Ook deeltje drie van de FIFA Street-reeks speelt zich af op straat. Wat de regels zijn ten opzichte van het échte voetbal? ''Dat er geen regels zijn''. Ook in dit deel kan je weer hersenloos een potje voetbal spelen en gaat het er weer om je tegenstanders door de benen te spelen, en de mooiste en meest vernederend goals te maken. Maar nog steeds is het dubbelop en mist de game enige vorm van diepgang. Met buttonbashen en een vleugje geluk red je het als beginner met gemak tegen een ervaren speler, en het blijft een vraag welke trucs nou écht goed zijn, aangezien je ze allemaal met hetzelfde gemak maakt.
Net als in voorgaande delen is de gamebreaker ook weer aanwezig. Deze gamebreaker wordt aangeduid door middel van een balk bovenaan het scherm die zich vult naarmate je meerdere en mooiere trucs uithaalt. Zodra de hele balk gevuld is, kun je de gamebreaker activeren, waardoor je schoten op doel voor een bepaalde tijd veel harder aankomen dan normaal, en ze voor de keeper dus ook veel moeilijker te stoppen zijn. Voor de rest is de gameplay niet veel verandert, en voelt het nog steeds erg vertrouwd aan. Je zal je tackles in dit deel wel op een ander manier moeten maken. Terwijl je in de voorgaande delen alleen op vierkantje moest rammen, zal je in dit deel anders te werk moeten gaan. Door de L2 knop in te drukken neem je een verdedigende positie aan, en als je dan tijdens het indrukken van deze toets ook nog eens vierkantje indrukt is je tackle gegarandeerd een succes.
Alhoewel de game op het gebied van gameplay niet erg veel veranderingen heeft doorstaan, is dat grafisch wel het geval. Deel 1 en 2 hadden grafisch vooral een ietwat serieuze uitstraling en de spelers werden zo realistisch mogelijk in beeld gebracht. In dit deel zijn de spelers op een geheel ander manier in beeld gebracht. Je zou bijna kunnen zeggen dat ze 'belachelijk zijn gemaakt'. Zo is Rooney bijvoorbeeld erg dik in de game, terwijl Ronaldinho ontzettend dun is. Ze zien er erg cartoony uit waarbij er dus erg veel overdreven wordt.
Naast het feit dat sommige spelers er belachelijk uit zien, spelen ze ook belachelijk. De A.I. van de tegenstander is om van te huilen. Ze werken niet samen, grijpen nooit in, en soms blijven ze lomp om zich heen kijken terwijl de bal bij ze voor het rapen ligt. Trucjes voeren ze daarentegen wel goed uit. Soms té goed vergeleken met de manier waarop ze samen spelen, en de game mist dus zijn balans. Het is allemaal werkelijk een zooitje.
Er zijn zelfs dingen die wat minder, zeg maar gewoon slechter, zijn dan voorgaande delen. Zo is het bijvoorbeeld niet meer mogelijk om je eigen personage te maken. Iets wat de voorgaande delen tot een succes maakte. Zeg nou zelf, wat is er leuker dan 'met jezelf' tu en alle grote voetbalsterren rondlopen en Ronaldinho een panna te bezorgen? Ook is de game ietwat korter. Er zijn negen toernooien met elk een aantal wedstrijden die je moet spelen en uiteraard winnen. In een uur of drie heb je, je hier dan ook doorheen gespeeld waarna er nog een multiplayer overblijft.
Deze multiplayer kan je spelen tegen een computergestuurde tegenstander, of tegen je maatje op de bank. Ook is het mogelijk het online tegen anderen op te nemen. De enige mode die er hier uitspringt en verreweg de beste en leukste is, is de World Challenge waarmee je het met jou team op kan nemen tegen anderen om jezelf zo steeds hoger in de leaderboards te werken. Voor de rest voelt de multiplayer eerder als een verplichting, dan een leuk extraatje. Nadat je de singeplayer in een uur of 3 uit hebt gespeeld blijft er alleen nog een middelmatig uitgewerkte multiplayer over.