Zonder bombarie is Somalian Syndrome ergens in oktober toegevoegd aan de productcatalogus van de Ru ische uitgever Akella. Er is geen persbericht geweest, of in ieder geval niet overgenomen door de internationale gamemedia. Stilletjes zijn de eerste screenshots en een lijst met feiten, de zogeheten factsheet, online gezet, in afwachting op een toevallig pa erende journalist op zoek naar nieuws over obscure Ru ische gameproducties.
Voor Akella is Somalian Syndrome een combinatie van twee spelgenres waarin het al actief was: de piratengame (Sea Dogs, City of Abandoned Ships) en botensimulaties (PT Boats). Met deze combinatie lijkt Akella het grauwe genre van de botensimulaties, die zich meestal tijdens de Tweede Wereldoorlog afspelen, wat meer cachet mee te willen geven. Een prachtig cruiseschip dat vanaf een klein bootje met raketwerpers tot zinken wordt gebracht spreekt toch meer tot de verbeelding dan een groot marineschip dat een vergelijkbare kolos van kilometers afstand met artillerie bestookt. Op zo’n cruise hadden we immers zelf kunnen zitten en piraten horen samen met ninja’s en zombies toch tot de coolste dingen die je in games kunt hebben. Dat het hier niet gaat om ooglapje, houten poot en “Shiver me timbers”, ‘negeren’ we voor het gemak even.
Cruel thugs
Gevoelsmatig lijkt dit thema ongeschikt voor een vrolijk schietspelletje. Conflicten die nog de orde van de dag zijn, liggen immers gevoeliger dan een oorlog waarvan de meeste directe betrokkenen al zijn overleden. Dat zagen we ook met de commotie rond Six Days in Fallujah. Maar waar Six Days in Fallujah nog de intentie had om de Irak-oorlog subtiel en realistisch weer te geven, belicht Akella in zijn beschrijving van Somalian Syndrome de zaken wel heen eenzijdig.
“Somalische piraten worden door iedereen gevreesd”, zo leert de beschrijving ons. “Ze hebben vernietigende aanvalskracht, vooral wanneer ze olietankers en andere civiele vaartuigen aanvallen. Vaartuigen die niet aangepast zijn aan oorlog en niets hebben om zich tegen de machinegeweren en raketwerpers te verweren.” Een ultieme vijand dus, die Somaliërs. Stoute jongens die zich richten op weerloze doelwitten. Helaas is het “te duur om een militaire macht paraat te houden, die een constante verdediging moet bieden tegen dit wrede tuig”. Maar gelukkig is er een adequaat antwoord op deze snoodaards: “Je kunt huurlingen inzetten!” Deze zijn “net zo snel als de vijand, maar veel gevaarlijker en dodelijker, zelfs wanneer ze in de minderheid zijn”.
Geen nazi's
Zonder goed te praten wat de Somalische piraten aanrichten, gaat Akella hier wel heel kort door de bocht door ze letterlijk af te schilderen als cruel thugs. De Somalische piraten hebben een heel andere motivatie dan bijvoorbeeld de nazi’s, die uit waren op wereldheerschappij. Veel Somalische piraten waren namelijk ooit hardwerkende vi ers die door grote westerse vi ersboten en strenge visquota hun werk niet langer konden uitoefenen. En er moet toch brood op de plank komen en Somalië is nou niet het land met veel economische mogelijkheden, dus boontjes planten in de vruchtbare grond of de social media-expert uithangen, vormen geen alternatief. En als zo'n Somaliër dan op de plek staat waar hij vroeger vis aan land haalde en daar in de verte westerse schepen langs ziet varen, dan is de keuze snel gemaakt. Per saldo halen de Somaliërs met hun piraterij drie keer zo weinig geld binnen als de Europese en Aziatische vi ers (illegaal) aan vis uit de Somalische zeeën vi en. Het pleit echter niet voor hun zaak dat ze hun pijlen niet louter op die vi ersboten richten.
Wanneer je een spel maakt rond een nog heersend conflict, dan zou je toch enig begrip moeten tonen voor de andere partij, zeker wanneer er andere, schrijnende problemen aan ten grondslag liggen. Maar in plaats daarvan kiest Akella voor de andere weg, door het onbegrip alleen maar verder te vergroten en de piraten af te schilderen als roekeloos, moordlustig tuig dat jij met je bootje of helikopter met huurlingen, even naar de bodem van de oceaan mag knallen.
Van de hedendaagse opties om botengames intere ant te maken, lijken Somalische piraten op zich een goede kandidaat. Maar zolang de aanpak in een spel beperkt blijft tot het afknallen van de piraten en er niets aan de kern van het probleem kan worde gedaan, valt er weinig subtiels van te maken. Het tegengaan van hongersnood, burgeroorlog en een stukje internationale diplomatiek rond visquota, zien we echter nog niet snel een spannende game opleveren. Eindoordeel: [ ] Geschikt [X] Ongeschikt