Spider-Man: Miles Morales vult het Marvel-gat van 2020

Ondanks alle ellende viel er voor mij persoonlijk weinig te zeuren dit jaar. Het privilege om binnen te blijven met een inkomen was namelijk niet aan iedereen toebedeeld, en bovendien verschenen er geweldige games om even aan de realiteit te ontsnappen. Maar als ik dan toch even mag zeuren: het gebrek aan een nieuwe Marvel-film dit jaar was schrijnend voor iemand die daar intens van geniet.

Uiteraard bespreken we op Gamer.nl geen films, en dat is met mijn filmsmaak maar goed ook. Hoe meeslepend en emotioneel de Rotten Tomatoes-top tien ook kan zijn, er gaat voor mij niets boven het volgende hoofdstuk in het Marvel Cinematic Universe. Gewoon lekker met vrienden speculeren over welke schurk er opduikt en opzoeken hoe zaken verlopen in de comics, om vervolgens (hopelijk) beloond te worden met antwoorden op die vragen. Dát kon dit jaar helaas niet, waardoor er langzaam maar zeker een soort Marvel-leegte gat ontstond. En net wanneer ik bijna daarin verdween, verscheen Marvel’s Spider-Man: Miles Morales om me te redden.

Verwarring

Dat terwijl er voorafgaand aan de release van de game een hoop verwarring bestond. Is het een uitbreiding? Is het een volwaardig vervolg? Het resultaat zit ertussenin: een korter vervolg op Insomniacs fantastische Spider-Man uit 2018 met de jonge spinnenman in de hoofdrol. Voor wie hoopte op een dertig uur durend openwereldavontuur als PlayStation 5-lanceergame is dat wellicht een teleurstelling, maar stiekem was deze kleinere schaal tussen al het najaarsgeweld uiterst prettig. Gewoon Het betrof gewoon een bevredigend avontuur van een uurtje of tien, waar je in slechts een weekend doorheen bent.

Uiteraard lijkt Miles Morales veel op z’n voorganger. Het maakt gebruik van dezelfde stad en kent zeer vergelijkbare gameplayelementen, zoals de vrijwel perfecte slingermechaniek. Toch doet de game nét genoeg om Miles, in de context van het verhaal, neer te zetten als een unieke superheld met eigen sterke en zwakke punten. Dat varieert van details als zijn ongemakkelijke lichaamstaal bij het slingeren, tot fundamentele aspecten als zijn spetterende Venom-krachten. Vooral die laatste zijn een onverwachts goede toevoeging; Miles’ grotere arsenaal maakt hem eigenlijk een interessantere superheld dan Peter Parker, waardoor het bijna lastig is om terug te keren naar het origineel of de remaster.

Insomniacs Marvel-universum

Miles Morales’ grootste triomf is echter de manier waarop het in korte tijd een eigen versie van het Marvel-universum bouwt, een onderschatte prestatie in zowel games als films. Tijdens het spelen ervaar je vanuit het oogpunt van Miles dat de tijd in Manhattan sinds 2018 niet heeft stilgestaan. Insomniac had ook kunnen kiezen voor een makkelijke uitweg - door het verhaal zich bijvoorbeeld tijdens het origineel af te laten spelen – maar verzint in plaats daarvan voor alle belangrijke personages een achtergrondverhaal. Zowel Miles als Peter verwerken nog het verlies van geliefden, de hilarische radioshow van J. Jonah Jameson heeft opeens concurrentie van de Danikast en inwoners worstelen met de nasleep van de ‘Devil’s Breath’ en de bouw van het mysterieuze Roxxon Plaza.

Het resultaat is een game die coherent voelt, barst van verwijzingen naar het vorige deel en spelers het gevoel geeft dat New York City doorleeft, of er nou een Spider-Man in rondslingert of niet. Het gooit de gebeurtenissen van het eerste deel niet overboord, maar grijpt ze juist aan om het verhaal op een geloofwaardige manier uit te breiden. Het dove meisje Hailey Cooper is daarbij een eervolle vermelding waard. Haar zelfverzekerdheid en Miles die gebarentaal spreekt alsof het – terecht – de normaalste zaak van de wereld is bewijzen dat Miles Morales gewoon ook gewoon een hele coole game is.

Als geroepen

En zo vult Insomniac opeens een Marvel-gat dat tot op heden alleen het MCU kon vullen. De finesse en liefde waarmee dat gebeurt roept daarom de vraag op wat de ontwikkelaar van plan is: toch een uitgebreid vervolg aankondigen met Peter in de hoofdrol, of toch vaker kleinschaligere titels met nieuwe verhalen uitbrengen, alsof je als speler om het jaar wordt beloond met een nieuwe comic. Voor dat laatste valt wat te zeggen, want de ontwikkeltijd van Miles Morales was korter – en daarmee waren de kosten ongetwijfeld lager. Marvel’s Avengers bewees dit jaar immers dat ook blockbuster-Marvel-games een financieel risico zijn.

Wat Insomniac Games ook beslist, Spider-Man Miles Morales kwam als geroepen en voelt als een fantastische, interactieve Marvel-film. Daar ben ik Insomniac dankbaar voor.