Alan Wake was één van de games waar Microsoft tijdens de X06 extra aandacht op vestigde. In het speciale Microsoft-gedeelte van de X06 was een keurig zaaltje gereserveerd voor het duo van Remedy dat aanwezig was om de game ten toon te stellen. De verwachtingen voor Alan Wake lagen gek genoeg nog niet op de hoogte van pak ‘em beet Ma Effect of (en daar is ‘ie weer) Gears of War. Dit komt natuurlijk vooral door het feit dat de Finnen nog feitelijk niets van de game hebben laten zien. Tijd voor opheldering dus.
In de presentatieruimte staan Sam Lake, de man die ook als model voor Max Payne heeft gediend, en Petri Jarvilehto klaar om ons Alan Wake te tonen. In Alan Wake speel je een schrijver genaamd…Alan Wake. Alan’s leven kabbelt voort, tot het moment dat hij een vrouw genaamd Alice leert kennen. Zijn schrijverswerk kruipt uit een dal en Wake schrijft een boek dat uiteindelijk een ongekende bestseller wordt. Het vreemde aan het boek is dat het zichzelf haast geschreven heeft, de meeste gebeurteni en zijn gebaseerd op de dromen die Wake heeft gehad en je zou kunnen zeggen dat het boek half autobiografisch is. Tot zover echter geen problemen. Het drama begint pas als Alice van het ene op het andere moment op mysterieuze wijze verdwijnt. Wake zijn leven raakt totaal van het spoor en hij leeft een tijd in een staat die tu en dromen en leven balanceert.
Het introductiefilmpje waarin het verhaal verteld wordt, is op cinematische wijze vormgegeven en doet denken aan een creatief opgezette introductie voor een film. Sam Lake benadrukt dit ook nogmaals door te vertellen dat Alan Wake niet te omschrijven is als een surival horror game, maar als een “cinematic action thriller”. Vooral het woordje cinematic is van belang, want Alan Wake vertelt zijn verhaal op een manier gelijkwaardig aan een film.
Na het introductiefilmpje gebeurt er iets waar ik nog steeds niet bijkan. Het is geweldig, het is fenomenaal, het is overweldigend! Wat? Alan Wake! Mama mia, oh my god, sweet lord: dít is wat iedereen bedoelt met next-gen. Grafisch is Alan Wake namelijk zo godsgruwelijk mooi dat je bek er van openvalt. Nu ben ik niet het type gamer dat helemaal leip gaat op graphics, maar wat de mannen van Remedy Entertainment voor elkaar hebben gekregen verdiend meer dan lof. Heel veel lof.
De wereld waarin Alan Wake zich afspeelt is tien bij tien kilometer groot en is lichtelijk gebaseerd op het Amerikaanse landschap bij de Pacific Northwest. Dit betekent een bergachtig landschap vol met lugubere berghutjes en heel veel bos. De bergen worden omringd door water en ook een gigantische stuwdam kwam in de vogelvlucht voorbij. Sam Lake zoomde vanaf Alan Wake uit naar een vogelperspectief en begon toen speels over het landschap heen te vliegen. Ik heb met m’n mond op de vloer het geheel aanschouwd.
Er zijn feitelijk twee factoren die de graphics zo’n enorme boost geven. Allereerst is er de belichting van het spel. Wanneer de zon schijnt zie je schaduwen realistisch veranderen naarmate de zon verdraaid. Stel je voor dat je een garagedeur opendoet en langzaamaan de schaduwlijn opschuift en de kamer van licht voorzien wordt. Nu staat er in de garage ook een gigantisch mechanisch apparaat met allerlei buizen en andere toeters en bellen. Ook dit object wordt volledig zoals je het in de dagelijkse wereld verwacht van schaduwen voorzien.
De sfeer die door het gebruik van lichteffecten gecreëerd wordt, jaagt je de stuipen op het lijf. Door middel van een dag en nachtcyclus die voor de verandering ook echt eens dynamisch van dag naar nacht gaat en de hemel op prachtige wijze laat veranderen, word je echt in de game getrokken. Dit heeft ook te maken met het thema van het spel, maar daarover zometeen meer.
