Het leven van een gametester
Het testen van games als beroep. Klinkt ideaal, maar zo simpel ligt het niet blijkbaar. Tien jaar geleden (helaas nu niet meer) was er een artikel te lezen waarin verschillende testers zich uitlieten over de werkelijke toedracht van hun baan. Het beeld van iemand die lekker de hele dag spelletjes zat te spelen en daarvoor nog betaald kreeg ook, zou behoorlijk misplaatst zijn. Zij spraken eerder over een functie die met minachting werd bekeken.
Dat er ook nu nog veel mensen zijn die het als een droombaan zien, blijkt wel uit het feit dat Sony met succes een televisieserie lanceerde waarin het op zoek ging naar een gametester. Duizenden kandidaten konden zich opgeven om een kans te maken op deze baan. Uiteindelijk bleven er zo'n twaalf over die allerlei klusjes voorgeschoteld kregen. Wie daar als beste uit de strijd kwam, mocht zich kort daarna melden voor zijn eerste officiële werkdag.
Het programma van Sony, genaamd The Tester, werd niet door iedereen gewaardeerd. Verschillende partijen binnen de game-industrie vonden het maar vreemd dat de prijs voor het winnen van The Tester neerkwam op een baan onderaan de ladder van een gamestudio. De winnaar van het eerste seizoen, Will Powers, sprak deze kritiek tegen. Voor hem was het een uitgelezen kans om alsnog zijn droom te verwezenlijken binnen de game-industrie aan de slag te kunnen.
Hij kon uit zichzelf solliciteren bij enkele partijen, maar als hij een baan kreeg, zou hij honderden kilometers moeten verhuizen. En daar had hij het geld voor. Nu moest hij ook zijn spullen pakken en naar een andere stad verka en, maar daarvoor kreeg hij gelukkig een aardig zakcentje mee, 5000 dollar. Of hij inmiddels weg aan het kwijnen is in een stoffig hok, weten we niet. Het zal vast niet precies zijn wat hij verwacht had. Maar dat is vrijwel met iedere baan.