In Mirror's Edge speel je dus Faith, een zogenaamde runner die pakketjes van de ene kant van de stad naar de andere brengt. Maar een runner doet dat natuurlijk op zijn eigen manier, in dit geval dus over de hoogste wolkenkrabbers, honderden meters van de grond af. Faith is niet anders als alle andere runners, totdat ze na wat familieomstandigheden wel heel erg opvalt, en dat vooral bij de Blues. En de Blues hebben maar één doel, Faith vermoorden. Waarom is niemand duidelijk, en Faith's doel is daar achter te komen.
Gelukkig gebeuren er een aantal dingen die het verhaal wat opleuken en het vele malen intere anter maakt. Het verhaal is in Mirror's Edge dan ook zeker geen zwak punt, maar sommige plotwendingen zie je echt mijlenver aankomen. Toch is het nét goed genoeg om je te dwingen verder te gaan, waardoor de verslavingsfactor hoog blijft. Zou een pluspunt moeten zijn, en in dit geval is het dat ook gewoon. Toch zit daar een flink groot nadeel aan verbonden, door deze hoge verslavingsfactor is het einde wel heel erg snel in zicht. Als je een beetje doorrent is in twee speeldagen het avontuur al voorbij. In de praktijk betekent dit dat je gemiddeld zo'n 40 minuten per hoofdstuk doet, waar er negen van aanwezig zijn. Bereid je er dus maar op voor dat je na zo'n 6 uur het einde al ziet.
Na één keer uitspelen ontgrendel je de hoogste moeilijkheidsgraad, en verra end genoeg is de tweede speelbeurt nog steeds leuk. De eentonigheid, waar men vooraf heel bang voor was, is miniem en bovendien krijg je een behoorlijke vrijheid. In grote lijnen is de route die je neemt steeds hetzelfde, maar het verschil zit vooral in welke obstakels je overmeestert en hóe je dat doet. Soms krijg je de keuze om gewoon om te lopen of een snellere, maar een veel riskantere, route te nemen. Door dit soort verschillen is de tweede keer nog steeds leuk, en daarnaast zou het zomaar kunnen dat je nog een gele runnertas zie, wat verzamelobjecten in de game zijn.
Mocht je de verhaallijn toch zat zijn, kan je de Time Trial mode en de Speed Run mode proberen, beide in combinatie met de Leaderboards. Qua naam lijkt het dat het hetzelfde principe is, en in de praktijk is dat ook zo, Verschil is alleen dat je met Speed Run dezelfde parcours als de verhaallijn loopt, terwijl in Time Trial volledig nieuwe omgevingen geïntroduceerd worden. Het is een zeer leuke toevoeging, en het geeft natuurlijk altijd een goed gevoel als blijkt dat je nét een halve seconde sneller bent als één van je vrienden.
De herspeelbaarheid is dus een pluspunt, maar dat maakt de game niet goed. Wat dat wel doet, is ongetwijfeld de presentatie. Grafisch is het een pareltje, ondanks het opvallende kleurgebruik. In de hele game worden eigenlijk maar vier kleuren gebruikt, wit, blauw, rood en oranje. Het lijkt een rare combinatie, maar door dit feit geeft de game een futuristische sfeer, en dat is precies wat Mirror's Edge nodig heeft.
Want de sfeer, die maakt in dit geval de game. Het geeft een goed gevoel om met tientallen kilometers per uur op acrobatische wijze over daken heen te springen. Mirror's Edge is één grote briljante ervaring die zich qua sfeer mag meten met Halo, Fallout of Oblivion. Het gedeelte wat daarvoor zorgt, is de muziek. Het is ongeëvenaard hoe zulke simpele muziek op een zodanige manier ervoor zorgt dat de game een briljante sfeer uitademt. Het is onbeschrijfelijk hoe goed de muziek bij zowel de setting als de gebeurtenis past.
En gebeurteni en, die zijn er genoeg. De ene keer ben je op de vlucht voor de Blues, de andere keer ben jij diegene die aan het achtervolgen is. Hetzelfde geldt voor schieten, alles wat je tegenstanders kunnen, kan jij ook. En geloof me, er is genoeg te doen. Daarnaast zijn er veel verschillende locaties. Lang niet altijd, ook al illustreert Mirror's Edge dat wel, spring je van daken. Naast honderden meters boven de veilige grond zullen er ook momenten zijn dat je op de grond je avonturen moet voltooien, of zelfs kilometers onder de grond. Maar hoogte is natuurlijk ook niet alles, dus is besloten om in onder andere metrostations, winkelcentra en riolen rond te springen. Het is dus allemaal zeer afwi elend.
Vooralsnog lijkt Mirror's Edge dus een briljante game, met niets meer dan lof. Maar dan kan je wel een briljante sfeer en setting hebben met een hoge herspeelbaarheid, maar dan moet de gameplay wel goed zijn. Wees maar niet bang dat er nu iets negatiefs gezegd gaat worden, want ook de gameplay steekt geweldig in elkaar. Allereerst werkt de besturing zeer prettig, wat vrij opvallend is aangezien sommige knoppen volledig ongebruikt blijven. Gelukkig ergert het absoluut niet dat knoppen meerdere functies hebben. Wat mi chien wel ergert, is het schieten. Het werkt gewoon niet fijn als je er niet aan gewend ben. Daarnaast is de intelligentie van de tegenstanders absoluut niet hoog, ze laten zich wel erg makkelijk te grazen nemen. Dat betekent echter niet dat Mirror's Edge makkelijk is, want niets is minder waar. In het begin lijkt het allemaal mi chien een eitje, maar later begint het zeer pittig te worden. Toch is het niet frustrerend, omdat er meerdere manieren zijn een aantal obstakels te overbruggen. Om die reden probeer je het gewoon nog een keer, maar dan via een andere route. Je krijgt zo het gevoel dat het aan de speler ligt, hoewel dat niet altijd het geval is.
Mede doordat het schietsysteem niet optimaal gemaakt is, zijn de schietstukken niet altijd plezierig. Het gebeurt nog wel eens dat je in een bepaald gedeelte vaak dood gaat, en in vrijwel alle gevallen is dat niet omdat je een sprong niet haalt, maar omdat je doodgeschoten wordt. De stukken waar je gewoon vrijgelaten wordt en je zelf kan bepalen wat je doet, zijn meestal leuker dan stukken met tijdsdruk. Het is niet zo dat je er tegenop gaat zien, maar het valt op dat die stukken minder goed verlopen.
Dus ja, Mirror's Edge is kort, heeft een slechte AI en ietwat saaiere stukken. Daarnaast zijn de cutscenes van een beetje laag niveau door een cartoon setting. Toch zijn het allemaal kleine minpuntjes die niet ergeren, vooral niet ten opzichte van de pluspunten. Mirror's Edge is innovatief, nieuw, uniek en mooi. En ditmaal is het ook nog eens goed uitgewerkt. En dan, dan krijg je een briljante game.