We zeuren hier op Gamer de laatste tijd in toenemende mate over shooters; ze doen elkaar na, het ontbreekt aan innovatie, de multiplayermodi zijn niet competitief genoeg. ‘Vroeger was alles beter’ is een verfoeid cliché, maar hey, dat maakt ‘m niet minder waar. Daniel slaat de spijker op zijn kop met zijn recensie van Counter-Strike: Global Offense, een kla ieke game die in het tegenwoordig generieke shooterlandschap precies op tijd komt. Het spel innoveert door te versimpelen, net als Painkiller: Hell and Damnation, een remake, pardon, re-imagination van de chaotische PC-kla ieker Painkiller.
Bunnyhoppen
Het is mi chien een beetje flauw om de ontwikkelaar op die uitspraak aan te vallen. Enerzijds snappen we ergens wel wat hij bedoelt. Hell and Damnation heeft een andere engine (Unreal 3) en is dus van de grond af aan opgebouwd. Dat betekent dat de wapens anders aanvoelen, vijanden andere animaties hebben en de levels, hoewel ze hetzelfde ogen als in het origineel, toch echt opnieuw ontwikkeld zijn. En dat geldt ook voor Battle out of Hell, de uitbreiding die in Hell and Damnation is ingebakken.
Anderzijds snapte de ontwikkelaar exact waarop wij doelden toen we stelden dat Hell and Damnation het oude shootergevoel naar een nieuwe generatie consolegamers brengt. Toen we zagen hoe Painkiller: Hell and Damnation op het scherm voor ons gespeeld werd (op de PC), waanden we ons weer bijna een jonge tiener op zijn zolderkamertje. Zo ben je in de game (nog steeds) sneller als je bunnyhopt, het springend verkennen van een level. Hoe heerlijk old school is dat?
Exact zoals het een kla ieke shoot ‘m up betaamt, moeten de vijanden het niet hebben van hun intelligentie. Of het nu skeletten, oude kromme vrouwen of Pinoccio-achtige babies met uitrolneuzen zijn, hun tactiek beperkt zich tot het lukraak afrennen op de tegenstander. En voor hen is dat wederom Daniel Garner, die na sterfte door een auto-ongeluk naar het Vagevuur gaat en daar met veel bravoure demonen stukschiet om zich met zijn overleden vrouw in de hemel te kunnen herenigen.
Multiplayer en nieuwigheden
Een Bijbelse shooter met zo’n cultstatus, daar torn je niet aan. Dat valt Nordic Games gelukkig ook niet te verwijten. Als je het ons vraagt blinkt deze remake vooral uit door de vele verbeteringen. Zo bevat de game leuke nieuwe wapens, waaronder een gun die vijanden met houten spiesen aan muren rijgt en de Soul Catcher, een wapen met drie verschillende vuurmodi, waarvan één vijanden voor je laat vechten. Bovendien zien de oude varianten van de guns, waaronder de fameuze Painkiller, er stukken bruter uit dan voorheen.
Nordic Games heeft ook de vrijheid genomen om levels toe te voegen. Zo krijgen wij Opera te zien, een level dat zich, niet verwonderlijk, afspeelt in een operazaal. We zien hoe de spelende ontwikkelaar al bunnyhoppend over de stoelrijen springt terwijl hij vijand na vijand omlegt met de diverse bizarre wapens die Painkiller rijk is, waarvan het wapen dat elektrocuterende Shurikens schiet, onze favoriet, het bloederigste effect heeft op zijn tegenstanders. Ook de soundtrack lijkt een hoogtepuntje te worden, want een goede portie snoeiharde heavy metal verrijkt de harde gameplay.
Uiteindelijk heeft de Painkiller-serie zijn achterban niet te danken aan het verhaal, de bizarre vijanden of het bunnyhoppen. Het was de multiplayer waarin de gameplay tot grote hoogtes steeg. Nordic Games beseft zich dat en ziet e-sports als een belangrijk speerpunt. De ontwikkelaar werkt samen met Steam om updates snel door te kunnen voeren en wil de game nog anderhalf jaar na zijn release blijven ondersteunen met patches en mogelijkerwijs downloadbare content.
Heel goed
Painkillers is geen re-imagination, het is gewoon een remake. Maar wel een hele goede. Nordic Games wil de trouwe fan niet teleurstellen en is erop gebrand met Hell and Damnation niet onder te doen voor het oorspronkelijke werk van ontwikkelaar People Can Fly. En alles wijst er vooralsnog op dat de studio daar in slaagt. Nu is het wachten tot we met de game aan de slag kunnen, want de coöp- en multiplayermodi, die hebben we nog niet gezien. En laat het daar bij een game als Painkiller nou net om draaien.