Als beginnend agent, van wie je het uiterlijk zelf kunt vormgeven, heb je aan het begin van de singleplayer nog geen idee waar je aan begint, maar eenmaal in de helikopter naar Hope County spreekt de angst in de doorleefde ogen van de sheriff boekdelen. Gewapend met een arrestatiebevel betreden jullie samen het heiligdom van father Joseph Seed, een megalomane geradicaliseerde christen van wie de lokale overheid nauwelijks weet wat hij uitspookt. Het lukt de agenten bij aankomst op zijn terrein de kerk te betreden waar Seed een mis houdt - hij staat zelfs toe dat de agenten hem mee in de helikopter nemen, maar het duurt niet lang voordat de pleuris uitbreekt.
Want wat Seed zelf zijn Project at Eden's Gate noemt, is in feite de opmars van zijn tot de tanden toe bewapende cult-achterban. De toegesnelde fanatici die zien hoe hun idool in boeien wordt afgevoerd, reageren dan ook weinig sympathiek en werpen zich zonder enige kans van overleven op de opstijgende helikopter. Terwijl de kogels rondvliegen gaat de heli naar de grond en worden je collega’s uit de helikopter gesleurd. Een kort monoloog van Seed garandeert vervolgens dat je een instinctieve hekel krijgt aan alles dat hij zo intens omarmt. De slechterik in Far Cry 5 is met zekerheid slecht, en zijn volgelingen zijn niet veel beter, afgaande op alle opgehangen en verkoolde lichamen in de spelwereld.
Organisch
Nadat je op de vlucht slaat word je opgevangen door een lid van het verzet. Die oude man, Dutch, wordt de stem in je oor die je gedurende de game begeleidt.
Hij dwingt je op een gegeven moment een toren te beklimmen. “Dat is eenmalig. Ik laat je geen torens beklimmen om wegwijs te worden in de spelwereld, maak je maar geen zorgen.” Ubisoft is zich bewust van de prominente rol die radartorens in zijn games hebben ingenomen, dat weten we al langer. Toch is het systeem dat de torens in Far Cry 5 vervangt op papier niet heel anders: het dwingt spelers alsnog om activiteiten op de map vrij te spelen. Alleen gebeurt dat niet meer door torens te beklimmen, maar door landmarks te verkennen, met mensen te praten en briefjes in de spelwereld te lezen.
Als je een outpost bevrijdt, wat nog altijd een integraal onderdeel van de game is, dien je een praatje maken met de bewoners. Dat kan dan weer leiden tot een nieuwe mi ie. Het geeft de mi iestructuur een meer organische feel, waarbij het ook moet worden opgemerkt dat bewoners allemaal hun eigen ding lijken te doen en zich niet gedragen als kla ieke quest-gevers met een uitroeptekentje boven hun hoofd. Je moet dus nog steeds nieuwe activiteiten ontgrendelen, maar het voelt niet alsof je er actief naar op zoek gaat. Niet tijdens onze speelse ie, althans.
Al het ‘goeds’ dat je verricht, of het nu op de map staat (outposts) of niet (gevangengenomen bewoners bevrijden, sekte-eigendommen vernietigen), zorgt ervoor dat een zogeheten Resistance-meter oploopt. Des te hoger die meter is, des te meer sympathie je oproept bij de lokale bevolking, en des te bozer de ‘baas’ in het gebied wordt. Van de gevolgen van een hoge meter krijgen we tijdens onze speelse ie niet heel veel mee, al merken we wel op dat we voor bijna alles wat we doen door de Resistance-meter beloond worden. Een hoge meter leidt er bijvoorbeeld toe dat bewoners meehelpen in je strijd tegen de cult van Seed, als we Ubisoft mogen geloven.