De tweede factor die voor de ongekende sfeer zorgt, zijn de physics en de interactie met de omgeving. In de demonstratie werd laten zien wat voor effecten een tornado op de speelwereld heeft. Met gigantische snelheid suisde de wolk over de gebouwen heen, alles op diens pad meenemend. Op een gegeven moment loeiden er auto’s, dakpannen en allerlei tonnen in een draaiende kolk. Een huis dat op het pad van de tornado kwam, werd zonder enkele moeite gesloopt en meegenomen in de wolk. Toen men vervolgens de tornado manueel ‘uitzette’, donderden alle objecten realistisch naar beneden. Op twee centimeter afstand van Wake kwam een auto neer. Bam. Dat is nog eens actie.
Hoe gaaf de graphics ook zijn en hoezeer ze ook meedragen aan de sfeer in het spel, Remedy wil Alan Wake laten draaien om het verhaal. Zoals gezegd gebeuren er gekke dingen met Wake en staat hij niet meer met beide benen op de grond. In zijn manische buien ziet hij soms ook zijn verdwenen vrouw Alice. Hij denkt dat hij gek wordt. De boel wordt nog vreemder als de geschreven bestseller van Wake zich ook daadwerkelijk af begint te spelen. Dit is waar het verhaal van de game begint.
Je krijgt een sleutel van een bergcabine en probeert te onderzoeken wat er in de bergcabine aan de hand is. Je pakt een auto, de game is immers volledig vrij á la GTA, en rustig tuf je naar de bergcabine toe. Onderweg merk je echter dat er een lifter aan de kant van de weg staat. Vroom als Wake is, pikt hij de lifter op. Direct merkt hij echter ook op, middels gesproken tekst tijdens het rijden met de auto, dat dit in zijn boek op precies dezelfde wijze gebeurt.
Een paar honderd meter verder ligt een vrouw op de weg, die blijkbaar slachtoffer van een ongeluk is geweest. Wake stapt uit de auto en gaat op de vrouw af. Op dit moment stormt er een gigantische vrachtwagen op de auto van Wake af en wordt deze totaal aan gort geramd, inclusief de lifter die er nog in zat. We zien Wake in slaap vallen en wanneer hij weer wakker wordt, is de lifter weg en weet hij totaal niet waar hij is.
Je kruipt na het ongeluk opnieuw in de rol van Wake en vervolgt je weg richting de bergcabine. Ondertu en verruilt de dag zich voor de nacht en dit betekent in Alan Wake één ding: onheil. De nacht is hetgeen waarvoor Wake bang is en zorgt voor hele vreemde effecten. Hoe dit precies in elkaar zit weten we nog niet, maar in de introductie zien we ’s nachts een soort monster op Wake afkomen. Het beest gaat gepaard met angstaanjagende geluiden en lichteffecten. De manier waarop dit gedaan is, is zó eng dat ik echt een rilling over m’n rug voelde gaan. Het bereiken van de bergcabine bleek ook het einde van de presentatie. Wat Wake daar doet en wie de donkere figuren precies zijn, blijft dus nog een raadsel.
Wel heeft de hele presentatie ervoor gezorgd dat Alan Wake met stip gestegen is het op ‘wannahave’-lijstje van de Xbox 360. PC-eigenaren hoeven zich overigens niet bang te maken dit spektakel te mi en, want Remedy ontwikkelt de game ook voor de PC. Maak je borst maar nat voor de systeemeisen, want wat we gezien hebben gaat je flink wat eurootjes aan upgrading kosten.
Maar goed, je zult het er maar voor over moeten hebben, want als je deze game gaat mi en, verklaar ik je echt voor gek. Het verhaal, de sfeer, de graphics, het geluid; alles is top. Grote vraag, en daar zit dan ook direct het minpunt dat alles kan verpesten, is in hoeverre de gameplay ook echt intere ant blijft en je niet in een interactieve film gestopt wordt waarbij je soms eens een paar minuten wat mag doen. We hebben echter alle vertrouwen in topontwikkelaar Remedy Entertainment op dit gebied en kijken reikhalzend uit naar het eind van de lente van 2007.