Na het uiterst succesvolle Chaos Theory, nog steeds mijn favoriete deel in de befaamde reeks, heb ik evenwel veel genoten van Double Agent. De titel zegt het al; je speelt een dubbelagent. Na je eerste mi ie in het spel met een goede oude partner krijgt Sam te horen dat zijn dochter is verongelukt. Mede door dit neemt Sam een zeer gevaarlijke mi ie aan: uber-undercover infiltreren in de JBA, een criminele, zeg maar gerust gevaarlijke organisatie. Door het spel heen zul je allerlei keuzes moeten maken, om van beide organisaties het vertrouwen te winnen. Als je te veel naar de kant van de JBA zal leunen zal de NSA, de organisatie waar jij bij zit, je wantrouwen en natuurlijk ook andersom.
Door het spel zul je dus bepaalde keuzes moeten maken om het vertrouwen van beide organisaties te winnen. Het viel mij op dat deze keuzes eigenlijk vrij weinig invloed hadden op de rest van het spel. Er zitten inderdaad moeilijke besli ingen bij, die vooral over leven of dood zullen gaan. Maar het hele spel had ik het gevoel dat de keuzes voor mij niets anders betekende dan een leuk balkje waarin een wijzertje heen en weer schuift zodra je een keuze maakt. Gelukkig zijn de keuzes op sommige punten erg lastig, wat je dan toch weer een verantwoordingsgevoel geeft.
De gameplay in Double Agent is weer fantastisch. De moves van Sam werken lekker, hij heeft meer gadgets en meer moves. De games is wel iets minder steath dan zijn voorgangers, wat eigenlijk in elk deel van Splinter Cell een stukje minder wordt. Moest je in deel 1 bijvoorbeeld echt elk lijk in het donker verstoppen, hier is dat allang niet meer het geval. Ook kun je met een beetje gericht schieten makkelijk een vuurgevecht aangaan met de vijand, terwijl je in voorgaande delen bijna altijd je tegenstanders een voor een moest afmaken.
De mi ies zijn erg gevarieerd. Zit je het ene leven nog op een boot, in het andere zit je weer in besneeuwde bergen. Dit alles gaat gepaard met een prachtige sfeer, graphics en geluid, wat eigenlijk in elk Splinter Cell deel dik in orde is. De mi ies worden met elkaar in verbinding gebracht door prachtige tu enfilmpjes die goed het verhaal uitleggen.
Dit Double Agent heeft op de originele Xbox gelukkig ook weer coop. Het speelt weer heerlijk samen met een partner, maar is helaas nog altijd niet echt aan de lange kant. Ook is er weer een fantastische multiplayer modus in gestopt, met hoe origineel: De terroristen vs. de spionnen, waarin de terroristen grote zware guns met zich mee moeten dragen en lekker alles aan gort kunnen knallen en de spionnen het vooral moeten hebben van lenigheid en snelheid.