Dit jaar kocht ik van mijn eerste maandloon een nieuwe game-pc om samen met een stel vrienden PUBG te spelen. Hoewel de battle royale-game inmiddels stevige concurrentie heeft van het grote succes dat Fortnite heet en steeds meer games een dergelijke modus toevoegen, heeft PUBG dit jaar een plekje in mijn hart veroverd. Mijn pa ie voor de game ligt niet aan een specifiek element waar de game in excelleert (nog steeds is PUBG verre van geoptimaliseerd), maar aan het feit dat er een digitale speeltuin wordt neergezet waar je speelplezier volledig ingevuld kan worden door de groep vrienden waarmee je speelt.
Serieus plezier
Onze groep speelt PUBG over het algemeen niet serieus. Dat komt deels omdat we gewoon niet goed zijn in shooters. Het heeft echter ook met onze groepsdynamiek te maken. Het is prachtig om te zien hoe PUBG je met een stelletje idioten uit een vliegtuig gooit en je geen instructie krijgt over hoe je het einde en de felbegeerde Chicken Dinner moet behalen. Vaak kiezen we eerst een locatie om te verdedigen (stiekem altijd school of Pecado), inclusief spontane liedjes die ontstaan(‘’PiePaPecadooOoooOoo)’, die door de speakers galmen alsof Cazimir, een van mijn medespelers, de lokale volkszanger is.
Eenmaal aangekomen begint de jacht naar loot, waarna de laatste vriend (Laurens) ook eindelijk eens landt (het is ongelooflijk hoe lang sommige spelers hier over doen). Inmiddels is de meeste loot al gepakt, wat resulteert in een overgebleven shotgun. Laurens een shotgun geven is echter levensgevaarlijk, aangezien hij vervolgens deuren opent door er simpelweg op te schieten. So much for stealth.
Open Mic
Als we stealth toch uit het raam gooien, gaan we meteen all the way. Gretig maken we gebruik van de Open Mic-functie om "Get Ready for Launch"en “And his name is John Cena!’’ over de speakers heen te knallen. Maar ook de Open Mic van ander spelers zorgt voor vermaak. Eén van de leukste momenten ontstond toen we een tweetal tegenkwamen dat in een huisje nietsvermoedend aan het communiceren was via Open Mic. We slopen dichterbij, gooiden een handgranaat naar binnen en konden meegenieten van een "oh fuck!", gevolgd door nog meer gescheld, terwijl we de auto stalen en wegreden met een dubbele kill. Heerlijk.
Van elkaars banden lek schieten, tot hysterisch schreeuwend wegrennen voor shotguns: PUBG-se ies zitten propvol onzinnig vermaak
Voertuigen
Ik geef het toe, ik kan het niet laten om gebruik te maken van voertuigen in PUBG. Nou is dat niet zozeer een probleem, want soms kan het zeer nuttig (of zelfs vereist) zijn om snel grote delen van de map te overbruggen voordat je in de Blue Zone terechtkomt. Ook tegen snipers is een buggy of busje een stuk geschikter dan met je groep over een open vlakte lopen. Het grote probleem is dat ik een fan ben van motoren. Die zijn heerlijk snel, maar zo ongelofelijk onstabiel. Als ik niet probeer een onmogelijke sprong op een gebouw uit te voeren - dat ziet er immers zo tof uit in de filmpjes - dan knal ik zonder het in de gaten te hebben wel tegen een steen aan, waardoor mijn metgezel ook meteen het loodje legt.
Er zijn ook beschamend veel deathcams te vinden waarin ik vol tegen een boom aan knal of in een ravijn stort. Maar je leeft voor die kills waar je volledig vanuit het niets met volle vaart een random speler platrijdt en de momenten dat je metgezellen hun adem inhouden wanneer je weer eens het luchtruim in schiet. Sorry, jongens!
Friendly Fire
Wanneer de avond vordert en Chicken Dinners uitblijven, daalt ook het niveau. Het zou mij niets verbazen als de verhouding tu en vijanden en vrienden die geraakt worden door flashbangs bij ons compleet verkeerd ligt. Soms drop je net iets te ver van de andere spelers af, waardoor de actie uitblijft en we die zelf maar gaan creëren. Van elkaars banden lek schieten, tot hysterisch schreeuwend wegrennen voor shotguns: PUBG-se ies zitten propvol onzinnig vermaak. Zo had Laurens op een gegeven moment besloten dat het zijn levenswerk was om een motor een flatgebouw in te rijden via de trap. Hij kwam vervolgens vast te zitten op de derde verdieping, waar die uiteindelijk het loodje legde door een toevallige voorbijganger. Prachtig is om daarna op de killcam te zien hoe deze speler rustig aan het looten was, maar afgeleid wordt door een vreemd kabaal in het trappenhuis. De verwarde zoektocht naar het kabaal en de lichte aarzeling vlak voor de kill maakte het helemaal af.
Adrenaline
Toch zijn er ook overwinningen behaald met deze groep idioten. Met behulp van helden als Mikko-ik-heb-in-het-leger-gezeten tot Jasper-soms-schiet-ik-per-ongeluk-raak, kunnen we soms genieten van een Chicken Dinner. Of neem Cazimir, die tweede werd met zijn verstoppertjestactiek (om vervolgens een disconnect te krijgen, waardoor hij alsnog dood ging in de Bluezone). De keer dat we een halfuur lang uitgebreid aan het looten waren, om daarna met vier spelers met de dikste guns een vluchtende speler te mi en, die vervolgens met de laatste auto wegreed en ons achterlaat in de Blue Zone, vergeten we maar even.
Het mooie aan PUBG vind ik dat de game je zoveel emoties laat voelen. Van dubbel liggen van het lachen met je vrienden, of een gil van pure angst vanuit je broer, tot de intense adrenaline wanneer je in de End Game belandt: ik was vergeten dat je zó intens betrokken kon zijn in een game.
Tot en met volgende week kan je op Gamer.nl elke dag een nieuwe Favoriet van de Redactie verwachten waarin we de games behandelen die ons dit jaar het meest hebben gegrepen.