game is opgezet als een overdreven tv-show uit de jaren ‘80 waarin de deelnemers met elkaar de strijd aangaan. Wapens en items zitten in met felle knipperlichten versierde automaten en koop je met geld dat je verdient door winkels te plunderen, of door bij één van de speciale booths prijzen als televisies en radio’s te winnen, die dan worden omgezet in cash. Lucratief, maar ook riskant, omdat die booths veel geluid maken en je even moet wachten totdat ze opengaan, en tot die tijd voor zittende eend mag spelen.
Die prettig gestoorde stijl wordt ook doorgetrokken doordat je bijvoorbeeld op bmxjes rond kunt cro en. Er is zelfs een race in de map verstopt. Kun jij heelhuids het einde bereiken, dan krijg je een fraai nieuw item. Een originele variatie binnen het battle royale-genre, alleen jammer dat de bmx voor geen meter bestuurt.
Extreem Early Acce
Radical Heights is namelijk verre van af. Nu pretendeert de game ook niet anders, hij zit immers nog in het Early Acce -stadium, maar deze is wel heel erg early. Naast dat de bmx voelt alsof je over ijs glijdt, hebben ook wapens weinig impact, laat staan terugslag. De hele game voelt daardoor nogal mat aan. Ook kent de map veel grafische glitches, is er nog geen vrouwelijk personage beschikbaar en loopt de game sowieso redelijk ondermaats. Wie speelt met een controller, ziet gek genoeg PlayStation-symbolen op het scherm. Opmerkelijk, niet alleen omdat een Xbox-controller meer voor de hand ligt op pc, maar vooral omdat een consoleversie nog aangekondigd moet worden.
Een gemis voor consolegamers is dat echter niet. Radical Heights is op dit moment simpelweg in een veel te vroege staat om echt intere ant te zijn. Juist voor free-to-play-games die leunen op microtransacties als verdienmodel is het belangrijk snel spelers te binden, maar het is maar de vraag of Bo Key Productions met deze extreem vroege release zichzelf niet in de vingers snijdt. Het idee achter Radical Heights is leuk, maar dat is momenteel dan ook het enige.
Radical Heights is nu beschikbaar via Early Acce op Steam.