Zoals de meeste van jullie wel zullen weten, de nieuwste Call of Duty speelt zich niet meer in de Tweede Wereldoorlog af, maar in de moderne tijd. Wat mij betreft is dit een geniale keuze, want het komt perfect uit de verf in Call of Duty stijl. Een nieuwe tijd, betekent natuurlijk ook een nieuw verhaal. In het gehele spel speel je twee soldaten, de Brit John 'Soap' MacTavish en een Amerikaan waar de naam van onbekend is. Natuurlijk werken de Amerikanen en Britten weer samen, deze keer tegen soldaten uit het Midden-Oosten, die geholpen worden door de Ru en. De Amerikaanse mi ies zijn vooral gebaseerd op ergens staan en je tegenstander zo veel mogelijk schade aandoen, zoals Call of Duty altijd al geweest is. En toch is het vernieuwend, omdat er wapens zijn die nog nooit in een Call of Duty game zijn voorgekomen, wat erg logisch is en de locaties zijn ook moderner ingesteld. Vergeet die zandzakken waar achter je cover kan nemen. Vooral gebouwen en stenen muren zijn je beste vriend.
Het grote verschil tu en de Britse en Amerikaanse mi ies is dat de Britse mi ies erg vernieuwend zijn voor de Call of Duty reeks. Het zijn er te veel om op te noemen, maar elke Britse mi ie is wel uniek. Bij de ene mi ie moet je ongezien op een bepaald punt komen, de andere is een werkelijk heerlijk sniperlevel, die zelfs voor de anti-snipers erg leuk kan zijn. Maar de leukste en vooral de meest vernieuwendste mi ie is ongetwijfeld speelt zich af in een AC130-gunship, oftewel, een vliegtuig. Hierbij is het de bedoeling je vrienden te helpen vanuit de lucht. Om dat voor elkaar te krijgen krijg je 3 verschillende wapens tot je beschikking. Een van die wapens is een enorme bom die heel wat Ru en doodt. En wat ziet dat er schitterend uit!
Net zoals de rest van de game. Grafisch is Call of Duty één van de mooiste shooters op dit moment. Werkelijk alles ziet er schitterend uit, de wapens, de helikopters, de rookeffecten. Het ziet er allemaal subliem uit. Ook is er niks op de geluiden aan te merken. Het klinkt allemaal erg realistisch.
Zo zijn er nog veel andere aspecten in een game die nog niet in een andere game zijn voorgekomen. Of niet goed uit de verf gekomen in andere games. In Call of Duty komt het allemaal wel goed uit de verf. Neem nou het feit dat je door muren heen kan schieten. Op (bijna) geen plaats ben je langer dan 10 seconden veilig! Afhankelijk van welk wapen jij hebt en hoe dik de muur is. Ook zijn er mi ies waarbij je ongezien op een bepaald punt moet komen, meestal zijn de overvliegende helikopters het grootste gevaar. Als je op het goede moment stil in het gras blijft liggen is er niks aan de hand. Maar stel dat je wél gezien word staat er normaal gesproken Mi ion Failed is beeld. Hier kan je gewoon verder spelen. Als je snel naar een gebouw toe rent, en de helikopter neerhaalt, kan je weer verder. Zo zijn er vele aspecten in de game die het erg vernieuwend maken.
Toch zijn er weer wat minpunten voor Call of Duty. Zo is de singleplayer vrij kort op de lagere niveaus. Kijk niet verbaasd als je de game al binnen 8 uur uitgespeeld hebt. Echter, op hogere moeilijkheidsgraden, zoals Veteran, word de speelduur al beduidend langer. Zoals je wel mag verwachten van een Call of Duty is dit weer ontzettend moeilijk en zal je een stuk meer achter een muurtje staan als lager moeilijkheidsgraden. Het maakt het er ook niet makkelijker op dat de oorlog weer volledig om jou draait. Vat dat niet te figuurlijk op, want ik bedoel dit hartstikke letterlijk. Je medespelers nemen nooit zelf een initiatief, en jij moet altijd het (goede) voorbeeld geven.
Neem nou het einde van de mi ie 'Charlie Don't Surf'. Je bent op zoek naar Khalid Al-Asad. Waarschijnlijk zit die in een Tv-toren ergens verstopt en jij en je team gaan daar naar binnen. Zo kom je uiteindelijk in een ruimte met wat tafeltjes, een paar tv's en een paar heel dunne muren waar dwars doorheen geschoten kan worden. Of anders gezegd, amper cover. En jij word gedwongen als eerste naar binnen te gaan en steeds meer richting de vijand te lopen. Je medespelers hebben natuurlijk geen zin om dat zelf te doen. En als je dan heel de tijd achterin blijf zitten blijven je tegenstanders heel de tijd respawnen, waardoor er geen eind aan komt. Je wordt dus gedwongen naar voren te lopen wat op de Veteran moeilijkheidsgraad bijna altijd resulteert in de dood, waardoor de mi ie heel dicht bij onmogelijk komt. Hadden ze daar bij Infinity Ward niet even kunnen nadenken over dat 'respawn-probleem' wat zich ook al voordeed in vorige Call of Duty's? Blijkbaar niet, want het zit er nog steeds in.
De singleplayer van Call of Duty 4: Modern Warfare is dus een schitterende campaign geworden die geschikt is om vele malen opnieuw te spelen. Het is een beetje jammer dat die vrij kort is en er nog een paar fouten in zitten, maar toch speel je zelden zo'n goede game. Ook zie je niet vaak een mooi einde in (Derde) Wereldoorlog game, wat hier wel het geval is.