Housemarque is trots. In een presentatie voorafgaand aan onze uitgebreide Alienation-speelse ie wil de studio eerst even benadrukken hoe goed hun vorige games waren. Metascores en gewonnen prijzen vielen het PlayStation-huismerk ten deel, wordt maar even benadrukt, voor actiegames als Resogun, Super Stardust HD en Dead Nation.
De Finse ontwikkelaar heeft alle recht op die borstklopperij. Games die het maakt staan bol van de flow. Te midden van de prachtige chaos op het scherm heb je als speler altijd het gevoel van controle, mits je maar een ritme vindt van aanvallen, ontwijken, terugtrekken en weer aanvallen. Dead Nation doopte die formule in een overbekende zombie-setting; Resogun pakte het heel anders aan met zijn cilindervormige futuristische arena’s. Alienation keert weer terug naar Dead Nation-terrein, al ligt de Aarde ditmaal onder vuur door een buitenaardse bedreiging.
Xenofi a
Dus knallen we. Duizenden Xenophyte stromen door de afgebakende doch grote (gedeeltelijk procedureel gegenereerde) levels, met als doel de kop van je romp te rukken. Ze zijn er in alle soorten en maten: van zwakke zombie-equivalenten en tankachtige wezens tot tu enbazen als de Bo Brute, die met een laser-charge je in één keer om kunnen leggen. Sommige vijanden zoeken de confrontatie op en stomen recht op je af, andere houden hun afstand en bestoken je met doelzoekende aanvallen.
Voor je eigenhandig de invasie een halt probeert toe te roepen, kies je een kla e. Alienation laat je spelen als tank, saboteur of bio-engineer – respectievelijk te omschrijven als heavy, scout en necromancer. De keuze is een kwestie van individuele voorkeur en de samenstelling van je team. In principe speel je Alienation alleen, maar dankzij drop-in drop-out coöp is het mogelijk om op elk moment met maximaal drie andere spelers samen de aliens te lijf te gaan.
Eenmaal op het slagveld is het verleidelijk om je vinger constant op de R2-knop te laten rusten – de trekker van je standaardwapen. Maar je standaardwapen heeft beperkte ammo en moet om de haverklap herladen worden. Het active reload-systeem reduceert de tijd die dat kost, maar midden in een tsunami aan vijanden maakt het je alsnog kwetsbaar. Dus begin je te schakelen naar de secundaire aanval op R1, je granaten onder L2 of je (zelf te kiezen en te upgraden) ability, die je activeert met rondje. Granaten zijn beperkt, en je secundaire aanval en ability hebben respectievelijk een korte en erg lange cooldown. Slimheid is dus geboden bij het benutten van je arsenaal.
Housemarque gonna Housemarque
Met de flow in de vingers toont Alienation die andere dimensie die Housemarque zo Housemarque maakt. Laserstralen, explosies, destructie, weereffecten, lichteffecten en honderden vijanden vullen het scherm. Het is prachtige schermvulling. Sneeuwvlokken reageren individueel op lichtstralen, ontploffingen verlichten de omgeving en wrakstukken en ledematen vliegen alle kanten op. Twee van de drie speelbare levels tonen de grafische k/pracht het best: een sneeuwlevel in Alaska en een jungle-level. De ene een hemel voor particle-effecten, de ander een weelderig decor voor de felle zon na een moe onregen.
Alle actie komt vloeiend in beeld. Het verraadt dat Alienation praktisch af is, wat de ontwikkelaar bevestigt. Een releasedatum wordt niet genoemd, maar ‘er moeten alleen nog wat menu’s gemaakt worden’. Behalve enig mysterie rondom PvP (hoe gaat dat straks in zijn werk?) is de boodschap duidelijk: Alienation wordt een technisch indrukwekkende spirituele opvolger van Dead Nation. Die game blonk uit in kwaliteit, niet in originaliteit. Alienation lijkt dezelfde weg te bewandelen en dat is helemaal niet erg. Laat Housemarque zijn formule maar perfectioneren.
Alienation verschijnt exclusief voor PlayStation 4 in 2016.