Ubisoft legt het zelf niet zo uit, maar de mi iestructuur van Far Cry 5 heeft tijdens onze speelse ie wel wat weg van die in Ghost Recon: Wildlands. Het doel lijkt vooral om in een bepaalde regio een baasje uit te schakelen. Lukt dat, dan is het volgende kopstuk in de pikorde aan de beurt. Waarschijnlijk gaat dat net zo lang door tot de rayonhoofden van de drie regio’s in de spelwereld zijn uitgeroeid, en het Seed is die aan de beurt is.
Samen is ‘t anders
Far Cry 5 is overigens een schitterende game. Op de PlayStation 4 Pro komt het bosgebied van Hope County beter uit de verf dan de Pyreneeën in Far Cry 4, vooral door de rijke vegetatie en de lichtinval tu en de vele naaldbomen door. Tijdens onze eerste twee uurtjes zien we op inhoudelijk vlak verder vooral gelijkeni en met die voorganger. De opvallende verschillen lijken aanvankelijk vooral te schuilen in de thematiek van een cultsetting, de Resistance-meter en kleinigheidjes als nieuwe mechanics. Dat gevoel ebt vrij abrupt weg wanneer we tijdens het previewevenement aanschuiven bij een con-collega die de game ook aan het spelen is.
Allereerst heeft hij geheel andere vrienden gemaakt, mi ies gedaan en outposts ontgrendeld, wat hem ook andere informatie over andere slechteriken heeft opgeleverd die nog geëlimineerd moeten worden. Far Cry 5 is blijkbaar organisch genoeg om je je eigen plan te laten trekken, maar wekt daarbij wel de illusie van structuur en sturing. De volgende openbaring schuilt in de online co-op, die overigens niet offline of in split-screen beschikbaar is. In co-op bleven we Hope County op een heel andere manier dan eerst.
In het uurtje co-op dat volgt worden NPC’s neergeslagen, worden helikopters gebruikt om elkaar mee door de map te lanceren en ontaardt een vreedzaam tochtje op een quad in een helse kennismaking met het berglandschap. Far Cry 5 gaat opeens van een vrij serieuze verkenningstocht naar een moordlustige safari waarbij geen dier, vriend of vijand gespaard blijft. Uiteindelijk blijkt er ook ruimte te zijn voor een serieuze aanpak, met stealth bijvoorbeeld. Zo leggen we met z’n tweetjes beurtelings en stilletjes de vijanden in een outpost om, zowel met werpme en, handbogen als het gooien van (jawel) buitgemaakte vleeshompen.
De aard van zo’n co-op-avontuur is natuurlijk geheel afhankelijk van de intenties van je partner en jijzelf, maar het is goed om te zien dat Far Cry 5 zich zowel leent voor bevredigende, serieuze speelse ies als dom gekloot met vrienden. De co-op heeft in die zin wederom wat weg van Ghost Recon: Wildlands, die dankzij die wi elwerking ook tientallen uren vermakelijk bleek. Wel is het jammer dat – anders dan in Wildlands - de online co-op alleen een soort van semi-gedeelde voortgang kent. Als je iemand ‘joint’ en samen met die persoon een heleboel mi ies doet, levert dat je geen voortgang in het verhaal op. Je behoudt alleen vrijgespeelde loot en skills.
Dat is wel te verklaren: Far Cry 5 is in tegenstelling tot Ghost Recon: Wildlands een heel verhalende game, en sommige mi ies kun je simpelweg niet mi en om het verhaal te begrijpen. Far Cry 5 houdt dan ook erg vast aan wat de formule sterk maakt: een goede slechterik, een toffe setting en veel vrijheid om je eigen plan te trekken. In zekere zin borduurt het daar met de Resistance-meter enkel op voort. Maar eerlijk is eerlijk, de spelwereld van Far Cry 5 kwam tijdens onze speelse ie pas echt goed tot zijn recht in co-op. Dan is het toch een beetje jammer dat de progre ie niet gedeeld wordt.
Far Cry 5 verschijnt op 27 maart op PlayStation 4, Xbox One en pc. Voor deze preview is de game op een PlayStation 4 Pro gespeeld.