Gamer.nl: Wat was je reactie toen je werd gevraagd om in een game te acteren en heeft het je perceptie over games veranderd?
Adam Harrington: Het was een geweldige ervaring en ik ben blij dat ik betrokken ben geweest bij een dergelijk uniek project. Om eerlijk te zijn had ik al een tijdje geen games meer gespeeld toen ik begon met het werk voor L.A. Noire. Maar ik heb inmiddels een console en L.A. Noire is de eerste game die ik van begin tot eind heb doorgespeeld.
Kun je ons iets vertellen over hoe het overzetten van je gezicht naar een game in zijn werk gaat?
De eerste stap is om iedere scène te spelen terwijl je een speciaal Motion Capturing-pak draagt. Zo’n pak is beplakt met vele kleine balletjes om de beweging van het lichaam te kunnen registreren. In deze fase werk je samen met de andere acteurs, oefen je alvast je tekst en kun je een gevoel krijgen van hoe een scène zich laat spelen. Zodra het MoCap-gedeelte erop zit, worden onze gezichten individueel opgenomen met de MotionScan-techniek.
Hoe hield je rekening met het feit dat er geen decor of set was om scènes in op te nemen?
Het duurde even voordat ik er daaraan gewend was. In principe acteerde je enkel tegenover een stukje muur, met daarop eerst een ‘X’, toen een foto van Siddartha en uiteindelijk de Mona Lisa. Gelukkig hadden we de scènes al eens doorgenomen met de andere acteurs er bij, dus konden we terugvallen op referentiepunt qua emoties. Zodra je midden in het MotionScan-proces zit, is het koud en fel, maar de emotionele kern van je acteerprestatie is er daardoor nog altijd. Wanneer je eenmaal gewend raakte aan de omgeving, werd het zelfs heel normaal, wat op zichzelf dan weer heel vreemd is.
Het personage dat je vertolkt, Roy Earle, wordt niet ondervraagd in het spel. Had je niet liever een personage gespeeld dat wel vragen van hoofdpersoon Cole Phelps moest beantwoorden?
Als ik de kans had gekregen om auditie te doen voor een personage dat ondervraagd zou worden, dan zou ik dat zeker hebben gedaan. De personages zijn fantastisch en ik verbaasde me over hoeveel bekende acteurs ik zag die voor slechts één of twee scènes op kwamen draven. Dus het moet geweldig geweest zijn om daaraan mee te werken. Of ik zelf mijn personage Roy Earle op had willen geven in ruil voor zo’n rol? Absoluut niet!
Hoe vond je het eindresultaat van jezelf terugzien in de game?
Het is geweldig. Wel een beetje vreemd nog aan het begin, maar ik ben erg blij met hoezeer het personage op me lijkt. Wat het bijzonder maakt: het is vooruitstrevend dat mensen nog altijd niet kunnen geloven dat het geen animatie is. Het is een opname van een acteerprestatie, dus het personage dat mensen zien ben ik.