Evil is good! Tenminste, in sommige games. Dungeon Keeper bewees het al, ook uit slecht zijn valt heel wat gameplay te halen. Terwijl we in Dungeon Keeper nog diep de aarde in werden gestuurd, in kelders en martelkamers vol met helden en legendarische wezens, zoekt Evil Genius de setting in de funky jaren '60. En niet de oubollige manier waarop je ouders jaren '60 hebben meegemaakt, Evil Genius is de jaren '60 op de Austin Powers manier. Het spel geeft op een waanzinnige manier de feeling weer uit de bekende films, met flink veel humor, sfeervolle graphics en genoeg mogelijkheden om je slechte alter-ego te laten zegevieren. Het spelen van Evil Genius is hoofdzakelijk verdeeld tu en twee onderdelen, de Island map, met daarop je basis, en de world map. Je basis is, hoe logisch, je geheime uit-een-berg-gehakte-hoofdkwartier. Dit is de basis waar je onderdanen – in de game je 'minions' genoemd - kunnen rusten, onderzoek doen en ondersteuning geven aan mensen in het veld. In Evil Genius kun je de minions niet zelf besturen, je kunt alleen je Evil Genius zelf en je henchman besturen. Je henchman is een soort superunit, een zware ninja of een rus die gek is op explosieven. Door je 'fame' te laten stijgen krijg je meerdere henchmen, hoe je aan fame komt wordt verderop besproken. Omdat je minions niet zelf kunt besturen, kun je prioriteiten geven aan bepaalde kamers, of opdrachten geven. Hoe snel een dergelijk opdracht wordt uitgevoerd hangt af van het aantal beschikbare minions, al doet de AI zijn werk meestal uitmuntend.Lees er meer de cursus verover-de-wereld-in-vijf-stappen in de review van Evil Genius.