Gamer.nl: Je maakt al lange tijd deel uit van de StarCraft-community. Hoe werd je bekend met het spel?
Incontrol: Voordat het spel werd uitgebracht, las ik er al over in PC-tijdschriften en kreeg ik de kans om de alfaversie te testen; ik ben er altijd al verslaafd aan geweest. De overeenkomsten die het spel kent met Warhammer 40k: Tyranids en het feit dat het een real-time strategiespel is zoals mijn toenmalig grote liefde, Warcraft II, waren al te veel redenen. Ik wilde er iets mee te maken hebben en moest en zou het spelen!
Wanneer en hoe maakte je de transitie van amateur naar profe ionele speler?
Ik weet eigenlijk niet precies wanneer, aangezien ik het spel altijd volledig heb uitgeput. De competitieve factor, gameplay en community hebben me altijd al gefascineerd. Toen Evil Geniuses mij onder contract nam en ik met hun reisde tijdens de StarCraft: Brood War-tijden, werd mijn hobby mijn werk.
Wat was je motivatie om verder het profe ionele pad te bewandelen?
Mijn motivatie waren de connecties die ik had gelegd en het gevoel het spel en zijn community iets "schuldig" te zijn. Ik heb altijd een team gehad om te leiden, een competitie waarop ik me moest voorbereiden en een sociaal netwerk van mensen die ik als vrienden zie en in sommige gevallen zelfs als familie. Het was gewoonweg nooit een optie om deze mensen in de steek te laten en het spel, waar ik zo van houd, achter me te laten. Vandaar dat ik het ook nooit heb gedaan!
Hoe bereid jij je voor op grote toernooien en belangrijke wedstrijden?
Binnen het spel is het een kwestie van veel wedstrijden spelen. Custom Games speel ik wanneer ik bepaalde maps of tactieken wil oefenen, maar om dit te verfijnen zal ik toch tegen willekeurige mensen moeten spelen online. Mentaal is het al een lastiger verhaal. Ik denk niet dat ik me ooit heel goed mentaal heb voorbereid op een competitie. [Spelers van] Evil Geniuses lezen momenteel het boek Mind Gym door Gary Mack en ik moet toegeven dat het boek mijn manier van denken en voorbereiden enorm heeft veranderd. Succes visualiseren, optimistisch en positief blijven. Allemaal enorm belangrijke factoren.
Zou je ons voor willen stellen aan "de donkere kant" van de profe ionele sport?
Het de "donkere kant" te noemen, is mi chien lichtelijk overdreven. Ik denk dat alles een goede en een slechte kant kent. Voor ons profe ionele spelers zijn deze slechte kanten voornamelijk iets mentaals. StarCraft II is jong en nog steeds in zijn groei, wat betekent dat de grenzen, verantwoordelijkheden etc. nog niet volledig zijn gedefinieerd. Als ze mij ongerust willen maken, dan zijn daar een miljoen verschillende manieren voor; daar maken veel mensen misbruik van. Als mensen kritisch tegenover mij zijn, me uitschelden of vraagtekens zetten bij alles dat ik doe... Dan hoor, lees en zie ik dat. Een verder ontwikkelde sport zoals basketbal heeft mensen die als baan hebben deze negatieve invloed zo ver mogelijk van de spelers te houden. Het is logisch dat mensen die niet op dat niveau meedraaien betrokken willen zijn, maar het is net zo belangrijk voor de spelers om een bepaalde buffer om zich heen te hebben. Zo kunnen zij zich kunnen concentreren op hun baan, het spel. Wij StarCraft II-spelers hebben niemand die deze buffer controleert, waardoor het aan ons is om ermee om te gaan. Sommigen lukt dat beter dan anderen. Daarom zie je soms breakdowns met in het ergste geval een depre ie tot gevolg.
