Halo Infinite’s singleplayer spreekt meteen tot de verbeelding

Terwijl Microsoft als verrassing plotseling de multiplayer van Halo Infinite uitbracht, konden wij al aan de slag met de singleplayer van het spel. Met de eerste vier missies welteverstaan, wat toevalligerwijs ook ongeveer vier uur duurde. Spoilers zul je in deze preview niet vinden. Wel wordt haarfijn uitgelegd waarom Infinite zó vertrouwd aanvoelt, en hoe de open wereld precies in elkaar steekt.

Buitenaards mysterie

Op die open wereld moet je wel even wachten. Halo Infinite neemt namelijk eerst de tijd om het verhaal op te bouwen. Haast analoog aan Combat Evolved wordt de speler direct in het diepe gegooid. In de openingsscène zijn we getuige van een flinke strijd tussen de mensheid en The Banished, een nieuw verbond van vertrouwde vijanden. Maar zolang Chief nog ademt, is er natuurlijk nog hoop.

Achtergrondinformatie over The Banished of over Zeta Halo, de nieuwe ringwereld waar het spel zich afspeelt, hoef je dan nog niet te verwachten. Wederom neemt het spel naar voorbeeld van Combat Evolved de premisse aanvankelijk voor lief. Dat zorgt voor een intrigerende spanning. Terwijl je je eerste stappen zet in een typisch Forerunner-bouwsel en jezelf vergaapt aan het kille reflecterende metaal, geeft het spel je net genoeg ademruimte om even na te denken. Waar zijn we? Waarom zijn we hier? Wat willen The Banished? En wat is er gebeurd met Cortana? Zoveel buitenaards mysterie hebben we in Halo niet meer meegemaakt sinds we twintig jaar geleden voor het eerst voet op de ringwereld zetten en keken naar de omhoog buigende horizon. 

Bekende vijanden, nieuwe vrienden

Tussen die verwondering door knallen we er lustig op los. Ze noemen zichzelf dan wel The Banished, maar uiteindelijk hebben we hier met dezelfde Elites, Brutes en Grunts te maken als vroeger. En dan bedoelen we écht vroeger. Vijanden zijn namelijk weer net zo spraakzaam en grappig als in de tijd dat Bungie nog verantwoordelijk was voor Halo. Vooral de Grunts kakelen erop los. Ze rennen jankend in paniek weg als je hun vriendjes afslacht, of jubelen van enthousiasme als ze jou een keer verslaan. De in Halo 4 geïntroduceerde Prometheans zijn, in ieder geval in de openingsuren, niet aanwezig en daar kunnen we niet echt rouwig om zijn.

Ondertussen wordt ook de nieuwe cast aan ons voorgesteld. The Pilot, de piloot die we al vaker in trailers voorbij zagen komen, en The Weapon, een nieuwe AI, vullen Master Chief’s persoonlijkheid geweldig aan. The Pilot is gefrustreerd, angstig en wil het liefst zo ver als mogelijk van Zeta Halo vandaan gaan. The Weapon is onbevangen en naïef. En Chief? Chief is Chief. Koel, berekenend. Maar ook incompleet en beschadigd, letterlijk en figuurlijk. Chief heeft veel meegemaakt en verloren, en dat is te zien. Zelfs met zijn imposante Mjolnir-pantser, dat vol kleine beschadigingen en plekken zit, oogt hij bij vlagen vermoeid of zelfs verdrietig. We willen Halo zeker niet vergelijken met The Last of Us of God of War, maar Chief voelt complexer dan ooit. Samen met The Pilot en The Weapon vormt hij dan ook een divers team, dat voor een immense taak staat: overleven op Zeta Halo.

Semi-open wereld

Want zodra de schaakstukken allemaal op hun plaats staan, gaat er een wereld voor je open. Zeta Halo voelt als een natuurlijke evolutie van het eerste level op de ringwereld in Combat Evolved. Het is geen echt compleet open wereld waarin je kunt gaan en staan waar je wil; het is immers oorlog. De ringwereld is bezet door The Banished, die overal basissen en kampen hebben. Ook zijn er nog her en der plukjes Marines te vinden.

