Ontwikkelaar Crytek zat in een lastig pakket. Vrijwel uit het niets kwam men in 2004 met Far Cry op de proppen, een game die zowel visueel als gameplaytechnisch hoge ogen gooide. Far Cry behaalde succes en het wachten op een deel twee begon. Crytek besloot anders en kwam niet met een tweede deel op de PC. Men liet de franchise bij Ubisoft achter en komt nu onder de vlag van Electronic Arts met Crysis, een game met dezelfde gedachte in een ander hoesje. De verwachtingen van de game zijn ondanks de naamwi el niet minder hoog geworden. De ogen staan op Crytek gericht en het lijkt erop dat de ontwikkelaar de verwachtingen in kan lo en.
Crysis is in principe Far Cry, alleen dan net anders. De Sandbox-gameplay uit Far Cry typeert ook Crysis, met grote, open levels waarin het aan de speler is om zijn speelwijze te kiezen. Nieuw is het Nano Suit, een gewaad (of meer een chique body armor) dat de speler een aantal zéér intere ante opties geeft en ook direct de gameplay op z'n kop zet. Waar je in Far Cry uitging van je menselijke capaciteiten, speel je Crysis altijd met het Nano Suit in gedachte. Het Nano Suit geeft je vier mogelijkheden: sneller bewegen, een sterker pantser, meer kracht en half onzichtbaar worden. Dit klinkt vrij standaard, maar is het absoluut niet.
Het singleplayer level dat we speelden, een junglelevel waarin we een aantal Anti-Aircraft-toestellen moesten vernietigen en uiteindelijk een gigantische boot op moesten blazen, gaf alle ruimte om te experimenteren met de verschillende Nano-mogelijkheden. Stel je een situatie voor waarin een Anti-Aircraft wapen verdedigd wordt door een stuk of tien soldaten, die zich verspreid hebben over het gebied rondom de AA. Je kunt er voor kiezen om in de geest van een traditionele shooter al schietende de ma a in te rennen en iedereen om te leggen. In Crysis werkt dit niet, want de kunstmatige intelligentie van de tegenstanders is te goed om zomaar wat uit te proberen. Zelfs op de Normal-moeilijkheidsgraad probeert de vijand te flanken, zoekt deze dekking en word je uit de tent gelokt.
In plaats daarvan ga je met behulp van je Nano Suit tactisch te werk. Je kiest je Speed-optie (je wi elt tu en de opties met de nummers of door je scrollwiel ingedrukt te houden en de vaardigheid te kiezen) en rent snel van dekking naar dekking. Vervolgens kies je voor de Cloak-optie, blijf je stokstijf stilstaan en grijp je na een wi el naar de Strenght-optie een voorbij lopende bewaker bij z'n nek. Het beestje omgelegd wi el je terug naar Speed en sprint je in een mum van tijd naar een ander beschermend object. Pak je sniper in handen, wi el naar Strength voor een betere precisie en schiet er nog drie neer. Komen er vervolgens een stel gealarmeerde vijanden polshoogte nemen, dan is het wellicht verstandig om voor iets meer beschutting te kiezen en je Armor-optie te selecteren.
Het wi elen tu en de Nano Suit-mogelijkheden gaat argeloos en de implicaties die het heeft voor de gameplay pakken honderd procent positief uit. Bijna iedereen speelde het level op een andere manier, waarbij de ene iedereen neer probeerde te slaan met de Strength-optie en een ander weer met Armor aan in een voertuig stapte om wat vijanden omver te rijden.
Grafisch laat Crysis zelfs de kleinste haren in je nek rechtovereind staan. Dit is de nieuwe standaard wat betreft fotorealistische graphics. Het detail in de textures, de animaties van je tegenstanders en de motion blur terwijl je met je wapen van links naar rechts zoeft: alles ademt de volgende generatie grafische engines uit. Daarbij komt dat Crytek niet alleen technisch maar ook artistiek over een vaardig team beschikt, dat naast mooie engines kan maken, er ook mooie dingen mee kan doen. De levels zitten vol met details en zijn levensecht opgezet, met oog voor kleine dingen als rondlopende futen op het tropische eiland, of kleine takjes die aangespoeld zijn langs de zee. Alles is vervolgens ook interactief, inclusief de futen die je bij de nek kunt pakken en weg kunt gooien. Humor ten top. De interactiviteit van de levels gebruik je ook weer in de gameplay, waarbij je met brandende tonnen kun gooien en vijanden omver kunt mieteren met opgepakte objecten.
