Vooropgesteld, het is duidelijk dat Batman: Arkham City een sterke game is. Een constatering die te rechtvaardigen is met de eerder uitgebrachte versies op andere consoles. Daarom is het vooral intere ant wat deze versie anders doet ten opzichte van die eerdere edities. Iets Zo krijgt Batman een stuk gereedschap erbij in de vorm van de fysieke Wii U-gamepad. Op het beeld draagt Batman eenzelfde stuk hardware, maar waar zo’n voorwerp normaal met knoppen en sticks bestuurd wordt, is het nu vooral wrijven en bewegen.
Puzzelen
De bekende actie-elementen zoals rondlopen en knokken zijn niet per se anders dan op de andere consoles. Hoewel de controller niet zo gemakkelijk in de hand ligt als een reguliere controller, blijft het lopen met twee analoge sticks en het vechten door op knoppen te drukken zeer bekend aanvoelen. Pas bij puzzels snap je waarom je zo’n enorme gamepad in je handen hebt. In de speelse ie moest op een gegeven moment gewi eld worden naar de detective-modus. Door het negatieve visuele effect dat met het detective-zicht gepaard gaat doemen hints, die normaal niet te zien zijn, nu heel duidelijk op. Op de gamepad verschijnt een eerstepersoons aangezicht, waarmee door te bewegen heel de kamer bestudeerd kan worden.
Dit rondkijken met de gamepad is in een leuke noviteit, die in het begin wat onhandig aanvoelt. Hoewel er duidelijk instructies worden gegeven door middel van beeld en geluid, voelt het spelen met de Wii U-controller nog wat onnatuurlijk aan. Zeker in een actiespel wend je je ogen nooit van het beeld als de game niet op pauze staat. Nu is op pauze drukken eigenlijk helemaal niet meer nodig, aangezien het menu direct te besturen is via de gamepad. Het is voor de getrainde speler handig om direct van wapen te verwi elen, maar voor beginners is het wat onwenning om weer de ogen van het grote beeld af te wenden. Gelukkig is Arkham City in de beginfase van de game erg vergeeflijk in en sta je op zulke dode spelmomenten niet ineens te klungelen met drie vijanden voor je neus.
Hacken
Vaak vergeet je dus waar je je aandacht op moet vestigen. Hetzelfde geldt bij de Batarang, de boomerang van Batman. Die kan zowel met de analoge sticks als de motion controls bestuurd worden. Met de motion controls volg je op het scherm van de gamepad waar de Batarang heengaat. Het zorgt voor een betere immersie, maar is tegelijkertijd zo lastig, dat je al gauw terugschakelt naar het besturen van het voorwerp met de analoge sticks.
Toch begint richting het einde van de speelse ie de wi elwerking tu en de gamepad en het televisiescherm beter uit de verf te komen. Hoewel de motion controls nog steeds ongemakkelijk aanvoelen, lijkt het werken met het menu op de gamepad steeds soepeler te worden naarmate we meer spelen. Intere ante functies zoals het hacken via het touchpad zijn dan ook langsgekomen en laten zien dat de gamepad ook ongeforceerd een heel mooie toevoeging kan zijn.
Batman: Arkham City Armored Edition zet een eerste gedurfde stap in wat actiespellen op de Nintendo Wii U kunnen worden. De nieuwe mogelijkheden gelden zeker niet als pick up and play en soms is er de vraag of de opties daadwerkelijk van toegevoegde waarde zijn, maar over het algemeen toont het spel dat ontwikkelaars heel veel moois kunnen verrichten met de Wii U. Nu is het vooral afwachten of het gebruik van de Wii U gamepad een tweede natuur gaat worden. Als de gewenning er bij spelers insluipt en de makers niet al te geforceerd gamepad-onderdelen introduceren, dan is Arkham City Armored Edition een niet te mi en titel.