Met daarmee gezegd te hebben dat Fable een groot deel van de beloftes wel nakomt, zegt het voor de rest helemaal niets. Want laten we eerlijk zijn, voor Fable 2 werden een stuk minder beloftes gemaakt dan Fable. Dus is Fable 2 wel de game waar vele gamers jaren op wachtten? Één ding is zeker, het wekt gemengde gevoelens op.
Vooropgesteld, Fable 2 speelt zich 500 jaar later af dan zijn voorganger en het verhaal staat helemaal op zichzelf. Toch kan wat informatie van het vorige deel nooit kwaad, zodat het verhaal wat beter te begrijpen is. Will-users (magiërs) spelen een belangrijke rol, en 500 jaar later, wanneer Fable 2 zich dus afspeelt, is het groepje dat Will gebruikt opeens zeer klein geworden. Maar de speler, als held, heeft dit natuurlijk wel als mogelijkheid. Lord Lucien, de grote snodaard uit het spel, heeft dit al door als je nog heel jong bent, en rekent snel met je af. Althans, dat denkt hij.
Maar een game beginnen met de dood is natuurlijk niet heel erg logisch, dus genees je wonderbaarlijk van je schotwonden en is het aan jou de taak erachter te komen waarom Lord Lucien je uit de weg wilt hebben, en hoe je hem het beste kan stoppen. Toegegeven, het klinkt cliché en eigenlijk is het dat ook. Slecht is het verhaal absoluut niet, maar van een RPG mag je in de tegenwoordige tijd wel een wat beter uitgewerkt verhaal verwachten. Plotwendingen zijn er amper en het einde lichtelijk teleurstellend.
Jammer genoeg is het verhaal niet het enige zwakke punt in Fable 2. Sterker nog, als alle minpunten op een rij worden gezet is het verbazingwekkend dat Fable 2 nog een voldoende scoort. Er is zó enorm veel fout aan Fable 2, en dan vooral op het gebied van de moeilijkheidsgraad. Deze ligt zo enorm frustrerend laag, soms zit je je werkelijk af te vragen voor welke doelgroep deze game bedoelt is. Een beetje goed omgaan met de ervaringspunten die je krijgt en het is mogelijk de helft van de game uit te spelen zonder dood te gaan. Mocht je het toch nog presteren dood te gaan, is de straf vele malen te laag om je echt te motiveren levend te blijven. Na de dood is het voor de speler niet meer mogelijk alle ervaringspunten die die in zijn laatste gevecht won, op te pakken. Een beetje slimme speler verzamelt ze echter vlak voordat die dood gaat, zodat je helemaal niets verliest. Want ook de tegenstanders die je net vermoord had, blijven dood.
Naast dat het veel te makkelijk is om je tegenstanders te vermoorden, zitten er in andere elementen ook geen uitdaging. Zo vind je hond automatisch alle verzamelobjecten, dus daar hoef je zelf de moeite niet voor te nemen. Verder is het mogelijk midden in een quest te fast-travellen, waarbij dus paden met veel vijanden gewoon genegeerd kunnen worden. Mocht je toch dat pad willen lopen, is het onmogelijk de verkeerde weg te nemen door een magisch spoor wat aangeeft waar je heen moet. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, is het in Fable 2 ook nog eens véél te makkelijk snel schatrijk te worden.
Ook grafisch is Fable nou niet echt bepaald sterk. Het ziet er allemaal een beetje hoekig en simpel uit en grafische fouten zijn niet erg zeldzaam. Gelukkig zijn framerate-problemen wél zeldzaam, alles loopt op rolletjes met een stabiele fps. Dus de wereld is niet bepaald mooi, maar dat is niet het enige wat eraan scheelt. Albion is verdeeld in tientallen stukken, en elk gebied is vrij klein. Wil je van gebied veranderen, zal je vrij lange laadtijden te verduren krijgen. Overigens is de overgang van een gebied soms enorm onlogisch. Vanuit een braaf, klein dorpje met veel lieve vlinders en konijnen overgaan naar een regenachtige bergrots vol bandieten is niet bepaald geloofwaardig. Bovendien is Fable 2 aardig lineair. De paden lopen vaak maar één kant op, en het is niet mogelijk van de paden af te lopen.
