Mensen maken nou eenmaal snel vergelijkingen. Zo ook met deel 1 en 2 van Rainbow Six Vegas. Deel 1 bracht veel vernieuwingen. Een dekkingsysteem dat op een prima manier afwi elde tu en de 1st en 3rd person view. De game werd veel toegankelijker. Het trok een ietwat groter publiek aan door het tactische aspect te verminderen, wat overigens de die-hard fans van Rainbow Six in de steek liet. Vroeger waren de Rainbow Six-games Hardcore met de hoofdletter H. Elke fout kon fataal zijn. Je moest meer opletten dan ooit. Keuzes maken. Je ging vaker dood dan je kon uitstaan, en je schreeuwde het uit als je net op het einde een fout maakte wat betekent dat je dood ging, en zoals ik al zei: Elke fout kon fataal zijn.
Maar toch, nog steeds ben je verplicht verder te kijken dan je neus lang is, en bij elke stap die je zet het hele gebied te verkennen, want overal kan iemand zitten. Ergens achter een bureau of gokmachine, in een huisje met een a asult-rifle of nagenoeg perfect gecamoufleerd met een sniper op het dak. Vergeleken met deel 1 kunnen ze nu overal zitten. Als je net denkt iedereen in een kamer, of huisje aan flarden heb geschoten, en naar de volgende deur rent, krijg je een paar 9mm kogels door je kop geschoten uit de gun van een terrorist. Door onoplettendheid. Doordat je je actie niet goed hebt gepland. Doordat je dacht slim te handelen, en haastig bent geweest. Deze game zet je aan het denken. Je moet alles goed plannen, en vooral goed uitvoeren, om te slagen.
De “ren en schiet” speelwijze, die je vast herkent van games als The Club wordt niet geaccepteerd in deze game. De tactische aspecten zitten er dus nog in, maar iets minder. Er zijn meerdere wegen die leiden naar Rome, wat in deze game betekent: er zijn meerdere manieren om een kamer binnen te vallen, en dus ook meerdere deuren. Zo kan je er bijvoorbeeld voor kiezen dat je maten via deur A naar binnen lopen om alle aandacht op zich te vestigen en de vijand af te leiden waarna jij via deur B de vijand van achter kunt flanken. Hoewel de A.I. erg sterk vooruit is gegaan, is het nog steeds het leukst om het in co-op te doen. Dan kan je pas echt afspreken wie wat doet, en voelt het allemaal veel echter en intenser aan. Hoewel in de meeste games, het geval is dat spelers bang zijn om dood te gaan en dus de anderen voorop laten lopen, is dat in deze game écht niet het geval.
Dit komt door de verslavende XP-systeem, wat de multiplayer van CoD4 zo sterk maakte. Per kill krijg je een x-aantal XP, voor bijvoorbeeld headshots komt er wat extra bij in de Marksman-categorie. Heb je een paar vijanden vermoord door middel van een granaat? Dan krijg je extra XP toegekend bij de A ault. Hierdoor gaat iedereen voor de kills en de zonodige XP, en is het meer een wedstrijdje tu en de spelers om wie de meeste kills maakt, en zo dus het meeste XP binnenhaalt. De XP die je offline vergaart, wordt ook meegerekend met je online score. Online is de game met maximaal 16 personen te spelen, en de co-op mode is zowels offline als online te spelen.