En die mening werd nog maar een fijntjes onderstreept toen we op het hoofdkantoor van EA Sports eindelijk aan de slag mochten met de opvolger van mi chien wel een van de beste en meest populaire arcadegames ooit: NBA Jam. Maar terwijl onze handen al jeukten van ongeduld, kregen we toch nog een korte uileg over het gebruik van de besturing. Alsof je dat nodig zou hebben met een besturing chema van slechts een knop of vier.
Trashtalk
Door de arcade-opzet van NBA Jam, twee-tegen-twee en de mogelijkheid om van bijna alle standen en plekken te schieten dan wel te dunken, heb je niet meer nodig dan een schiet- en een pa knop. Om het spel net dat beetje extra diepgang te geven, krijg je daarnaast twee extra knoppen: één om iemand te duwen of om een schijnbeweging te maken en één om harder te rennen. Op deze manier kun je jezelf helemaal focu en op het maken van superdunks en het plezier maken met je vrienden. Want als we één ding geleerd hebben tijdens onze korte testse ies, dan is het wel dat NBA Jam een partygame is. Gewoon lekker trashtalken en elkaar opjutten door steeds een betere dunk dan de vorige te maken.
Dankzij het gebruik van de Wii-mote en de nunchuk wordt het totaal aantal benodigde knoppen zelfs met eentje verminderd, omdat het gooien van de bal wordt uitgevoerd door een korte beweging met de Wii-mote te maken. En ondanks dat we in de eerste instantie een beetje schrokken van de Wii-mote als besturing voor een game zoals NBA Jam, bleken het toch verra end effectief om op deze manier de ene na de andere dunk te maken. Overigens wilde de makers nog wel even kwijt dat de game na de release ook gewoon gespeeld kan worden met enkel de Wii-mote of een standaard gamepad.
Authenticiteit
Petje af trouwens voor diezelfde makers, want zo op het eerste gezicht hebben ze met de game een perfecte opvolger afgeleverd. Geen één-op-één kopie, maar een game die mee kan met de huidige generatie games, zonder daarbij dat oude, vertrouwde gevoel uit het oog te verliezen. Een belangrijk aandeel hierin heeft de grafische stijl van de game. De spelers bestaan uit 3D-lichamen met daarop fotorealistische 2D-afbeeldingen van het gezicht van de speler. Afbeeldingen die rechtstreeks uit echte wedstrijden komen en verschillende uitdrukkingen weergeven. Schrik dus niet als je Kobe Bryant voorbij ziet vliegen met zijn tong uit zijn mond.
Zo op papier klinkt deze stijl mi chien wat vreemd, maar als je eenmaal zelf gespeeld hebt en je bent een fan van het eerste deel, dan kan je niet anders dan toegeven dat het gewoon werkt. We hadden bij vlagen echt het gevoel dat we weer even kleine jongentjes waren die net onze laatste gulden in de arcadekast hadden gegooid. Dat EA ook de originele commentator heeft gestrikt, zorgde daar waarschijnlijk ook voor. Bovendien laat het meteen zien dat de makers serieus werk hebben gemaakt om deze titel zo authentiek mogelijk te houden voor de fans.
Alley-oop
Die oudere fans, en natuurlijk ook de nieuwe fans, zullen trouwens erg blij zijn met de toevoeging van de alley-oop. Een dunk is maken is leuk, maar een dunk aanzetten en dan net voor de basket de bal afgeven aan je teamgenoot die met een supersprong de bal nog harder dunkt is mogelijk nog beter. De eerste drie alley-oops die wij probeerden waren nog wat timide, maar zodra we door hadden wat we met zo’n alley-oop allemaal konden doen, vlogen we letterlijk van de ene kant van het scherm naar de andere kant. Met en zonder bal.
NBA Jam belooft in ieder geval een bijzonder aantrekkelijke titel te worden. In ieder geval voor de gamers die al bekend zijn met zijn legendarische voorganger. Of de rest dat ook gaat vinden, moeten we nog maar even afwachten, want het zou zo maar kunnen dat deze zeer simplistische gameplay (want laten we eerlijk zijn, echt heel veel diepgang zit er niet in) lang niet iedereen aanspreekt. Nostalgische gevoelens vertroebelen de blik nou eenmaal. Voor diegene die straks wel gaan spelen; de makers beloofden nog tientallen geheime personages, een nieuwe Remix Tour Journey-modus, Bo -matches en nieuwe, geheime bewegingen. Boomshakalaka!