De grafische pracht van Crysis heeft echter wel een prijs. Een prijs die zelfs op de allerzwaarste PC te merken is. De speciaal door nVidia samengestelde PC's waarop we de game mochten spelen hadden het op een High-setting (nog spelende op DirectX 9) tijdens de heftigste vuurgevechten zo zwaar dat er framedrops te bemerken vielen. En dit zijn nu niet echt de PC's die ieder van ons in de huiskamer heeft staan, met Quad Core proce oren en 8800GTX grafische kaarten. Oftewel, om Crysis écht optimaal te kunnen spelen en volop van alle grafische schoonheid te genieten, moet je een monsterlijke monster-PC in huis halen. Echter, ook met de minimale systeemeisen die onlangs bekend zijn gemaakt blijft Crysis oogverblindend mooi, het is enkel dat je tierelantijntjes die de game zo ver voor de concurrentie zet moet mi en.
Van de singleplayer van de game schuiven we nu door naar de multiplayer, want ook dit aspect heeft in de schijnwerpers gestaan tijdens onze speelbeurt. De multiplayer mode van Crysis is speelbaar in een aantal modes, waaronder de in de multiplayer beta aanwezig Power Struggle mode. Het was ook deze mode die speelbaar was, alleen op een andere map dan reeds in de beta zit. De 'Refinery Map' is een, geheel op z'n Frankfurts, grauw geheel waarin de gebouwen relatief dicht bij elkaar staan. Je kunt er rondrijden met personenauto's om snel van A naar B te komen, maar echt veel kogels kunnen de wagens niet vangen. De mode zelf is vrij ingewikkeld, althans om zo even één twee drie onder de knie te krijgen.
Power Struggle komt er op neer dat je als team (Amerikanen tegen de Noord-Koreanen) de basis van de tegenstander moet vernietigen. Dit doe je door in een Prototype Center buitenaardse wapens te creëren. Echter, om die wapens te creëren heb je ook weer buitenaardse energie nodig, die te vinden is op speciale plekken. Het is de bedoeling om dus zowel het Prototype Center als de buitenaardse energieplekken lang genoeg in bezit te houden, voordat je een allesverwoestend wapen kunt creëren. De Power Struggle mode vereist samenwerking en tactisch spel, iets dat beide niet zo gemakkelijk gaat wanneer je een horde fraghongerige journalisten willekeurig in een potje gooit. De potentie van de mode is echter wel aanwezig en vooral in clanverband moet Power Struggle erg tof zijn.
Ook kregen we de kans om de kla ieke Deathmatch mode van Crysis te testen: de Instant Action mode. Op een Amerikaanse vliegdekschip, de map heette Armada, roste iedereen er heftig op los. Gebruik makende van het Nano Suit leverde dit ook leuke gameplay op, met sommige spelers die met de Strength-optie aan iedereen alleen maar neer probeerde te hoeken en spelers die sneaky op het dek gingen liggen met hun sluipschuttersgeweer. De gekte van de Instant Action mode werd wel wat teniet gedaan door de framerate van de game, die jammer genoeg soms wat inzakte. Dit lag niet aan de multiplayer verbinding, maar aan de grafische kracht van het spel. Wellicht moet je zulke mooie graphics ook niet willen als je snel een potje online wilt fraggen?
Crysis lijkt echter een topper van formaat te worden. Vooraf was al duidelijk dat de game grafisch een nieuwe standaard gaat zetten, maar na een dagje spelen lijkt het ook gameplaytechnisch allemaal meer dan in orde te komen. De game is zo vrij en bied je, zonder te verdrinken in de opties, zoveel mogelijkheden, dat feitelijk iedere shooterfanaat, van tacticus tot Rambo, zich kan vermaken met Crysis. Het Nano Suit is dan ook veel meer dan een gimmick: het bepaalt de gameplay en doet dit met verve. De combinatie van gameplay en graphics is geweldig, en heb je die monsterlijke bak in huis, dan staat je midden november een fantastisch avontuur te wachten.