Hoewel Fable 2 verra end afwi elend is, blijft er één ding de hele tijd terugkomen, en dat is een enorm makkelijk, tijdrovende en bovenal saaie minigame. Het is een kwestie van een knop lang indrukken en op het goede moment loslaten. Het kan aan mij liggen, maar de meeste mensen kopen daar geen game voor. Waarom het dan toch zo vaak terugkomt, is net een raadsel.
Na zo'n enorme berg kritiek is het mi chien verbazingwekkend om in deze review te lezen dat Fable 2 eigenlijk een zeer vermakelijke game is. Want als er iets goed is uitgewerkt in deze game, is het het vechtsysteem. Het is verdeeld over drie vechtsystemen; melee, ranged en magie. Elke soort bezet één knop op de controller en verra end genoeg zijn de aanvallen zeer gevarieerd als je nagaat dat het allemaal met een knop gebeurt. Het gaat erom hoe lang je de knop indrukt, wanneer je het doet en in welk ritme het gebeurt. Als de speler een beetje je ervaren is met het systeem kan hij met weinig knoppen de mooiste combinaties maken.
Aangezien er drie vechtsystemen zijn, worden de ervaringspunten ook verdeeld over diezelfde systemen. Gebruik je vaak magie, zal je sneller spreuken kunnen ontgrendelen. Voor de overige twee geldt natuurlijk hetzelfde. Als de speler nou eenmaal in de drie vaardigheden goed geëvolueerd is, is er heel veel mogelijk. Het is leuk en motiverend om nieuwe manieren te ontdekken om je vijand te verslaan. Het is bijvoorbeeld mogelijk om eerst de tijd te vertragen, dan je tegenstander in de fik te steken, om vervolgens een stuk lood in hun hoofd te planten. Variatie genoeg.
En die variatie vind je ook terug in de quests. Hoewel het vrijwel altijd aankomt op vechten, heb je nooit het gevoel dat je steeds hetzelfde doet, die irritante minigame daargelaten. Ook de variatie van tegenstanders helpt daaraan mee, omdat elke tegenstander wel een zwakke plek heeft. Tactiek is dan ook een belangrijk onderdeel. Bij sommige vijanden heeft het gewoonweg geen zin om ze vol te pompen met lood, als het een stuk effectiever is als je een zwaard in zijn ribbenkast plant. Door dit element lijk je ook alerter te blijven, zodat je steeds meer zwakkere plekken vindt. Een kleine tegenvaller is dan wel dat de eindbaasgevechten wat minder gevarieerd zijn.
Maar de eindbazen zijn wel sfeervol, wat de hele game in principe is. De wereld is niet zo enorm mooi, maar het is wel vrolijk en straalt sfeer uit. Daarnaast is het audio-gedeelte gewoonweg briljant. De muziek past goed bij de situatie en spring op het goede moment in. En de voice-acting is van een ongekend niveau. Kort gezegd is de sfeer van Fable 2 niet te beschrijven in woorden; het moet ervaren worden.
Verder is de lengte van de game zeer positief. Hoewel de hoofdquest in ongeveer acht uur klaar kan zijn, zijn er ongekend veel vermakelijke sidequests. Er lijkt werkelijk geen eind aan te komen. Als je toch het eind van alle sidequests wilt zien, is het mi chien handig een vriend uit te nodigen via Xbox Live om coöperatief verder te gaan. Deze mode werkt goed qua gameplay, maar er zijn toch twee minpunten aanwezig. Als de speler een andere game binnenkomt, is het niet mogelijk met je eigen held te spelen. Het andere nadeel is dat de camera lang niet altijd goed meewerkt, omdat de twee helden slechts enkele meters van elkaar verwijderd mogen zijn. De coöperatieve modus is vermakelijk, maar had wel wat uitgebreider gemogen.
Kort samengevat is Fable 2 een briljante ervaring, die té veel dingen fout doet om tot de echte toppers te behoren. Jammer, want het Fable-universum heeft veel potentie. Ondanks de vele fouten mag Fable absoluut niet een slechte game genoemd worden.