Hoewel ik het artwork, de sfeer en het verhaal van W40K gelijk tof vond, heb ik nooit de miniaturen verzameld of de 'table-top' wargame gespeeld. Toen Relic aankondigde een RTS te gaan maken gebaseerd op deze licentie was ik dan ook enthousiast - eindelijk kon ik alle ideeën achter W40K ook ervaren. Mijn enthousiasme bleek natuurlijk terecht, Warhammer: Dawn of War was namelijk een moddervette RTS. De snelle gameplay, de prachtige graphics, de sfeer... DoW was een instant kla ieker.

Het enige minpunt wat ik kon ontdekken, was het gemis van enkele van de stoerste facties uit W40K - waar waren de slimme Tau of de kwaadaardige Necrons? Of de stoottroepen van het Imperium of Man - de Imperial Guard?

Gelukkig bracht Relic niet veel later de uitbreiding Winter A ault uit, waarin spelers aan de slag konden met de Imperial Guard. Hoewel deze expansion zeker niet slecht was, was ik niet heel erg onder de indruk. De Guard waren gameplaytechnisch gezien intere ant, met de nadruk op turtling (jezelf verschuilen in je basis en een verdedigende strategie hanteren), maar waren visueel niet heel boeiend. Ook was de singleplayer campaign opnieuw niet zo goed als had gekund, een euvel waar het origineel ook al mee te kampen had.

Relic heeft echter goed geluisterd naar alle kritiek, en dat is duidelijk te merken aan deze - ik zal het maar vast verklappen - werkelijk geniale uitbreiding, Dark Crusade.

Geniaal, inderdaad. Allereerst even de belangrijkste nieuwigheden: twee nieuwe ra en, nieuwe units voor alle facties uit voorgaande games, nieuwe mappen, een nieuwe singleplayer campagne met een geheel andere insteek en natuurlijk wat grafische upgrades.

De twee ra en zijn toch wel de grootste vernieuwing. Allereerst zijn er de Tau, een hightech factie bestaande uit verschillende alien ra en, allen aanhangers van 'The Greater Good', hun geloof. De Tau specialiseren zich in ranged combat, en zijn ook nog eens zeer stijlvol vormgegeven, met duidelijk merkbare animé-invloeden en een fijne 'retro-scifi vibe'.

Hun tegenhangers zijn de Necrons, een ras van, eh, zombie-robots. (Greg Kasavin, dankjewel!)

Omhooggekropen uit de dieptes van Kronus, en érg sacherijnig, is hun ideaal om simpelweg iedereen uit te roeien. De Necrons zijn erg sterk in melée, en spelen behoorlijk anders dan de andere ra en. De Necrons komen langzaam op krachten, maar als hun units eenmaal geüpgrade zijn, zijn ze amper te stuiten. Dit maakt de Necrons kwetsbaar voor vroege rushes, maar bijna onverslaanbaar later in een potje. Ook kunnen de Necrons hun basisgebouw, de Monolith, upgraden tot een ongelooflijk taaie maar ook tergend trage gevechtsunit.

De facties uit eerdere games krijgen ook allemaal een nieuwe unit, om de zorgvuldig opgebouwde balans te bewaren. Dit zijn de Grey Knights voor de Space Marines, het heavy weapons team voor de Imperial Guard, de Flash Gitz voor de Orks, de Harlequins voor de Eldar en tot slot de Chaos Daemon Prince. Vooral de Orks zijn gebaat bij deze upgrade: Flash Gitz zijn enorm sterke ranged units, iets waar het de Orks behoorlijk aan ontbrak.

Naast al deze toevoegingen, is er ook nog de nieuwe insteek van de singleplayer campagne. In plaats van een lineaire, verhaalgedreven mi iestructuur heeft Relic de boel wat omgegooid. Het verhaal(tje) is simpel gehouden: alle zeven ra en vechten om de strategisch belangrijke planeet Kronus, en elke factie heeft zo z'n eigen agenda in deze 'Dark Crusade'. In singleplayer krijg je een strategische map van Kronus voor je snufferd, welke je turn-based gewijs moet zien te veroveren. Denk aan Risk, of de turnbased campaign van Rise of Nations en Battle for Middle-Earth II.

Zodra er een gevecht losbarst dien je deze in realtime uit de vechten in een skirmish match. Je zou kunnen zeggen dat het hele turnbased gebeuren dus enkel een flashy front voor een aaneenschakeling van skirmishes is, en tot op zekere hoogte is dit ook waar.

De basis skirmish gameplay is echter zo sterk dat het weinig uitmaakt. Wat ook voor extra replay zorgt, is het gegeven dat je de campagne met eender welke factie kunt spelen, en telkens een ander verhaal voor je kiezen krijgt. Alleen de échte diehards zullen het echter kunnen opbrengen om alle ra en een keertje uit te proberen.

Grafisch is Dark Crusade nog steeds zeer te pruimen, al ben ik wel verwend door Company of Heroes (ook van Relic). De animaties behoren echter nog steeds tot de beste die ik ooit gezien heb, en alles draait aan een prima snelheid, ook op wat oudere systemen. Het geluid is eveneens prima te doen, met lekker overdreven voicework en bombastische muziek.

Waarin het beeld en geluid echter nog steeds excelleren, is de rauwe sfeer van W40K op je beeldscherm toveren. Bloed spuit in het rond als Orks aan kettingzagen geregen worden en op de achtergrond een Bloodthirster soldaten uit elkaar rijt - W40K is een duister en volwa en universum.

Al met al beschouw ik Dark Crusade als een briljante toevoeging aan de Dawn of War saga, en een fikse verbetering ten opzichte van Winter A ault. De sfeer, de geweldige snelle gameplay, de variatie in facties... Dark Crusade is verslavend, toegankelijk en toch diepgaand, en bovenal gewoon een geweldige RTS. Elke strategiefan die nog nooit een Dawn of War gespeeld heeft móet deze game onmiddelijk aanschaffen. I will meet thee on the battlefield!