Wat is er mis met een vervolg?
3, 3, 2, 3, 2, 3, 3, 4, 5, 3, ...Nee ik probeer hier niet de nieuwe Fibonacci te worden, het zijn enkel een paar van de cijfers die achter de grootste games van dit najaar staan. En dan ontbreken in de lijst nog de wat subtielere vervolgen als Saints Row: The Third, A a in's Creed: Revelations en Dark Souls. Daartegenover staat vrij eenzaam een geheel nieuwe titel zoals Rage.
Het mag duidelijk zijn dat de game-industrie veel van zijn succe en te danken heeft aan het voortborduren op bestaande series. Tot zover niets nieuws, anders zouden we er tien jaar geleden niet ook al een bericht over geplaatst hebben. Toen vroeg een redacteur van website Eurogamer.net zich af of het nu zo erg is dat er ieder jaar weer veel vervolgdelen op stapel staan. Hij stelde dat spelers met een behoefte aan originele spellen beter moesten zoeken, omdat er buiten deze 'zekerheidjes' nog gewoon genoeg intere ants uitkomt. En daar heeft hij een punt, waar we ook nu nog van kunnen leren.
Ook vandaag is het zo dat zeker 75 procent (als het niet meer is) van alles wat in de schappen ligt, er een jaar of twee daarvoor ook al stond, maar dan met een cijfertje minder op de doos. Is dat erg? Niet echt. Het geeft ontwikkelaars de kans om de haken en ogen die nog in een eerste deel zitten er bij het vervolg uit te halen. Als een serie potentie heeft, vormt het daarnaast de perfecte manier om het een en ander uit verder uit te werken. Spelers zijn al op de hoogte van hoe een spel speelt en wie de belangrijke personages zijn. Daar hoeven zij zich nauwelijks meer druk om te maken, wat de weg vrijmaakt naar een ervaring die op zichzelf veel meer diepgang biedt.
Het is ergens ook vreemd om te verwachten dat er na een eerste game (en wellicht nog één vervolg) alweer een gloednieuwe titel gepland staat bij een ontwikkelaar. Natuurlijk moet het ooit klaar zijn, maar als je zo nodig snakt naar iets geheel nieuws, kun je daar ook zelf aan bijdragen door eens een andere game te proberen. Dat werkt beter dan smeken om vernieuwing van een serie die het mi chien helemaal niet nodig heeft. Toch is er altijd wel een geluid te horen dat het bij een nieuw deel echt anders moet. Maar waarom? De ontwikkelaar heeft je ooit weten te charmeren, wat maakt dat daar dan bij een eventueel vervolgens weer zoveel twijfel over bestaat.
Uiteindelijk zijn we gewoon slechte voorspellers van wat we willen. Zien we hetzelfde, dan moet het anders. Krijgen we iets anders, moet het weer terug naar zoals het was. Dit zorgt ervoor dat studio's zich in allerlei bochten moeten wringen om wat het van plan is met zijn nieuwste project maar te kunnen verantwoorden. Maar of het nu een sequel, prequel, spin-off, remake of reboot is, het gaat er toch vooral om dat het van hoge kwaliteit is. En waarom zouden we daarvoor niet kunnen vertrouwen op ontwikkelaars die ons al eens eerder hebben overtuigd?