Onze speelse ie van The Fractured But Whole begint in de wc van een stripclub. We spelen wederom als het broekie The New Kid, van wie nu ook het gender te kiezen is. Het duurt niet lang voordat we gebruikte condooms van het plafond moeten schieten met vuurwerk en middels een kort quicktime-event kennismaken met de benodigde mechanics om te poepen. Ook tijdens de rest van de speelse ie wordt onze nieuwsgierigheid beloont met zulke dommigheden: wie The Stick of Truth heeft gespeeld voelt zich in deze stripclub direct thuis.
Stripclub
Dat is geen toeval. Stone en Parker zijn beide verantwoordelijk voor het script van de game, en dus voelt en oogt The Fractured But Whole in alles als de onverstoorbare televisieserie. Of die humor waarmee South Park bekend is geworden nu nog even effectief is, is de vraag. South Park heeft de laatste jaren aan relevantie moeten inleveren, maar wij kunnen blijkbaar nog steeds lachen om de rariteiten in het stadje. Het is dom en weinig politiek correct, maar ondanks de lompe humor is het schrijfwerk in de game wel degelijk gevat en scherp.
Tijdens het infiltreren van de stripclub worden we bijgestaan door ‘Captain Diabetis’, beter bekend uit de serie als Scott Malkinson. Ons doel is het vinden en verhoren van een stripper met een penistatoeage. Om de naam van de stripper te achterhalen moeten de zeer minderjarige koters in superheldenkostuum twee mannen van diep in de veertig zien te versieren. Dat gaat ons verra end gemakkelijk af. We lokken het tweetal naar een achterkamertje van de club en beginnen tegen de benen van het duo op te rijden.
Een nieuw quicktime-event dient zich aan. De vertoonde dansjes zijn niet zozeer opwindend, eerder winderig: aan de hand van de juiste input met onze controller laten we de ene na de andere scheet op het kruis, op het hoofd en in de mond van onze doelwitten. Het komt weinig verra end tot een knokpartij. Veel kans maakt het vijandige duo niet: beide mannen kunnen nauwelijks rechtop staan. Maar dronken tegenstanders of niet, het robbertje knokken is een acute herinnering aan hoe goed de gevechten in de South Park-reeks zijn.
De turn-based actie leent zich naar traditie van het genre voor meerdere typische turn-based strategieën. Je kunt beurten overslaan om jezelf of medestanders te genezen, de aggro van tegenstanders trekken door speciale moves te gebruiken of jezelf terugtrekken en wachten tot je je speciale superkracht kunt inzetten, om zo de schade te maximaliseren.
Meer van hetzelfde
The Stick of Truth kon op latere momenten in de game enorm pittig zijn en volgens Ubisoft zal dat in The Fractured But Whole niet anders zijn. Daar moeten we dan maar van uitgaan, want van enige uitdaging krijgen we tijdens de speelse ie weinig mee. De gevechten zijn simpel van aard en zonder al te veel moeite slaan, schoppen en schijten we ons naar de stripper met de penistatoeage, die in alle ironie ‘Cla i’ heet. Helaas is de speelse ie al afgelopen voordat we Cla i kunnen spreken.
Dankzij nieuwe movesets en nieuwe personages die teren op dezelfde turn-based gevechten, zit het met de actie in dit vervolg wel goed. De vraag is bovendien hoe belangrijk de actie is: de vechtmechanieken staan vooral in dienst van de humor, setting, stijl en het verhaal. Gezien de supervisie van Parker en Stone en hun nauwe betrokkenheid bij het script hebben we er vertrouwen in dat The Fractured But Whole in die aspecten niet tekortschiet. Bovendien kan dit vervolg weinig fout doen nu veel spelers vooral snakken naar meer van hetzelfde, want dat lijkt precies wat The Fractured But Whole graag wil bieden.
South Park: The Fractured But Whole verschijnt op 17 oktober voor PlayStation 4, Xbox One en pc.