Morrowind is alweer het derde deel in de The Elder Scrolls reeks en hoopt de toon die gezet werd door Daggerfall te kunnen voortzetten. Daggerfall bood een 3d wereld waarin je naar eigen wil kon rondlopen en quests kon oplo en. Niets geen linear plot dat je moest volgen, je kon voor de volle 100% zelf kiezen wat je ging doen. Er was wel een hoofdquest maar die kon je net zo lang negeren als je zelf wilde. Iets wat bij Morrowind nog steeds het geval is. Daar waar Daggerfall op grafisch vlak, maar vooral op het gebied van bugs, zeker tekort schoot, probeert Morrowind het op deze punten alvast beter te doen.

Ik kreeg de kans een bètaversie te spelen en zag dat het in ieder geval op grafisch vlak dik in orde was! Wat heet: dit is het mooiste spel dat ik ooit gezien heb en er is geen spel dat ook maar in de buurt komt. De bugs waren echter nog talrijk en voorkwamen dat ik echt verslaafd raakte aan het spel, maar het potentieel is er zeker!

Het spel begint met een korte tutorial waarin je tegelijkertijd je karakter aanmaakt. Je start in een schip waaruit je vrijgelaten wordt. Iemand vraag je om je naam en het antwoord dat je geeft is de naam die je in de rest van het spel zal hanteren. Hierna volgen wat basis oefeningen en mag je je specialiteiten kiezen. Uiteindelijk begin je met de eerste quest, brieven bezorgen in Balmora.

Moedig dat ik was besloot ik er lopend naar toe te gaan, om ook maar eens te genieten van de wereld die Morrowind te bieden heeft. Echter, na een dik kwartier onderweg te zijn geweest en heel wat bordjes te hebben gevolgd en afslagen te hebben genomen, was ik nog steeds niet in Balmora aangekomen. De wereld van Morrowind is werkelijk immens. Ik besloot maar een spel te laden en via een of ander groot insect naar Balmora te reizen, want dat scheelde me al heel wat moeite. Alhoewel je met een stevige wandeling natuurlijk wel je athletic skills omhoog haalt.

In Balmora aangekomen begon de zon al wat te zakken. De lucht kleurde rood en weerspiegelde in het water. Ik liep er wat rond en iedereen sprak me aan met outlander. Na wat rondvraag te hebben gedaan kwam ik erachter waar de man woonde voor wie de brieven bedoeld waren. Bij hem aangekomen nam hij mijn brieven in ontvangst en bood hij me zelfs een bed aan. Ik besloot een tukkie te gaan doen, want er was toch heel wat over me heen gekomen vandaag. Na een uurtje of 8 te hebben geslapen stapte ik de deur weer uit. Ineens was alles anders. Balmora was bedekt met een dichte laag witte mist, waar de zon de grootste moeite mee had om doorheen te komen. De mist steeg langzaam op boven het water en gaf het dorp een grimmige en verlaten sfeer.

Het water in Morrowind is zo mooi dat je de natheid ervan voelt als je erin springt

De man van de brieven had me verteld dat iemand in het dorp last had van ratten. Als niet ervaren rattenspecialist besloot ik de lastige knaagdieren te verwijderen. Een ratje kreeg ik nog wel dood voor de arme vrouw des huizes, maar de overige twee die zich boven in het huis bevonden maakten me meermaals slachtoffer van hun knaagtandjes. Aangezien ik de gevechtsinterface nog niet helemaal onder de knie had en nog niet voorzien was van wat degelijk wapens, besloot ik daar eerst maar eens voor te gaan zorgen. Ik sloot me aan bij een gilde, verderop in het dorp, en hoopte wat mooie metalen waren te kunnen kopen. Deze waren echter vrij prijzig. Na wat geschooier in verschillende afvalkisten langs de huizen had ik wat centjes bij elkaar gesprokkeld en kon ik mezelf een bijltje kopen. De ratten kreeg ik alleen nog steeds niet dood. Telkens als ik de deur binnen ging veranderde mijn persoon in knaagdierenvoer.