Een artikel over deze avontuurlijke actiegame moet bijna wel beginnen met een stuk over de vormgeving. De visuele stijl is intrigerend en laat zich het beste beschrijven als een aquarelschilderij, dat zich ontdaan heeft van zijn frame. Lichte kleuren sieren het scherm tijdens het verkennen van de spelwereld, terwijl de game donkerder van toon wordt tijdens gevechten. Daarnaast wordt er regelmatig gewi eld tu en een driedimensionale en tweedimensionale omgeving, wat voor de nodige afwi eling in de spelbeleving moet zorgen.
Enoch Almighty
Het verhaal van El Shaddai is losjes gebaseerd op het Eerste Boek van Henoch, een tekst die uiteindelijk uit de Bijbel werd geweerd vanwege bepaalde onderwerpen en pa ages. Het vertelt over zeven gevallen engelen die op Aarde als koningen leven. God is niet blij met het zootje ongeregeld en de mensen die ze vereren. Om de situatie op te lo en roept Hij Enoch tot zich om de gevallen engelen op te sporen en ze weer naar God te doen terugkeren. Liever dood dan levend. Dit alles om een zondvloed te voorkomen die de gehele mensheid samen met de gevallen engelen van de planeet zou wegvagen.
In El Shaddai speel je als Enoch en gelukkig sta je er niet alleen voor. Tijdens de zoektocht word je bijgestaan door Lucifel, een modieuze beschermengel compleet met designer jeans en een mobiele telefoon. Daarnaast schieten ook de aartsengelen Uriël, Raphaël, Michaël en Gabriël je te hulp. Wanneer de situatie er om vraagt, kun je echter beter vertrouwen op je eigen vuisten en wapens. Wel kun je te allen tijde maar één wapen bij je dragen en die verliest ook nog eens steeds een beetje van zijn kracht. Nieuwe wapens verkrijg je door tegenstanders te ontwapenen en ze te zuiveren voor je eigen gebruik. Op deze manier zorgt het spel ervoor dat je elk wapen wel een of meerdere keren in je handen hebt gehad en je minder kan leunen op de dominantie van een bepaald slagijzer.
De actie is vrij simpel gehouden. Met slechts een paar knoppen schud je gevechtscombinaties uit je mouw. Hiermee wil de ontwikkelaar El Shaddai zo intuïtief mogelijk maken. Verder wordt er in het spel geen gebruik gemaakt van een heads-up display met informatie over de gezondheid van Enoch, waardoor je jezelf sneller verliest in de spelwereld. In plaats daarvan ben je aangewezen op visuele indicaties om te zien wat je status is. Je bepantsering zal bijvoorbeeld steeds verder uit elkaar vallen naarmate je meer gewond raakt, totdat er uiteindelijk niets meer van over is. Hetzelfde geldt voor de vijanden. Ook bij hen zie je geen gezondheidsbalk waaraan af te lezen is of je ze bijna verslagen hebt, de zichtbare staat van hun bepantsering is de enige indicator.
Buiten het gebaande pad
El Shaddai is de belichaming van het vertrouwen van Japanse ontwikkelaars in hun eigen kunnen. In een industrie die zich steeds meer aan Westerse standaarden conformeert om ook buiten de eigen landsgrenzen een publiek te vinden, is het goed om te zien dat er ontwikkelaars zijn die trouw blijven aan hun eigen creativiteit. Mensen met een afwijkende visie, die buiten de gebaande paden durven te treden waar veel andere studio’s de snelle en makkelijke weg naar het geld zoeken.
Wanneer je van de bekende weg afdwaalt, loop je echter het risico om te verdwalen. Het valt nog maar te bezien of er niet teveel nadruk komt te liggen op vorm en simpliciteit, ten faveure van de eigenlijke inhoud. In eigen land is het vertrouwen in de game al uitgesproken in de vorm van de titel ‘Future Game of the Show 2010’ tijdens de afgelopen Tokyo Game Show, maar hoe de ontvangst in Amerika en Europa zal zijn? Zelfs wij durven ons nog niet echt aan een voorspelling te wagen. Het spel staat op een vrij bescheiden 48ste plaats in onze ‘Top 100 van 2011’. Vooralsnog staat de Dag des Oordeels vastgesteld in het voorjaar. Pas dan weten we of het spel een zondvloed van kwaliteit over ons uitstort, of een storm in een glas water blijkt te zijn.