Het was immers niet alleen die jaarlijks terugkerende release die de serie bijna de das om deed. Ook de teruglopende technische kwaliteit, de inspiratieloze wraakverhalen en de eentonige historisch correcte revolutie-setting speelden parten. We kunnen nog niet volmondig roepen dat Ubisoft van al die le en heeft geleerd, want deze vroege versie bevatte weldegelijk wat bugs – wat niet vreemd is bij een previewversie – en van het verhaal zien we weinig. Wél intrigeert de Griekse setting ons ontzettend.
Medusa
Net als in de zeer geslaagde uitbreiding The Curse of the Pharaohs voor A a in’s Creed Origins, schrijft Ubisoft in Ody ey mythes en legendes toe aan de invloeden van de betoverede voorwerpen van Those Who Came Before. Terwijl in The Curse of the Pharaohs ondode mummies de bewoners van Thebes terroriseerden, worden we in A a in’s Creed Ody ey geconfronteerd met een andere mythe.
Het begint allemaal nog betrekkelijk onschuldig, wanneer een vrouw ons personage Ka andra aanspreekt. De vriendin van de vrouw is vermist en ze vraagt Ka andra om hulp. Tot zover klinkt het als een standaard zoek-en-red mi ie, maar dan begint de vrouw plots over het feit dat er zoveel slangen in het gebied zijn gesignaleerd. Als we het gebied bovendien bezoeken, blijkt het vol te staan met ‘stenen standbeelden’. We vermoeden al snel dat Medusa hierachter zit – betalen die drie verloren jaren gymnasium zich eindelijk eens uit – en ja hoor, even later staan we oog in oog met dit mythologische wezen.
Vechten met de besturing
Medusa verslaan lukt ons echter niet, omdat we de grootste moeite hebben met het nieuwe vechtsysteem. Of dat positief of negatief is, laten we voor nu even in het midden, maar feit is dat vechten behoorlijk anders aanvoelt in Ody ey. In grote lijnen geschiedt vechten hetzelfde als in Origins, met een sterke aanval en een lichte aanval onder de beide schouderknoppen. Omdat je niet meer beschikt over een schild, kun je echter niet meer eindeloos aanvallen blokkeren. Met de juiste timing is het wel mogelijk een aanval te pareren met je zwaard, maar makkelijker is om aanvallen te ontwijken. Het samenspel tu en ontwijken, pareren en zelf aanvallen krijgen wij gedurende het uur niet onder de knie, al licht Ubisoft toe dat dat niet per se aan onze (on)kunde ligt; we spelen hier namelijk een stuk van het spel dat je eigenlijk pas na het voltooien van het verhaal zult ontdekken, waardoor de moeilijkheidsgraad hoog ligt.
Tegenover dat je geen schild meer hebt, staan wel een aantal unieke aanvallen die je kunt uitvoeren zodra je adrenalinebalk vol zit. Eén daarvan is de bekende This is Sparta-schop, maar we kunnen ook op de grond slaan voor een soort radius-aanval of extra krachtige pijlen schieten. Ook de krachtigste aanvallen die je pas veel later in de skill tree ontgrendelt, hebben we gelijk tot onze beschikking,
waardoor we een beetje overrompeld worden en ook moeite hebben dit onder de knie te krijgen. Duidelijk is in ieder geval dat er op het gebied van vechten het nodige te (her)ontdekken is.
Groots Griekenland
Als we in het menu eventjes naar de map van Griekenland kijken, zien we sowieso heel veel om te ontdekken. Griekenland is namelijk immens; van Macedonië in het noorden, tot Kreta in het diepe zuiden, talloze kleine eilandjes in het oosten en een grote lap land in het westen. Als we tu en een paar eilandjes rondpendelen is het wel even de vraag hoeveel nou echt vrij te verkennen is. Net als in Black Flag en Rogue lijken de kleine eilandjes maar een paar vaste aanmeerpunten te hebben, maar op andere eilanden kunnen we volledig vrij rondrennen.
Persoonlijk willen we dan ook het liefst naar alle uithoeken varen en genieten van deze spelwereld, die al even vol en gedetailleerd lijkt als het Egypte uit Origins. Maar we begrijpen het ook als men sceptisch is bij Ody ey. Afgaande op deze demo lijken mythische wezens, zoals Medusa, meer een extraatje, vergelijkbaar met de oorlogsolifanten uit Origins. Wie door deze preview hoopt dat A a in’s Creed de kant van God of War opgaat, willen we even temperen. Ook zetten we vraagtekens bij de dialoogopties. In Ody ey kun je tijdens gesprekken kiezen hoe je reageert, maar we zagen geen grote effecten, al kan dat komen doordat hetgeen we speelden optionele endgame-content is.
Daarnaast doet Ubisoft wel erg weinig moeite om te verdoezelen dat het om een Origins 2.0 gaat. De animaties, geluiden, hud en zelfs het kleurgebruik is één op één overgenomen uit Origins. Dat hoeft niet slecht te zijn; Brotherhood is juist zo geliefd omdat het alles uit A a in’s Creed 2 nog net iets beter deed. We hopen dan ook van harte dat Ody ey eenzelfde lot is beschoren, maar zijn tegelijkertijd nu al blij dat Ubisoft volgend jaar niet wéér met een nieuwe A a in’s Creed komt.
A a in’s Creed Ody ey is vanaf 5 oktober verkrijgbaar voor pc, PlayStation 4 en Xbox One.