Anders dan in Japan heeft Monster Hunter door zijn hoge instapdrempel nooit echt voeten aan de grond gekregen in het westen. Monster Hunter: World moet hier verandering in brengen en daar horen de nodige aanpa ingen bij. Capcom heeft voor dit nieuwe deel de gameplay flink gestroomlijnd om de game instapklaar te maken voor een groter publiek. Denk aan het kunnen consumeren van herstellende dranken terwijl je beweegt, meer flitsende combo’s, gebieden die naadloos aan elkaar vastzitten en de mogelijkheid tot fast travel.
Onze zorgen dat de game hierdoor te makkelijk zou worden of niet meer zou aanvoelen als het oude vertrouwde Monster Hunter, blijken al snel ongegrond. Sterker nog, we voelen ons als een Plesioth in het water wanneer we de controller in handen krijgen en de vernieuwde gameplay aan de tand voelen.
Scoutflies
Voor onze eerste demose ie worden we gedropt in de map Ancient Forest, waar we samen met drie andere spelers de jacht openen op de T-Rex-achtige Anjanath. Een fijne toevoeging aan de Monster Hunter-formule is dat je ook tijdens een mi ie je uitrusting kunt aanpa en door een van de vele kampen te bezoeken die zijn verspreid over het level. Hier maken we dan ook gretig gebruik van door ons wapen om te ruilen voor een Great Sword – een persoonlijke favoriet van ondergetekende – en onszelf te voorzien van een nieuw pantser.
Voordat je kan inbeuken op een monster is het eerst zaak om je doelwit te traceren. Hiervoor heeft Capcom de zogenaamde Scoutflies bedacht. Door pootafdrukken, speeksel en andere aanwijzingen te analyseren, pikken de Scoutflies de geur van een monster op en wijzen ze je de weg naar het beest. Het is een creatieve oplo ing voor het vinden van een bewegend doelwit in de gigantische, labyrint-achtige levels die Monster Hunter: World introduceert, maar tegelijkertijd voelt het zonde van de intrinsieke omgevingen dat je alleen maar wat vliegjes achterna rent om je prooi te vinden.
De Scoutflies doen hun werk wel goed, want al snel stuiten we op de Anjanath en kan de slachting beginnen. Vechten voelt als vanouds goed in Monster Hunter: World en zonder na te hoeven denken lo en we de ene vertrouwde combo na de andere, terwijl we ook nieuwe moves voorbij zien komen. Op het gebied van worstelen en knokken met vleesetende gevaartes is er zo goed als niets veranderd in deze Monster Hunter, maar we leren al snel dat Monster Hunter: World zich vooral onderscheidt dankzij het diepgaande ecosysteem waar de game op bouwt.
There’s always a bigger fish
Na flink wat klappen te hebben geïnca eerd houdt de Anjanath het voor gezien en rent hij stampvoetend het bos in, waarop wij de achtervolging inzetten. Als ware acrobaten slingeren we via lianen, roetsjen we over boomstammen en klauteren we in klimop om de het monster bij te benen, die zich uiteindelijk klem loopt aan de top van een berg. Al snel blijkt dat dit eigenlijk het nest is van een Rathalos – een vliegend, vuurspuwend beest dat overduidelijk niet gecharmeerd is van de indringers in zijn stulpje. Wat volgt is een spectaculaire confrontatie tu en de twee giganten terwijl wij wegduiken en toekijken naar het geweld. Rathalos zet zijn klauwen in Anjanath en hijst hem de lucht in, om hem daarna weer tegen de grond aan te smijten. Voor ons – en voor Anjanath – een signaal om het op een rennen te zetten, voordat wij ook geroosterd worden.
Dergelijke confrontaties tu en beesten zullen, dankzij de grotere en naadloze maps, zeker vaker voorkomen in Monster Hunter: World. Zo zien we in een andere demo ook hoe de slijmerige, visachtige Jyuratodus zich als een anaconda wikkelt om een nietsvermoedende Barroth, en hoe een Great Jagras zijn prooi in een hap opslokt, om vervolgens een stuk vlees op te hoesten voor zijn kroost. Het is aan jou als jager om dit soort situaties in je voordeel te gebruiken, of zelfs te forceren door twee natuurlijke vijanden naar elkaar toe te lokken. De vraag is alleen of zulke botsingen ook de tiende keer nog intere ant blijven, aangezien de kans groot is dat bepaalde monsters zich alleen in een bepaalde map schuilhouden, waardoor er weinig variatie is in mogelijke monsterconfrontaties.
Jagen met vrienden
Nadat we de Anjanath in een Shock Trap weten te lokken en zijn neusvleugel aan diggelen weten te slaan met een hamer, gaat het grote gevaarte neer. Quest Completed. We geven onze Japanse en Chinese medespelers een high-five en geven de controller door. We speelden nu met wildvreemden, maar dankzij de stap naar consoles (en later ook pc) wordt het makkelijker dan ooit om met een headset op met vrienden te gaan jagen op dinosauriërs. Voor het eerst in de serie bevat de game ook een drop-in-drop-out-systeem, waardoor je je vrienden ook in het midden van een mi ie kunt uitnodigen. Uiteraard is de game ook solo te spelen en lijkt er een volwaardig verhaal te worden ontwikkeld voor de game.
Monster Hunter: World zou wel eens de perfecte balans kunnen vinden tu en nieuw en vertrouwd, door te innoveren op de juiste plekken zonder op de tenen te trappen van veteranen van de serie. De game speelt soepeler dan ooit en is volwa ener geworden, maar de kern is onveranderd gebleven en ’ook de humor is niet verloren gegaan. We hopen alleen dat het ecosysteem ons ook na de honderdste jacht blijft verra en. We wachten alvast met smart op januari, wanneer het jachtseizoen wordt geopend.
Monster Hunter: World komt 26 januari uit voor PlayStation 4 en Xbox One en later ook voor pc. Voor deze preview speelde we een demo op PlayStation 4.