Een groot deel van de fanatieke gamers huivert al direct bij het horen van het woord ‘Kinect’, maar we kunnen toch voorzichtig stellen dat deze game zijn best doet om het core publiek aan te spreken. Zo is Fable: The Journey waarschijnlijk het eerste of één van de eerste spellen voor Kinect waarvoor je geen grote ruimte nodig hebt of überhaupt urenlang hoeft te staan. Je leest het goed, tijdens The Journey kun je de hele tijd blijven zitten. Geen vermoeide benen of armen en ook geen foeilelijke vazen van je schoonmoeder die je ‘per ongeluk’ van de tafel kunt schoppen. Er is rekening gehouden met mensen die een kleine woonkamer hebben of die hun spelcomputers in een gamehok hebben staan.
Opgezadeld
Doordat het spel specifiek voor Kinect is gemaakt, is het niet te vergelijken met eerdere Fable-games. De gehele game is on-rails met slechts een vrij beperkte bewegingsvrijheid binnen dat vaste traject. Je kruipt in de huid van het sulletje Gabriel die de karavaan kwijtraakt waar hij met zijn paard en wagen achteraan sukkelt. Nu moet hij door een gevaarlijk deel van Albion reizen om weer aansluiting te vinden met de rest van de groep. Al snel komen er problemen op zijn pad en wordt hij opgezadeld met magische krachten waar hij geen raad mee weet en die wellicht de sleutel vormen tot het verslaan van een groot kwaad.
In de praktijk bestaat de gameplay uit twee elementen: paardrijden en vijanden verslaan met magie. Wij hebben de eerste anderhalf uur van de game gespeeld en de nadruk ligt daarbij op paardrijden. Gedurende de tien tot twaalf uur die The Journey gemiddeld zal duren, verschuift de balans echter steeds meer naar vechten. De vertegenwoordiger van Lionhead Studios die bij onze speelse ie zat vond het dan ook erg jammer dat niemand tijdens het persevenement ver genoeg zou kunnen komen om daar iets van mee te krijgen. En we zijn het met hem eens, want nu ontstaat er een vertekend beeld van wat het spel (volgens hem) allemaal te bieden heeft.
Wat wij hebben ervaren, schetst het beeld van een game waarbij je de ene helft van de tijd gemoedelijk op je paard en wagen on-rails door de omgeving hobbelt. Met je handen trek je de teugels naar links of naar rechts om het dier een beetje bij te sturen. Slechts sporadisch moet je echt vaart maken en objecten proberen te ontwijken. Tu endoor zijn er een aantal plekken te vinden waar je even bij kunt komen en de mogelijkheid hebt om de opgelopen wonden van het paard te verzorgen of het dier te voeren. De andere helft waren we kwijt aan het kijken naar tu enfilmpjes waarin het verhaal zich langzaam ontvouwt. Pas tegen het einde van onze speeltijd kregen we een voorproefje van de mogelijkheden van magie.
Ti-ta-tovenaar
In het begin beperken je toverkunsten zich tot het beïnvloeden van de omgeving en je vijanden met je linkerhand en een elektrische bal die je met je rechterhand afvuurt. Ook al kun je voor geen meter mikken, dan nog is het niet heel moeilijk om iets te raken. Wanneer je ziet dat je schot gaat mi en, verander je met een simpele handbeweging de baan van je aanval, zodat je het doel vaak alsnog weet te raken. Op die manier compenseer je gemakkelijk een matige calibratie of je eigen onkunde.
De vijanden die wij in het begin tegenkwamen waren met gemak te verslaan, waardoor er nog niet echt veel uitdaging in de magische aanvallen zat. We hebben ons laten vertellen dat je naarmate het spel vordert nieuwe krachten vrijspeelt en alles kunt upgraden om met de steeds sterker wordende tegenstanders af te rekenen. Helaas eindigde onze tijd met de game voordat we daar ook maar iets van meekregen. Hierdoor is het erg lastig om een duidelijk eerste oordeel over het spel te vellen.
Belofte
Op basis van het eerste anderhalf uur heeft de gameplay ons in ieder geval niet genoeg weten te overtuigen. De game komt heel traag op gang en houdt ons alleen maar geboeid door de humor waarmee het verhaal doorspekt is en de belofte dat er meer actie in het verschiet ligt. Zelfs nu Peter Molyneux enkel een adviserende rol heeft, lijkt dat ook waar dit deel in de Fable-serie op gestoeld is: beloftes. Of er ditmaal weer een aantal loze beloftes tu en zitten, wordt binnenkort duidelijk, maar laten we hopen dat het sprookje deze keer wel uitkomt.