Het was mi chien niet de game waar liefhebbers van het avontuurlijke Retro Studios op hoopten, maar niettemin is een nieuwe Donkey Kong Country nooit verkeerd. Ook de terugkeer van Dixie Kong als speelbaar personage is een mooi gegeven, hoewel er in onze demo nog geen spoor van haar te bekennen was. Donkey en Diddy waren gelukkig wel in volle glorie aanwezig, maar deze twee kenden we natuurlijk al van Retro Studios’ eerste interpretatie van de Donkey Kong-serie.
Strak geregi eerde chaos
Samen met een medespeler (die speelde als Diddy Kong) baanden we ons als getrainde apen door Donkey’s tropische thuisland, onderweg stampend op pinguïns en ander Arctisch gespuis. De kleurrijke wereld spatte van het beeldscherm, ondersteund door de vertrouwde klanken van David Wise, componist van de originele Donkey Kong Country-soundtracks. Retro Studios is er overduidelijk in geslaagd om een mooie balans te vinden tu en een tweedimensionale en driedimensionale vormgeving. De achtergronden zijn prachtig, terwijl op de voorgrond de actie elkaar in rap tempo opvolgt.
De kanonvaten waaruit je jezelf lanceert zijn ook weer in groten getale aanwezig en gebruiken vaak meer dan twee dimensies. De vloeiende manier waarop het beeld in een keer de diepte in gaat is spectaculair en vooral ook heel erg leuk. De besturing waar wij mee aan de slag mochten, was de die met de Nunchuk en Wii-controller, zoals we die al kennen van het vorige deel. Hoewel het werkt, zullen mensen die eerder niet onder de indruk waren dat nu ook niet zijn. Vooral bij het rollen mist het schudden met de Nunchuck en Wii-controller soms wat precisie. Gelukkig is het straks in ieder geval ook mogelijk om via traditionele controls te spelen met de GamePad.
Nieuwe vacht, oude streken
Tropical Freeze is trouw aan de formule gebleven. Hoewel de actie dus nog een paar treetjes is opgevoerd, de driedimensionale evenementen spectaculair zijn en de vacht van onze apenvrienden er werkelijk onberispelijk uitziet, zijn de belangrijkste gameplayelementen nagenoeg onaangetast. Dat betekent dat de puzzelstukjes, het verzamelen van de letters ‘KONG’ en natuurlijk de mijnkarretjes hun opwachting maken. Dit laatste onderdeel heeft wel een upgrade gekregen met wi elende camerastandpunten en korte tu enfilmpjes. Het geeft dit toch al toffe element net iets extra’s en maakt het tegelijkertijd nog lastiger om alle voorwerpen te verzamelen die er te vinden zijn.
Tijdens al deze chaos is Donkey nog steeds de onbetwiste leider die Diddy, waar nodig, op zijn rug kan nemen. Diddy heeft zijn jetpack en kan op zijn beurt op plaatsen komen waar de opperaap zelf niet meteen bij kan. Samenwerking geeft dus voordelen, maar is niet verplicht. Soms barst er een kleine strijd los om wie het eerst een van de vele hendels in de game uit de grond kan trekken. Dit betekent namelijk soms een kleine beloning zoals een aantal bananen, maar kan net zo goed het hele level een zwieper geven. Het zijn allerlei dingen die de bekende en vertrouwde actie een adrelineboost moeten geven, wat vooralsnog goed lijkt uit te pakken.
De vraag blijft echter wel of het te vroeg is om na Donkey’s tweedimensionale comeback op de Wii en 3DS weer een nieuw vergelijkbaar avontuur uit te brengen. Wellicht. Veel belangrijker is dat deze nieuwste telg in de serie ongelooflijk veel plezier biedt. Het heeft sfeer, chaos zonder al te rommelig te worden en speelt als een zonnetje.