Daarnaast hebben spelers veel problemen met de financiële instabiliteit binnen de elektronische sport. Hoe vaak horen we wel niet dat een team een speler zijn salaris niet uitbetaalt? Een competitie die het prijzengeld niet uitkeert? Het komt regelmatig voor dat spelers niet betaald krijgen voor hun werk, dat beloftes niet na worden gekomen. Vandaar dat het van belang is dat de community dit soort organisaties straft voor hun gedrag, anders wordt de groei van de e-sport belemmerd.
Het laatste punt is de gezondheid van de spelers. StarCraft II kan gezien worden als een kantoorbaan. We zijn meerdere uren per dag gebonden aan onze computer. Spelers hebben vaak na een lange, mentaal stre volle dag waar ze ook nog emotioneel uit balans zijn geraakt, geen zin om naar de fitne tudio te gaan of een gezonde maaltijd te bereiden. Het is makkelijk om in een gat te vallen, waarin je niet meer goed voor je lichaam zorgt. Fysiek verval heeft ook invloed op je mentale gesteldheid, vandaar dat het cruciaal is om te onthouden dat je een atleet bent die zijn lichaam ook zo hoort te behandelen.
Hoe ga je om met tegenslagen?
Het is natuurlijk lastig. Verliezen en winnen zijn besmettelijk. Wanneer je wedstrijden verliest, lijkt er geen einde aan te komen, maar hetzelfde kan gezegd worden over overwinningen. Ik ga met tegenslagen om zoals ik verwacht dat de meeste topsporters ermee omgaan: doorgaan. Als ik me bezig blijf houden met mijn tekortkomingen en daar mijn aandacht op vestig, heb ik eigenlijk al mijn [negatieve] toekomst voor mezelf geschreven. Ik concentreer me liever op de positieve aspecten en zeg tegen mezelf: "Ik kan het", in plaats van "ik kon het niet en zal het nooit kunnen".
Hoe beïnvloedt je mentale staat je resultaten?
StarCraft II is grotendeels iets mentaals. Als je hoofd vol zit met een gevoel van falen en met twijfels dan zul je niet veel bereiken. De praktijk wijst dit duidelijk uit, kijk maar naar mij. Ik heb niet zo goed gepresteerd tijdens de laatste Major League Gaming-toernooien. Vaak, wanneer ik het erover had, zei ik ook dat ik gewoonweg niet had moeten winnen omdat ik tegen veel betere tegenstanders moest spelen. Wat voor instelling is dat? Waarom zou ik concurreren als ik enkel die spelers hoor te verslaan die "onder mijn niveau" liggen en hoor te verliezen tegen die "boven" mij? Met een nieuw perspectief komt een nieuwe instelling en ik werk er hard aan om een betere speler te worden.
Kan er een situatie of reden ontstaan die zou maken dat je met StarCraft II stopt?
Als ik niet meer mijn dagelijks brood kan verdienen, zou het niet te verantwoorden zijn om ermee door te gaan. Ik ben geen 15 jaar meer. Ik ben 26 en heb een vriendin waar ik absoluut op een gegeven moment mee wil trouwen. Ik moet mijn leven kunnen betalen and daar steeds nuchter over blijven. Als ik dit kan blijven doen tot mijn pensioen, prima! Dan doe ik dat graag! Zo niet, dan moet ik doorgaan met mijn leven.
Om alles terug in perspectief te zetten: waarom wegen de goede aspecten uiteindelijk toch zwaarder dan de mindere?
De zware aspecten spelen een vitale rol, aangezien ze je persoonlijkheid uitbouwen en de reis zo veel bevredigender maken. Wanneer ik uiteindelijk een groot toernooi heb gewonnen en de trofee in handen houd, dan weet ik dat het niet zomaar geluk was. Ik ben daar aangekomen na tegenslagen, diepe dalen, geweldige hoogtepunten en zware uitdagingen en beproevingen. Dat is een gevoel dat ik eerder in fysieke sport en Brood War heb ervaren. Ik weet hoe het voelt en wat je ervoor nodig hebt. Dat gevoel ga ik weer ervaren en, wanneer het zo ver is, ga ik huilen van geluk, aangezien ik er zo hard voor heb gewerkt om het te bereiken.