De Master Chief kan deze Marines redden en basissen veroveren om de ringwereld stukje bij beetje te claimen. Deze Forward Operating Bases (FOBs) doen dan ook meteen dienst als fast-travelpunt, en je kunt er voertuigen of wapens laten spawnen. Daarnaast zijn er grotere forten waar iets meer verhaal omheen wordt verteld, alsmede ‘High Value Targets’, een soort mini-eindbazen die een tof wapen opleveren. Tot slot zijn er nog wat items te verzamelen, zoals Spartan Cores waar je tools als de Grappleshot mee verbetert, en cosmetische items voor de multiplayer.

Hoewel er in het eerste gebied maar een handvol van dit soort zijactiviteiten te vinden zijn, krijgen we wel meteen flashbacks naar Assassin’s Creed. De kans is aanwezig dat deze activiteiten na een paar keer generiek gaan aanvoelen. Tegelijkertijd wordt al meteen duidelijk dat Halo Infinite de (potentiële) sleur doorbreekt met verhaalmissies. Voor de eerstvolgende verhaalmissie gaat de open wereld bijna naadloos over in een meer afgesloten omgeving. Deze missie is aanmerkelijk actievoller en zorgvuldiger gearrangeerd dan de basissen die we vlak daarvoor nog hadden veroverd.

Deze wisselwerking doet misschien nog het meest denken aan Halo 3: ODST, waar de straten van New Mombasa niet echt dienst deden als open wereld, maar meer als een hub tussen de missies. Zeta Halo doet bovendien nog in een ander opzicht denken aan New Mombasa. Het is namelijk niet zomaar een zandbak om in rond te klooien: de open wereld bepaalt mede de sfeer van het spel.

Je vindt bijvoorbeeld gecrashte reddingsschepen en uitgebrande Warthogs, maar ook de ring zelf is zichtbaar beschadigd. Overal ligt de hexagonale fundering van de ring bloot. Als Halo-fan wil je weten wat hier heeft plaatsgevonden en wat er met de bemanning van de Infinity is gebeurd. Gelukkig zijn er in de spelwereld tal van audiologs te vinden om daar beetje bij beetje achter te komen.

Maar het is ook te merken dat 343 Industries geen expert is in het maken van open werelden. Je hebt tijdens het ‘free roamen’, voor zover je het zo kunt noemen, bijvoorbeeld geen minimap of kompas tot je beschikking. Daardoor verdwalen we relatief vaak en moeten we iets te vaak via het menu de grotere kaart raadplegen. Dat haalt de vaart er een beetje uit.

Halo’s wederopstanding

Het risico bestaat dat Halo Infinite teveel tegelijkertijd probeert. Blijft de menselijkheid van The Pilot en The Weapon overeind als je tussendoor alleen maar loopt te klooien in de open wereld? En hoelang blijft het leuk om kampen met Banished uit te roeien? Aan de andere kant is dat alles niet compleet nieuw voor de reeks. Infinite combineert de mystiek van Combat Evolved met de hubwereld van ODST. We bespeuren zelfs een vleugje Reach tijdens de verhaalmissies, waarin tussen de actie door veel aandacht is voor de interpersoonlijke relaties van de hoofdrolspelers.

Een groter compliment kunnen we Halo Infinite in dit stadium haast niet geven. Het doet immers juist níet denken aan Halo 4 en 5, maar combineert elementen uit de hoogtijdagen van de serie. Is dit dan eindelijk de wederopstanding van de serie? De rechtmatige erfgenaam van de Bungie‘s Halo? Op 8 december weten we het zeker.

Halo Infinite verschijnt op 8 december voor Xbox One, Xbox Series X en S en PC. Voor deze preview hebben we op een Xbox Series X gespeeld.