Aan third-person shooters geen gebrek de laatste jaren. Terwijl first-person shooters de speler het gevoel geven daadwerkelijk op de locatie aanwezig te zijn, krijgt hij of zij bij het schouderaanzicht vaak een meer filmische ervaring, terwijl die o zo belangrijke betrokkenheid behouden blijft. Gears of War en Resident Evil 4 zijn toch wel de meest toonaangevende voorbeelden van het genre en het mag geen vera ing zijn dat Dark Sector vooral uit deze games inspiratie lijkt te halen.
Alhoewel a istent-producer Dave Kudirka bovengenoemde games nooit bij naam noemt, zal een beetje gamer ze zonder al te veel moeite terug zien komen in Dark Sector. Hoofdrolspeler Hayden Tenno loopt als Resident Evil 4-karakter Leon Kennedy door de omgevingen, terwijl hij zo soepel als Marcus uit Gears of War achter brokstukken en muren schuilt. Je springt van een muur weg, schiet een paar keer naar je vijanden en keert weer terug naar je schuilplaats. Het is inmiddels een gevestigd en geprezen besturing ysteem, dus tot zover niets nieuws.
Het nieuwe element komt in de vorm van de speciale kracht die Hayden Tenno vroeg in het spel krijgt. Deze geheim agent is bezig met een mi ie in Lasria, een Oost-Europese stad. Nadat je gewend bent geraakt aan de besturing wordt Hayden geïnfecteerd met het Technocyte virus, wat zoveel betekent als een schijf met me en die uit zijn rechterarm groeit. Deze schijf functioneert als boemerang en is duidelijk het aspect waar de game om draait.
In plaats van schieten met je rechterarm, schiet je nu deze vlijmscherpe schijf, terwijl je met links nog steeds je geweer kunt gebruiken. Als je deze twee combineert, kun je behoorlijk wat schade aanrichten aan de vijanden en omgevingen. De schijf snijdt door alles op zijn weg en regelmatig vallen er dan ook ledematen van je vijanden af. Het is een erg bloederige bedoeling, maar past geheel binnen de grauwe wereld van Dark Sector.
Als melee-wapen alleen zou de schijf met me en natuurlijk niet zoveel te bieden hebben. Gelukkig kun je er meer mee doen. Wanneer je de schijf werpt, kun je er op inzoomen en de besturing ervan overnemen. Dit kan op de PlayStation 3-versie volgens Dave Kudrika ook met SIXAXIS-bewegingen, al moet nog maar blijken hoe goed dat werkt. Door de besturing over te nemen, kun je veel gerichter te werk gaan. Niet alleen in het verslaan van tegenstanders, maar ook om obstakels in de omgeving te omzeilen. Zo kom je op een gegeven moment een hek tegen dat schijnbaar niet open kan. Door echter je schijf weg te schieten en erop in te zoomen, kun je vervolgens de elektriciteit aan de andere kant uitschakelen. Hoppa, hek open. Een simpele maar bevredigende puzzel.
Ook zijn er drie elementen in de spelwereld die een extra dimensie aan je wapen geven. Vuur, ijs en elektriciteit beïnvloeden je schijf en laten je bijvoorbeeld vijanden bevriezen of objecten in brand steken. De nadruk ligt echter niet alleen op je scherpe boemerang. Er zijn diverse wapens waarvoor tevens upgrades te vinden zijn. Bij een duister mannetje die ons erg deed denken aan de handelaar in Resident Evil 4, kun je vervolgens van wapens wi elen of de upgrades installeren.
Als we Kudrika mogen geloven, is de dynamische moeilijkheidsgraad een sterk punt van de game. Er is geen easy, normal of hard mode: je begint gewoon met spelen en de game past zich aan. Ben je lekker bezig, dan wordt het spel wat pittiger, maar ga je vaak af dan wordt de AI wat dommer gemaakt. Wij zagen de vijanden, bestaande uit soldaten en later in het spel geïnfecteerde mensen die eerder op monsters lijken, dan ook netjes schuilen en wegrennen indien de situatie dat vereiste. Bepaalde monsters zijn echter dusdanig ver van de wereld dat ze als een bezetene op je afstormen.
Het probleem met Dark Sector is dat het zo verdomde donker is, letterlijk en figuurlijk. Soms was het ronduit moeilijk te zien wat er op beeld afspeelde. De grauwe Oostblok-stad waardoor je loopt en de vervallen binnenlocaties geven je vaak een ongemakkelijk gevoel, maar dreigen na verloop van tijd ook eentonig te worden. Het helpt ook niet dat, ondanks de toevoeging van verschillende wapens, de gameplay haast in zijn geheel om de werpschijf draait. De enige keer dat de gameplay mij echt verraste was toen Kudirka, die enkele levels doorliep, een robot met machinegeweren die als eindbaas functioneerde afknalde, zelf in de robot kroop en vervolgens groepen vijanden neerschoot. Een leuke twist in de normale spelsituatie die hopelijk vaker doorgevoerd wordt.
Met een gemengd gevoel liep ik nog even langs het uurtje Dark Sector dat aan mijn ogen voorbij was gegaan. De gameplay oogt solide en ik weet zeker dat ik veel plezier ga beleven aan het 'schijfschieten', zoals ik het afhakken van ledematen liefkozend heb benoemd. Maar tegelijkertijd denk ik niet dat dit concept mij langer dan een paar uurtjes kan boeien. Variatie en een sterke verhaallijn kunnen het geheel dan verheffen boven het gemiddelde, maar dat kwam ik niet in overvloed tegen. Ik hoop dat Digital Extremes nog wat vera ingen in petto heeft voor de uiteindelijke versie volgende maand, maar ik betwijfel het. Binnenkort leggen wij onze hand op een speelbare versie en kunnen we jullie meer vertellen.