Op kantoor bij Nintendo Benelux krijgen we het apparaat in handen. Ten eerste valt op dat de 2DS lekker in de hand held, pardon, ligt. Meer dan elke DS-variant tot nu toe voelt het ding als een controller, redelijk verwant aan bijvoorbeeld de GBA of Wii U-gamepad. De knoppen op de voorkant zitten niet meer ter hoogte van het touchscreen, maar een stukje hoger waardoor je in een gemakkelijke houding beide schermen prima ziet.
Omdat de 2DS twee schermen op één vlak huisvest is het apparaat wel wat hoger, waardoor mensen met kleine handen mi chien wat moeite hebben om de schouderknoppen te bereiken. Het grotere formaat betekent ook dat de 2DS niet meer in je broek- of jaszak past. Tenzij je Overzeas-broeken maatje XXXL of herfstjas maatje potloodventer draagt, zul je een tas mee moeten nemen om onderweg je games te kunnen spelen op het apparaat.
De overige standaardknoppen zijn uiteraard aanwezig, zij het noodgedwongen op andere plekken. De thuisknop zit nog steeds onder het touchscreen, maar Start en Select zijn weer terugverhuisd naar de rechterkant, boven de Power-knop. De microfoon is duidelijker zichtbaar en is verplaatst naar links van het onderste scherm. Geen van alle zit overigens in de weg tijdens het gamen. Weg is natuurlijk de 3D-schuifknop, maar daarvoor in de plaats vinden we aan de onderkant nu een schakelaartje om de slaapstand te activeren. De DS dichtklappen is er niet meer bij, maar snel het schuifje omzetten kost weinig extra moeite.
2D en mono
Aan het scherm lijkt – los van het ontbreken van de 3D-functie – weinig te zijn veranderd, maar het is na zo’n korte test moeilijk om een oordeel te vellen over hoe goed de beelden bijvoorbeeld buiten zichtbaar zijn. Binnen spelen we Luigi’s Mansion 2 en Super Mario 3D Land en beide ogen helder en scherp, vooral op het bovenste scherm. De mono-speaker is uiteraard een achteruitgang, maar de beste ervaring krijg je nog steeds door een headset in te pluggen - waarbij het geluid natuurlijk wel stereo is.
Het apparaat zelf ligt zoals gezegd prima in de hand, wat met twee dingen te maken heeft. Ten eerste is de 2DS ietsje zwaarder dan de 3DS (260g tegenover 235g), maar alsnog licht en tegelijkertijd robuust en stevig. Ten tweede is hij aan bovenkant dikker (zo’n twee centimeter) dan onder (plusminus één centimeter), wat een natuurlijke houding van de handen lijkt te bevorderen. Wij speelden overigens met de blauw-zwarte variant: aan de voorkant zwart, blauwe zijkanten en achter zwart met een horizontale blauwe streep. De achterzijde heeft, los van de twee camera’s, geen knoppen zodat je vingers daar prima kunnen rusten tijdens het gamen.
Geest van de 3DS
Het besturing ysteem van de 2DS is ongewijzigd, op de toevoeging na van een paar behulpzame opmerkingen. Open je bijvoorbeeld de camera-app, dan word je erop gewezen dat je wél driedimensionale foto’s maakt met het apparaat, maar dat je ze níet in 3D kunt bekijken. Je wordt terloops lekker gemaakt voor het duurdere broertje met de opmerking: “Let erop dat verwijzingen naar 3D-beelden in deze software verwijzen naar het bekijken van foto’s en video’s op een Nintendo 3DS-systeem.” Geschoten 3D-plaatjes zet je eenvoudig over door je SD-kaart in een 3DS te steken.
Kijken we verder, dan valt op dat de 3DS-geest op akelig veel plekken rondwaart op het 2DS-systeem. De camera-app heet letterlijk 3DS Camera en de microfoon-app toont groot in beeld ‘Nintendo 3DS Sound’. Voor laatstgenoemde geldt overigens hetzelfde als de camera: je neemt geluid stereo op, maar speelt dit via de mono-speaker af. Sowieso komt het Nintendo 3DS-logo nog een paar maal in beeld, waardoor we benieuwd zijn of er nog een systeemupdate aankomt specifiek op de 2DS gericht. Nintendo Benelux geeft aan daar nog niets over te weten.
Verder heeft de 2DS nergens ingeboet op functionaliteit wat betreft bijvoorbeeld gyroscoop of augmented reality. Simpele spelletjes als Gezichtenjacht zijn nog even leuk, al ontbreekt uiteraard de derde dimensie op het scherm.
Tweedimensionaal instapmodel
Maar gaan we dat 3D nou echt mi en? Dat is uiteraard persoonlijk. Ondergetekende wordt bijvoorbeeld spontaan bijziend van het effect bij de 3DS en een veelgehoord argument van ouders is dat de techniek ook niet echt fijn zou zijn voor de miljoenen onschuldige kinderogen die bijna dagelijks intensief naar het schermpje staren. Of die zorgen gegrond zijn is maar de vraag, maar de 2DS is om andere redenen ook kindvriendelijker dan zijn opklapbare broers. De gadget is zoals gezegd robuust en omdat het één geheel is, zitten er ook geen scharnieren op die Junior in al zijn nieuwsgierigheid kapot kan maken.
Komen we direct bij de grote uitdaging voor Nintendo: de 2DS in de markt zetten. Zelf is het bedrijf – bij monde van Nintendo Benelux – er heilig van overtuigd dat het apparaat perfect naast de 3DS en 3DS XL kan bestaan, juist door de lagere prijs. De 2DS is daarom mi chien niet bedoeld voor de Gamer.nl-bezoeker die onderweg het uiterste uit zijn of haar handheld wil halen, maar voor ouders die liever iets minder geld uitgeven aan een handheld plus de nieuwe Pokémon voor hun kinderen. Om maar wat te noemen.
Een uur met de 2DS is te kort om een oordeel te vellen over deze ‘nieuwe’ handheld, maar lang genoeg voor een eerste indruk. Die maakt ons vooral nieuwsgierig. De verkoopcijfers moeten uiteindelijk bewijzen of Nintendo gelijk krijgt met de keuze voor een instapmodel in de DS-lijn; want een instapmodel is het zeker. De Nintendo 2DS heeft minder functies, kost minder geld, maar biedt zo wel relatief goedkoop toegang tot een inmiddels enorme catalogus vol topgames. Of dat een logische stap is horen we graag van jou. Wat vind jij?