Heavy Rain werd zeer positief ontvangen. Het concept van de interactieve film was voor veel mensen nog verra end en nieuw. Je haalde de filmische productiewaardes van een Hollywood-film naar je console. Bovendien voelde het alsof je echt invloed had op het verloop van het spel. Als speler kreeg je keuzes om te maken en quick-time events om te overwinnen, en het verhaal ging altijd verder, of je het nou goed deed of niet. Opvolger Beyond: Two Souls kon op heel wat minder enthousiasme rekenen.
Het trucje van de interactieve film kenden we inmiddels, en wie onder het bovenste laagje keek zag dat onze keuzes maar bar weinig invloed hadden op het verhaal. Elke scène had een vaste uitkomst, wat het idee van een interactieve film een beetje onderuit haalt. Tel daar wat slordige plotwendingen bij op en je snapt waarom de game maar krap een voldoende scoorde.
Keuzes, keuzes, keuzes...
Het is niet gek dat met enige scepsis naar het nieuwe project van David Cage wordt gekeken. Zeker niet omdat het genre in de tu entijd is gegroeid. Een game als Until Dawn geeft de speler werkelijk boeiende keuzes om te maken, die het verhaal ook echt een andere richting op gooien. De horrorgame steeg wat dat betreft boven de cinematografische meesters van Quantic Dream uit. Ook games als de Telltale-series en Life is Strange hebben grote stappen gezet in het genre door je keuzes gewicht te geven. Een game die vooral draait om het maken van keuzes maken is allang niks nieuws meer, en dus zal Quantic Dream met iets unieks moeten komen om weer indruk te maken.
Het verhaal van Detroit komt voort uit een techdemo uit 2012, waarmee de studio wilde laten zien wat de nieuwe engine allemaal op het scherm kon toveren. De Kara-demo toonde ons hoe een robot in elkaar werd gezet in een fabriek, en hoe die androïde vrouw zelfbewust bleek te zijn. Een robot met emoties, gevoelens en een angst om weer uit elkaar gehaald te worden. Kara werd met veel overtuiging gespeeld door actrice Valorie Curry. Al haar bewegingen werden opgenomen door de camera's van Quantic Dream en bijzonder realistisch gepresenteerd in cgi.
De emoties waren zo goed zichtbaar op haar gezicht, dat je gelijk mee ging leven met de androïde. De korte film was alleen bedoeld als een demo, maar na de overweldigende positieve kritieken is het geen verra ing dat Cage verder is gaan werken aan een volledige game rond Kara.
Mooier = emotioneler
Ook Detroit zal weer een filmische game zijn waarin het verhaal belangrijker is dan de gameplay. Cage geeft in meerdere interviews weliswaar aan dat de game – natuurlijk – heel anders zal worden dan de voorgangers. Maar de meeste vernieuwingen lijken te komen uit de technische vooruitgang van de console.
De vorige games zagen er al prachtig uit, dus van Quantic's eerste PS4-game wordt iets bijzonders verwacht. De trailer zag er al bijna fotorealistisch uit, en eindigde met de boodschap dat alles in-engine was gemaakt. Cage wil de krachten van de nieuwe console inzetten om zijn game emotioneler te maken, doordat de gezichtsanimaties nog beter worden. Maar ook de omgevingen moeten realistischer worden, met bijvoorbeeld grotere gebieden om in rond te lopen. En er komt meer leven in de brouwerij, met meer mensen op straat die je aan kunt spreken of kleine momenten die in de achtergrond gebeuren. Dat zou het gevoel van ontdekking in de games van Cage groter kunnen maken, en je het gevoel geven dat je meer te doen hebt qua gameplay dan alleen quick-time events en wat keuzes.
Het verhaal spreekt ons bovendien nu al meer aan dan dat van Beyond: Two Souls. De robot Kara weet uit de fabriek te komen en loopt rond in de wereld van de mensen, ergens in de nabije toekomst. Haar ontwikkeling zou voor een hoop filosofische vragen kunnen zorgen: wat betekent het om een mens te zijn? Als je eruitziet als een mens, je gedraagt als een mens, en gevoelens hebt als een mens, ben je dan nog wel een robot? Of heb je dan ook het recht om hetzelfde behandeld te worden als een mens?
Waar het verhaal van Detroit precies heen zal gaan is nog niet bekend, maar het lijkt erop dat er een revolutie van de androïdes aan zit te komen. In de trailer zien we robots omkijken als Kara langs loopt, alsof ze de leider van een sekte is. Een man maakt ruzie met een robot, is er iets gebeurd waardoor mens en machine elkaar niet meer vertrouwen?
Een reisje naar Detroit
De stad Detroit is in ieder geval perfect gekozen als setting voor dit mysterie. De Amerikaanse stad geldt als plek waar industrie tot bloei komt. Hoewel het financieel nu een stuk minder goed gaat in Detroit, is het toch de plaats waar grote autofabrikanten hun zaken doen. Het verband tu en auto's en androïdes als Kara is snel gelegd. Beide zijn het machines die puur gemaakt zijn om het leven van de mens wat makkelijker te maken. Het is dan ook niet uitgesloten dat de mensen in de game hun robot net zo behandelen als hun auto: achteloos, en als het niet werkt geef je er eens een flinke schop tegenaan. Het zijn toch maar machines, toch? Als de inmiddels zelfbewuste robots dit merken, zou dat een prachtige bron van spanning zijn die als basis voor de game kan dienen.
De thema's die Detroit voorzichtig aansnijdt in zijn eerste trailer zorgen er dus voor dat we erg uitkijken naar het nieuwste werk van David Cage. Het zou heerlijk zijn als wij mogen besli en over dit soort ethische kwesties en het verhaal zo richting kunnen geven. We hopen dan wel dat Cage zich een beetje inhoudt en niet in dezelfde valkuilen tuimelt als bij Beyond: Two Souls. Dit verhaal vraagt erom om filosofisch benaderd en met subtiliteit verteld te worden, niet met plottwists die vanuit het niets komen. We twijfelen er niet over dat ook deze game weer voor een splitsing zal zorgen met zowel fans die smullen van een nieuw verhaal als haters die klagen over een gebrek aan gameplay. We hopen alleen dat wij dit keer weer in het goede kamp vallen.
Detroit: Become Human moet dit jaar exclusief op PlayStation 4 verschijnen.